Zachęcony nadspodziewanie udaną debiutancką powieścią Roberta Małeckiego poszedłem za ciosem i od razu zabrałem się za „Porzuć swój strach”, która jest jej kontynuacją.
I cóż, nadal jest interesująco, choć już nie aż tak, jak w pierwszej części.
Wracamy do naszych bohaterów po trzech latach od wcześniejszych wydarzeń. Sytuacja zawodowa Benera w tym czasie uległa dużej zmianie, ale on sam nadal jest bardziej śledczym niż dziennikarzem. Mimo upływu czasu nie rezygnuje z poszukiwania zaginionej przed laty żony. Teraz nie ma już wątpliwości, że to jest właśnie wiodący wątek całej trylogii.
W tej części autor skupił się na wydarzeniach związanych z biznesem hazardowym. Znów mamy mocno zagmatwaną intrygę, znów trup ściele się gęsto, ale i tak wcześniej czy później okazuje się, że i tu żona Benera pozostawiła swój ślad. Oczywiście, jest tu również cała masa różnych innych smaczków, jak choćby bardzo atrakcyjnie opisywana topografia Torunia czy koleżeńskie zapożyczenia niektórych postaci od innych autorów. To wszystko sprawia (mimo przekombinowanej tym razem fabuły), że czyta się znakomicie.
Małecki potwierdził, że potrafi pisać w sposób, który świetnie trafia do czytelnika. Wprawdzie ta część nie porwała mnie aż tak jak pierwsza, ale i tak żałuję, że na zakończenie przyjdzie mi tym razem czekać znacznie dłużej.
Zachęcam do przeczytania.

Zachęcony nadspodziewanie udaną debiutancką powieścią Roberta Małeckiego poszedłem za ciosem i od razu zabrałem się za „Porzuć swój strach”, która jest jej kontynuacją.
I cóż, nadal jest interesująco, choć już nie aż tak, jak w pierwszej części.
Wracamy do naszych bohaterów po trzech latach od wcześniejszych wydarzeń. Sytuacja zawodowa Benera w tym czasie uległa dużej...