Wroniec

Pozycja ciekawa i obowiązkowa dla dzieci, które dorastają i dzisiejszych 50 latków, którzy w tamte dni kiedy wprowadzono stan wojenny sami byli dziećmi. Dzieci z tej książki dowiedzą się, jak wyglądało wtedy szare codzienne życie, a dorośli przypomną sobie tamte złe czasy i będą mogli porozmawiać i wytłumaczyć swoim pociechom jak to było naprawdę. Ja tak zrobiłem i wytłumaczyłem swojej 12 letniej córce jak wtedy było. A wiadomo, że rozmowa z dzieckiem to podstawa, do budowania dobrych więzi i relacji. Bardzo fajna jest gra słów, którą funduje nam autor np. bUbeki, ZłOMOt, WRONiec, oporniejszy, czy najnajnajoporniejszy, który mógł być tylko elektrykiem. Na plus również klimatyczne rysunki. . Polecam.

Pozycja ciekawa i obowiązkowa dla dzieci, które dorastają i dzisiejszych 50 latków, którzy w tamte dni kiedy wprowadzono stan wojenny sami byli dziećmi. Dzieci z tej książki dowiedzą się, jak wyglądało wtedy szare codzienne życie, a dorośli przypomną sobie tamte złe czasy i będą mogli porozmawiać i wytłumaczyć swoim pociechom jak to było naprawdę. Ja tak zrobiłem i...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

sukiiiiii

sukiiiiii

Pokaż mimo to

Bajka dla dzieci?. Baśń dla dorosłych?.
Nie dla mnie urodzonego na początku lat siedemdziesiątych, pamiętającego stan wojenny. Dla mnie jak powrót do czasów dzieciństwa, gdy miałem dziewięć, dziesięć lat. Budzisz się w niedzielny grudniowy poranek i nie ma teleranka.
Okres, który można opisać cytatem ze 65 str.
„Coś o Ziemniakach, Kartkach, Talonach i Papierze toaletowym.”
Plusy:
- nostalgiczna wędrówka przez stan wojenny;
- wyobraźnia Dukaja zrobiła na mnie wielkie wrażenie;
- postać zagubionego Adasia to odbicie moich własnych odczuć i mglistych wspomnień z tego okresu;
- każdy może na swój sposób interpretować fabułę, pełna jest symboli, alegorii, aluzji z przymrużeniem oka;
- świetne gierki językowe typu WRON-iec; MOMO, Bubelki (UB), Milipanty, U-lotki, a już sklep „SPAŁEM” powalił mnie na kolana;
- przypomnienie bezsensownego (dla mnie) stania w kolejkach żeby kupić cokolwiek, pamiętania kto za kim i przed kim stał, ile czasu można było nie stać, itp.;
- w pełni oddanie klimatu, atmosfery tamtego czasu, czy to się działo naprawdę?;
- czy powszechne „pałowanie” było na porządku dziennym;
- świetne, abstrakcyjne ilustracje to dodatkowa atrakcja podczas czytania.
Minusy:
- szkoda, że tak krótka ta baśń;
- młodszego pokolenia może to za bardzo „nie ruszyć”.
Ogółem książka bardzo dobra.

Bajka dla dzieci?. Baśń dla dorosłych?.
Nie dla mnie urodzonego na początku lat siedemdziesiątych, pamiętającego stan wojenny. Dla mnie jak powrót do czasów dzieciństwa, gdy miałem dziewięć, dziesięć lat. Budzisz się w niedzielny grudniowy poranek i nie ma teleranka.
Okres, który można opisać cytatem ze 65 str.
„Coś o Ziemniakach, Kartkach, Talonach i Papierze...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Najsłabsza tegoż autora ale: Jestem fanem tego autora i lubię wszystko. Może nie 10 jak Lód czy Inne pieśni ale zawsze z szacunkiem.

Najsłabsza tegoż autora ale: Jestem fanem tego autora i lubię wszystko. Może nie 10 jak Lód czy Inne pieśni ale zawsze z szacunkiem.

Pokaż mimo to

Dukaj przedstawia stan wojenny oczami, którymi sam go wtedy widział - oczami dziecka. Powstaje bajka. Niezwykła. Bajka, która zaciekawi dzieci, nieco starszych będzie zatrważać i budzić pytania, a dla starszych dorosłych będzie wspomnieniem przerażających czasów w magicznej oprawie.

Dukaj przedstawia stan wojenny oczami, którymi sam go wtedy widział - oczami dziecka. Powstaje bajka. Niezwykła. Bajka, która zaciekawi dzieci, nieco starszych będzie zatrważać i budzić pytania, a dla starszych dorosłych będzie wspomnieniem przerażających czasów w magicznej oprawie.

Pokaż mimo to

Ciekawe czy obcokrajowiec albo młodzian nie znający historii naszego kraju zrozumiałby bajkę ? Adaś tym razem nie trafił do Akademii Pana Kleksa ale do brutalnego świata w którym kiedyś żyliśmy. I zgadzam się z inną opinią, że powinna to być lektura szkolna.

Ciekawe czy obcokrajowiec albo młodzian nie znający historii naszego kraju zrozumiałby bajkę ? Adaś tym razem nie trafił do Akademii Pana Kleksa ale do brutalnego świata w którym kiedyś żyliśmy. I zgadzam się z inną opinią, że powinna to być lektura szkolna.

Pokaż mimo to

Prawdziwa gratka. Książka sprawi satysfakcję zarówno dzieciom jak i rodzicom. Opowiada o stanie wojennym przetłumaczonym na język fantasy. Osobiście najbardziej podobały mi się gierki słowne i specyficzna czysta logika widzenia świata.
Ponadto dostajemy klimatyczne ilustracje i kilka ciekawych piosenek.

Prawdziwa gratka. Książka sprawi satysfakcję zarówno dzieciom jak i rodzicom. Opowiada o stanie wojennym przetłumaczonym na język fantasy. Osobiście najbardziej podobały mi się gierki słowne i specyficzna czysta logika widzenia świata.
Ponadto dostajemy klimatyczne ilustracje i kilka ciekawych piosenek.

Pokaż mimo to

Ostatnio trafiam na takie osobliwe baśnie. Bo baśnią jest także Wroniec Jacka Dukaja. W opowieści o smutnych przygodach małego Adasia w upiorną grudniową noc autor zawarł ponurą, śmieszno- straszną groteskę o stanie wojennym. Tak właśnie, śmiesznostraszna jest ta karykatura szczytującego PRL-u wypełniona tłumem milipantów, bubeków, członków, podwójnych agentów,szpicli, z wszechobecnym pałowaniem: pały spadające na przypadkowych przechodniów, pały siekające powietrze. Strach i śmiech zarazem budzą wojacy- wroniacy wdychający opary znad czarciego kotła. A przecież to wszystko, choć przerysowane i na pograniczu parodii, jest dziwnie znajome i zaskakująco trafnie przybliża atmosferę tamtych dni. Sam Jacek Dukaj należy do tego pokolenia, któremu stan wojenny kojarzy się z niepuszczonym telerankiem i dziwnym człowiekiem w czarnych okularach, który mówił z ekranu telewizora w jakimś niezrozumiałym języku. Dzieci stanu wojennego to my, urodzeni w latach 70. Takim dzieckiem był wtedy autor Lodu, takim dzieckiem byłem ja. Też pamiętam czołgi na ulicach...

I właśnie taki złowrogi, groteskowo wykrzywiony obraz przekazuje dzisiejszemu czytelnikowi ta książka. Gdy to się czyta, aż trudno uwierzyć, że wszystko to działo się i było brane na poważnie.
W rzeczywistości tamtych dni wszechobecna była szarość, jakby płynąca z Maszyny-Szarzyny, a faktycznie pochodząca od nas samych, wokół krążyły okropne kruki i deptane U-lotki, MOMO ścigało pangłowców. Niebywałe wyczyny pana Betona, który „temi ręcami” wprasowuje w ścianę podwjnego agenta lub zwija komisariat MOMO wydają się nagle oczywiste. Choć powieść Dukaja odległa jest od realizmu, to oddaje klimat tamtego czasu lepiej niż literatura faktu. Tak wielka bowiem była potęga pałowania.

PS. Należy też wspomnieć o doskonałych ilustracjach Jakuba Jabłońskiego, które pięknie współtworzą i podkreślają nastrój tej książki.

Ostatnio trafiam na takie osobliwe baśnie. Bo baśnią jest także Wroniec Jacka Dukaja. W opowieści o smutnych przygodach małego Adasia w upiorną grudniową noc autor zawarł ponurą, śmieszno- straszną groteskę o stanie wojennym. Tak właśnie, śmiesznostraszna jest ta karykatura szczytującego PRL-u wypełniona tłumem milipantów, bubeków, członków, podwójnych agentów,szpicli, z...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Recenzja na blogu:
https://nauczycielcoolturalny.blogspot.com/2020/05/wroniec-jacka-dukaja-czyli-ksiazka-dla.html

Recenzja na blogu:
https://nauczycielcoolturalny.blogspot.com/2020/05/wroniec-jacka-dukaja-czyli-ksiazka-dla.html

Pokaż mimo to

Niestety nie mój styl i nie moja bajka. Nie pamiętam grudnia '81. Znam temat tylko z opowiadań rodziny i z podobnych książek. Ta bajka o Adasiu nie trafiła do mnie. Śmieszyły mnie szyfry nazw. Dobrze było sobie przypomnieć o co chodziło w tamtym czasie ale wole inny język. Mimo to polecam przeczytać by poznać strach jaki toczył się w sercach niewinnych ludzi i odczuć tą szarość dni. Nasi rodzice to przeżyli i mogą potwierdzić, że najgorsze co może być to stracić wolność... słowa, myśli. Dla Adasia to był sen, dla wielu ludzi niestety nie.

Niestety nie mój styl i nie moja bajka. Nie pamiętam grudnia '81. Znam temat tylko z opowiadań rodziny i z podobnych książek. Ta bajka o Adasiu nie trafiła do mnie. Śmieszyły mnie szyfry nazw. Dobrze było sobie przypomnieć o co chodziło w tamtym czasie ale wole inny język. Mimo to polecam przeczytać by poznać strach jaki toczył się w sercach niewinnych ludzi i odczuć tą...

więcej

mniej

Pokaż mimo to