Doskonała
- Kategoria:
- literatura obyczajowa, romans
- Cykl:
- Skaza (tom 2)
- Tytuł oryginału:
- Perfect
- Wydawnictwo:
- Akurat
- Data wydania:
- 2017-07-19
- Data 1. wyd. pol.:
- 2017-07-19
- Data 1. wydania:
- 2017-04-04
- Liczba stron:
- 480
- Czas czytania
- 8 godz. 0 min.
- Język:
- polski
- ISBN:
- 9788328706064
- Tłumacz:
- Joanna Dziubińska
Trzymająca w napięciu, szokująca i wzruszająca kontynuacja „Skazy” – powieści, którą znana i ceniona na całym świecie autorka podbiła serca także młodszych czytelniczek. Celestine żyje w społeczeństwie opanowanym obsesją doskonałości. Napiętnowana Skazą, decyduje się na bunt przeciwko nieludzkiemu systemowi. Jedyną osobą, której może zaufać, jest Carrick. Czy dwoje młodych, kochających się ludzi ma jakiekolwiek szanse w walce z bezdusznym, skostniałym porządkiem? Czy zapał i gorąca miłość wystarczą, by skierować świat na nowe tory?
Porównaj ceny
W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni.
Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie:
• online
• przelewem
• kartą płatniczą
• Blikiem
• podczas odbioru
W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę.
Mogą Cię zainteresować
Oficjalne recenzje
Nie taka doskonała
„Doskonała” to drugi tom dystopijnej serii Ceceli Ahern o społeczeństwie, kierowanym przez Trybunał, który każdy błąd każe wyjątkowo okrutnie – poprzez wypalenie na ciele skazy. Pierwsza część była zaskakująca i oryginalna. To zupełnie nowy gatunek dla autorki, dlatego tym bardziej śledziłam to, jak poradzi sobie ze zbudowaniem tego rodzaju historii. I niestety muszę stwierdzić, że „Doskonała” bardzo mnie rozczarowała.
Życie Celestine to ciągła ucieczka. Wznieciła bunt przeciwko systemowi, jako jedyna ma na ciele wypisane wszystkie skazy oraz jedną na kręgosłupie, o której nikt nie wie prawie nikt. To jej karta przetargowa, argument, który pomoże obalić Trybunał. Jej towarzyszem jest Carrick, w którym powoli zaczyna się zakochiwać. Czy Celestine uda się pokonać nieludzki system?
Potencjał, który widziałam w „Skazie”, zagubił się w drugim tomie. Niby wszystko jest – dynamiczna akcja, zagadka do rozwiązania, fascynujący bohaterowie, ale nie ma świeżości, pomysłu, emocji. Tak naprawdę książka nie jest przemyślana. Zacznę od fabuły. Cały czas coś się dzieje, nie ma chwili, gdy bohaterowie nie uciekają, angażując się w liczne wydarzenia, kombinują, ale cała historia toczy się zbyt przewidująco. Ahern niczym mnie nie zaskoczyła, dlatego powieść okazała się po prostu nużąca. Celestine musi odkryć, gdzie znajduje się nagranie z jej wypalenia skaz i czas, który temu poświęca, wywołuje tylko irytację, bo czytelnik już na samym początku jest w stanie się wszystkiego domyślić. W książce znajdziecie wiele schematów, które kojarzycie ze znanych dystopii.
Następnie przejdę do głównej bohaterki. Celestine jest uosobieniem Mary Sue, czyli postaci idealnej, o ironio, bez żadnej skazy. Tak idealnej, że aż irytującej. Wszystko robiła, jak należy, wybierając większe dobro, poświęcając się, wygłaszając przy tym piękne mowy i grając rolę idealnej twarzy rewolucji. Dlaczego Katniss z „Igrzysk Śmierci” stała się jedną z najbardziej znanych postaci kobiecych? Bo nie chciała być Kosogłosem, twarzą wojny, wiedziała, że to skrzywdzi jej bliskich. Nie sądziła, że jest na tyle silna. Celestine to inna bajka – pewna siebie, zdeterminowana, jednak niedająca się lubić. Brakuje mi w tej postaci autentyzmu, prawdziwych emocji. W tej chwili widzę ją jako papierową postać, niewyróżniającą się niczym spośród innych.
Styl autorki również pozostawia wiele do życzenia, dialogi są sztuczne, bardzo długie. Brakuje im lekkości, nie są naturalne. Niektóre wydają się przeintelektualizowane. Historia nie wzbudziła u mnie żadnych emocji, mimo swojego potencjału – to przecież rewolucja, łamane są prawa człowieka, zryw społeczeństwa, praktycznie wojna. I nic, „Doskonała” okazała się niestety niedoskonała.
Przyczepię się jeszcze do okładki, ukazującej dziewczynę z pistoletem. W wielu opiniach czytelników zauważyłam, że spodziewali się bohaterki, która będzie walczyć z bronią w dłoni. I jest to błąd, bo nic takiego nie dzieje się w książce.
Jedno jest pewne, powieść przekazuje istotne wartości, neguje znany nam kult piękna. Błędy są wpisane w nasze życie, uczymy się na nich i stajemy się lepsi. Wykonanie, budowa postaci, styl i sama fabuła są rozczarowujące, tym bardziej że po lekturze „Skazy” nastawiłam się na prawdziwą jazdę bez trzymanki. Może następnym razem będzie lepiej, w końcu pisarze również uczą się na błędach – Ahern dopiero rozkręca się w tym gatunku, dlatego liczę, że jej kolejna książka okaże się dużo lepsza.
Gabriela Rutana
Oceny
Książka na półkach
- 784
- 608
- 170
- 49
- 35
- 16
- 16
- 12
- 10
- 10
Opinia
Odkąd Celestine zdecydowała się opuścić dom, musi ukrywać się przed ludźmi sędziego Crevana, który pragnie ją uciszyć i ponownie ukarać. Tymczasem w kraju rośnie bunt. Naznaczeni chcą dojść do głosu, a nowa partia coraz odważniej domaga się zmiany obecnego Trybunału. Choć to nie było w jej planie, Celestine musi współpracować z obcymi ludźmi, żeby odszukać pewne nagranie i raz na zawsze zdyskredytować Crevana. Przy okazji pragnie odszukać nieznajomego, który tamtego pamiętnego dnia złożył jej pewną obietnicę.
Przy recenzji pierwszego tomu, „Skazy”, wspomniałam, że powieść Cecelii Ahern jest niczym innym, jak kalką „Igrzysk śmierci” czy „Niezgodnej”. Po lekturze drugiej części zdania nie zmieniłam. Fakt, że autorka inspirowała się tymi seriami, to coś tak oczywistego, że trudno temu zaprzeczyć. Ale! Choć „Doskonałej” daleko jest do ideału, nie mogę powiedzieć, że lektura tej książki zupełnie mnie nie usatysfakcjonowała.
Fabuła w tej powieści jest zdecydowanie bardziej „widowiskowa” niż w przypadku pierwszego tomu. Nie ma tu absolutnie miejsca na nudę. Chwile zatrzymania są naprawdę krótkie, zaraz potem wydarzenia gnają do przodu, więc nie sposób było się oprzeć; wciągnęłam się błyskawicznie. Styl Cecelii Ahern jak zwykle urzekł mnie swoją prostotą i lekkością. Chyba głównie dzięki temu autorce udało się nadać odpowiednie tempo i prześlizgiwać się od jednego rozdziału do drugiego w bardzo płynny, spójny sposób. Nie można powiedzieć, by fabuła w sama w sobie była szczególnie skomplikowana. Wciąż dostrzegałam podobieństwa do wymienionych wyżej serii i właściwie nie zdarzyło się nic, co mogłabym uznać za odkrywcze. Mimo to czytelnik jest zwyczajnie, po ludzku ciekawy, co będzie dalej i w jaki sposób Celestine zamierza wybrnąć z sytuacji, która z dnia na dzień staje się coraz bardziej napięta. Opisy są zresztą niemalże „filmowe”, więc wyobrażam sobie, że ewentualna ekranizacja mogłaby uwydatnić plusy tej historii.
Mogę z czystym sumieniem powiedzieć, że polubiłam główną bohaterkę. Właśnie podczas lektury „Doskonałej” ostatecznie przekonała mnie do siebie i zasłużyła na mój szacunek. Nie mówię, że wszystkie jej decyzje spotykały się z moją aprobatą, jednak Celestine ma w sobie coś, co budzi sympatię czy nawet podziw. Utrwaliła się również moja miłość do jej siostry, Juniper oraz do dziadka dziewczyn. Do tego grona dołączyła również matka, która wreszcie nie wydała mi się sztuczna i zachowawcza. Podobało mi się, że autorka w całym tym zgiełku znalazła odrobinę czasu, by poświęcić go relacjom rodzinnym w domu Celestine. Dzięki temu kreacja głównej bohaterki stała się zdecydowanie pełniejsza.
Niestety nie da się tego samego powiedzieć o świecie przedstawionym. Pytania, które nasunęły mi się w trakcie czytania „Skazy”, tutaj nadal pozostały bez odpowiedzi. Jak doszło do powstania Highlandu? Czy Cecelia Ahern stworzyła alternatywną rzeczywistość, gdzie po prostu takie państwo istnieje? Czy może ktoś je kiedyś założył albo narodziło się w wyniku wojny? Tego się chyba nigdy nie dowiemy. Zdecydowanie brakowało mi historii tego kraju. W jednej ze scen Crevan opowiada o założeniu i rozwoju Trybunału, ale co lub kto sprawował władzę wcześniej? Jaki panował ustrój? Bohaterowie najwyraźniej posługują się językiem angielskim, więc gdzie w ogóle leży Highland? Nie spodziewałam się, że autorka napisze cały podręcznik dotyczący historii, geografii czy polityki, jednak tych informacji zdecydowanie brakowało – a w moim odczuciu są podstawowe, zwłaszcza w przypadku dystopii.
Nie przypadł mi również do gustu wątek romansowy. Lubię Celestine, polubiłam też Carricka, ale razem, jako para, wypadli zupełnie nieprzekonująco. O ile w „Skazie” dało się w pewien sposób odczuć łączącą ich więź (nieco absurdalną zważywszy na fakt, że prawie nie zamienili ze sobą słowa), o tyle w „Doskonałej” chemia między nimi stopniowo opadała. No i w dalszym ciągu nie potrafię pojąć, jakim cudem zbliżyli się do siebie w tak krótkim czasie. Wcześniej główna bohaterka miała przez kilka miesięcy chłopaka, z którym zresztą znała się od dziecka, a i tak oboje nie wypracowali przez ten czas takiego rodzaju intymności, jak to później stało się z Celestine i Carrickiem. Zdaję sobie sprawę, że okoliczności działają na uczucia i ludzie pod wpływem presji dają się im ponieść, ale nie zmienia to faktu, że motyw czysto romansowy wypadł bardzo słabo.
Zakończenie „Doskonałej” jest przewidywalne, wręcz sztampowe. Nawet bez czytania książki zapewne wielu z was może przewidzieć, dokąd to wszystko zmierza. Podtrzymuję jednak przekonanie, że dylogia Cecelii Ahern to fajne, młodzieżowe czytadło, które można pochłonąć w błyskawicznym tempie. Drugi tom zdecydowanie przeważa nad pierwszym. Nie jest to może historia ani oryginalna, ani przesadnie rozbudowana, jednak dobrze się przy niej bawiłam.
rude-pioro.blogspot.com
Odkąd Celestine zdecydowała się opuścić dom, musi ukrywać się przed ludźmi sędziego Crevana, który pragnie ją uciszyć i ponownie ukarać. Tymczasem w kraju rośnie bunt. Naznaczeni chcą dojść do głosu, a nowa partia coraz odważniej domaga się zmiany obecnego Trybunału. Choć to nie było w jej planie, Celestine musi współpracować z obcymi ludźmi, żeby odszukać pewne nagranie i...
więcej Pokaż mimo to