Powróciłam do Kinga po dłuższej przerwie i w końcu dopadłam Cmętarz. I było to dopadnięcie dobre, bo książkę pożarłam w ciągu trzech dni.
Zaczyna się od przeprowadzki do miejsca, gdzie cała rodzina będzie mogła być radosna i cieszyć się życiem. Jednak jak to u Kinga bywa- rodzina Creedów z góry była skazana na przeciwności losu.
Bardzo poruszający dla mnie był wątek zwierząt i kota, ale to pewnie ze względów, że jestem szczególnie mocną kociarą. Równie dobrze był poprowadzony wątek relacji rodzinnych, problemów osobistych bohaterów. I cóż, praktycznie cała książka była dobra.
Przyczepię się samego końca. Jest to zakończenie otwarte, co i jednocześnie jest plusem jak i minusem. Dla kogoś kto lubi zamknięte historie, będzie to raczej ta druga opcja. Ja skłaniam się ku pierwszej. Mimo wszystko końcówka jest dobijająca i trochę bez sensu. OK, rozumiem koncepcję, ale wydaje mi się, że (ciężko to napisać bez spojlerów) bohaterowie powinni dać radę. I sam epilog też zrodził nam sytuację nie do końca logiczną, ale kto po przeżyciach postępuje logicznie?

Powróciłam do Kinga po dłuższej przerwie i w końcu dopadłam Cmętarz. I było to dopadnięcie dobre, bo książkę pożarłam w ciągu trzech dni.
Zaczyna się od przeprowadzki do miejsca, gdzie cała rodzina będzie mogła być radosna i cieszyć się życiem. Jednak jak to u Kinga bywa- rodzina Creedów z góry była skazana na przeciwności losu.
Bardzo poruszający dla mnie był wątek...