Czy język, którym mówimy, kształtuje nasz sposób myślenia? Jak dalece nasze zdolności do myślenia zależą od naszych zdolności językowych? Jak wiele z tego, co jest unikalne dla umysłu ludzkiego, zawdzięczamy językowi? Te niezmiernie intrygujące pytania wyznaczają treść książki O relacji między myślą a językiem. Na zainteresowanie tymi pytaniami miały wpływ nie tylko przemiany, jakie zachodziły w filozofii XX-wiecznej, rozwój badań lingwistycznych, psycholingwistycznych, ale także rozpowszechniane nierzadko przeświadczenie, że język, którym mówimy, kształtuje nasz sposób postrzegania świata. Uwzględniając złożoność możliwych inspiracji, autor pracy rozważa kolejno wiele stanowisk, w ramach których dyskutuje się różnego rodzaju hipotezy dotyczące relacji, w jakiej myśl pozostaje do języka. Wieloaspektowo omawia hipotezę, według której pojęcie języka jest implikowane w pojęciu myśli. Następnie szeroko dyskutuje pogląd, że język naturalny wyposaża ludzki umysł w unikalny system pozwalający na elastyczne łączenie reprezentacji z różnych modułów poznawczych. Szczegółowo omawia również jedną z najaczęściej dyskutowanych obecnie koncepcji, że język naturalny gwarantuje wyłonienie się dynamiki poznawczej drugiego rzędu. Analizując poszczególne poglądy, autor stara się również zakreślić szersze tło współcześnie prowadzonych w filozofii badań na temat relacji myśl-język, sięgając do dyskusji toczonych w lingwistyce, etiologii, neurolingwistyce i psychologii rozwojowej. Prowadzone analizy oraz dystans do omawianych teorii pokazują, że książka została napisana z pozycji umiarkowanego krytyka różnego rodzaju stanowisk dążących do utożsamienia myśli z językiem.