To chyba była pierwsza książka autorstwa Kinga, którą przeczytałam. O tym, że moje wrażenia były wtedy dobre, może świadczyć fakt, że wkrótce zaczytywałam się w kolejnych pozycjach od Króla. I cóż, z mojego pierwszego podejścia nie pamiętam dokładnych emocji-wiem jednak, że książkę wciągnęłam w parę wieczorów, a postać Carrie i jej historia na tyle utkwiła mi w pamięci, że otwierając książkę po paru latach ponownie, czułam się jakbym wracała do przyjaciela.

Teraz, gdy ukończyłam Carrie po raz drugi, mam te same odczucia. Książka także pochłonięta w kilka wieczorów. Dobre opisy, a także wewnętrzne myśli bohaterki pozwoliły mi się wczuć. Oczywiście, jak to zwykle z Kingiem bywa, pojawiały się fragmenty zbyt długich i dokładnych opisów, lecz na taką książkę nie było ich aż nadto i idealnie sprawiały, że moja wyobraźnia pracowała na pełnych obrotach. W jednej chwili współczułam bohaterom, a w drugim kibicowałam innej grupie. Generalnie ta historia podoba mi się tak bardzo, że z pewnością jeszcze do niej wrócę, a film nadal będę omijała szerokim łukiem.

To chyba była pierwsza książka autorstwa Kinga, którą przeczytałam. O tym, że moje wrażenia były wtedy dobre, może świadczyć fakt, że wkrótce zaczytywałam się w kolejnych pozycjach od Króla. I cóż, z mojego pierwszego podejścia nie pamiętam dokładnych emocji-wiem jednak, że książkę wciągnęłam w parę wieczorów, a postać Carrie i jej historia na tyle utkwiła mi w pamięci, że...