„Wroniec” Jerzego Dukaja opowiada historię małego Adasia, który jest świadkiem porwania ojca przez Wrońca. Kim jest Wroniec? Choć bardziej pasowałoby tutaj pytanie, czym jest ów Wroniec. Olbrzymi czarny kruk niosący ze sobą zagrożenie, który jednego wieczoru staje się główną postacią w życiu Adasia i jego rodziny. I tutaj pojawiają się mieszane uczucia. Ciężko jednoznacznie określić dla kogo to ma być książka. Jest napisana jak typowa bajka. Historia skupia się na wydarzeniach pewnej grudniowej nocy. Do domu głównego bohatera Adasia wdziera się ogromny Wroniec, porywa jego ojca i ciężko rani matkę, która trafia do szpitala. Na skutek czego Adaś zostaje oddany pod opiekę sąsiada Jana Stanisława Wieńczysława, czyli pana Betona. Razem postanawiają odnaleźć i uratować ojca chłopca.

Opowieść o stanie wojennym jako baśń dla dzieci to ciekawe ujęcie tego tematu. W tym miejscu należy jednak zaznaczyć, że książka Dukaja nie jest skierowana wyłącznie do dzieci i młodzieży. Chociaż to właśnie oni są jej głównymi odbiorcami. „Wroniec” jako książka o PRL na przybliżyć dramatyczne wydarzenia z tamtego okresu. Jerzy Dukaj przedstawiając stan wojenny oczami dziecka intryguje swojego czytelnika. Z pewnością „Wroniec” jest lekturą wymagającą, lecz nie przytłacza odbiorcy, potrafi nawet rozluźnić zabawnymi sytuacjami. Nie należy zapominać o ilustracjach wykonanych przez Jakuba Jabłońskiego. W przypadku „Wrońca” obraz i tekst uzupełniają się. Samą książkę czyta się szybko, wręcz jednym tchem, w jeden wieczór. Nasuwa się pytanie, czy powieść Jerzego Dukaja jest pozycją wartą przeczytania? Dla wątku historyczno- politycznego z pewnością.

Jednak pomimo, że książkę czytało się dosyć łatwo nie mogę powiedzieć, żeby wywołała na mnie piorunujące wrażenie. Zanim sięgnęłam po „Wrońca”, zapoznałam się z kilkoma recenzjami. Spodziewałam się książki, która od pierwszych stron wciągnie mnie w swoją fabułę i razem z Adasiem przeżyję ten grudniowy wieczór. W natłoku Bubeków, Pozycjonistów, Milipantów, Złomotów i Maszyn-Szarzyn ginie gdzieś ta fabuła. Żałuję, że książka Jerzego Dukaja nie trafiła w moje ręce, gdy miałam piętnaście lat. Posiadałam już elementarną wiedzę o stanie wojennym i wówczas „Wroniec” w bajkowy sposób pozwoliłby mi przybliżyć się do tych dramatycznych wydarzeń.

„Wroniec” Jerzego Dukaja opowiada historię małego Adasia, który jest świadkiem porwania ojca przez Wrońca. Kim jest Wroniec? Choć bardziej pasowałoby tutaj pytanie, czym jest ów Wroniec. Olbrzymi czarny kruk niosący ze sobą zagrożenie, który jednego wieczoru staje się główną postacią w życiu Adasia i jego rodziny. I tutaj pojawiają się mieszane uczucia. Ciężko jednoznacznie...