Epicki obraz życia burżuazji angielskiej, a w zasadzie jej zmierzch.

Główną problematykę powieści stanowi zagadnienie bycia w związku z osobą niekochaną, nie potrafiącą wzbudzić uczucia miłości. Największą „zbrodnią” Ireny, jak sama przyznała był fakt, iż wyszła za mąż bez miłości. Warto tu chwilę się zatrzymać. Poprzez perypetię z uzyskaniem rozwodu książka porusza problem nierówności kobiet względem mężczyzn. Wybornie Galsworthy podsumował taki sztucznie podtrzymywany związek: „Małżeństwo bez godziwej możliwości wyzwalania się jest tylko pewnego rodzaju niewolnictwem”.

W utworze nie brakuje egzystencjalnych refleksji: „Życie... Wyniszcza człowieka, ale nie budzi tęsknoty do śmierci... W tym właśnie całe zło!”. Innym błyskotliwym bon motem na temat natury człowieka jest stwierdzenie, iż „ludziom pomóc niepodobna...są beznadziejni. Gdy wyciągnąć ich z jednej biedy, wpadają zaraz w drugą”.

Warto zwrócić uwagę na sposób ukazania starzenia się w powieści. Galsworthy interesująco opisał psychologię starców, którzy choć sami nie mogą już korzystać z życia jak kiedyś, ale radość sprawia im sam fakt widoku młodych, pięknych osób, przebywania w ich towarzystwie.

Wracając do głównego toku akcji. Autor powieści świetnie nawiązał do szekspirowskiego „Romea i Julii” poprzez wątek miłości dwojga młodych wywodzących się z waśnionych rodzin. Choć u Forsyt’ów nie dochodzi do takiej fizycznej tragedii jak w najsłynniejszym utworze miłosnym wszech czasów, to jednak ze względu aspekt emocjonalny tu też nie brakuje dramatycznych rozstrzygnięć.

Ponadto Galsworthy trafnie ukazuje skąpstwo bogaczy oraz pragnienie posiadania syna, celem przedłużenia swego słynnego rodu (charakterystyczne poczucie zawodu w momencie narodzin ‘zaledwie’ córki).

Reasumując, „Saga rodu Forsyte’ów” to wybitna, napisana z rozmachem, obszerna 3 – tomowa powieść opisująca dzieje słynnego zamożnego rodu. Mnie najbardziej przypadł do gustu ostatni tom, gdzie wyraźnie akcja przyspiesza, gdzie jest wiele dramatyzmu, zwrotów akcji, długo wyczekiwane rozwiązanie.

Epicki obraz życia burżuazji angielskiej, a w zasadzie jej zmierzch.

Główną problematykę powieści stanowi zagadnienie bycia w związku z osobą niekochaną, nie potrafiącą wzbudzić uczucia miłości. Największą „zbrodnią” Ireny, jak sama przyznała był fakt, iż wyszła za mąż bez miłości. Warto tu chwilę się zatrzymać. Poprzez perypetię z uzyskaniem rozwodu książka porusza...