Do tej pory nie znałem nic z prozy Murakamiego i pomyślałem, że niedawno wydany zbiór opowiadań to dobry pretekst by sprawdzić jaki rodzaj literatury przedstawia pisarz. Chociaż nie jestem wielbicielem krótkiej formy opowiadań to zbiór siedmiu opowieści zawartych w Mężczyznach bez kobiet uważam za interesujące i warty uwagi. Pełne surrealizmu, niejednoznaczności, czasami humorystyczne, opowiadania Murakamiego potrafią nie tylko zaciekawić, ale wzbudzić różne emocje.

Tematem spajającym opowiadania jest miłość i samotność. Dotyczy ona różnych mężczyzn, w których życiu brakuje kobiet, z którymi tworzyliby uczuciowy związek. Wśród tych mężczyzn znajduje się aktor, student, doktor, chory czy właściciel kawiarni. Każdy z nich doświadcza swoistej miłości, która niespełniona lub utracona stała się źródłem samotności i różnych życiowych wyborów.

Murakami opowiada ich historię z lekkością, często zabawnie jak ma to miejsce w przypadku dziwnej historii Gregorego Samsy (bohatera opowiadania Kafki, któremu Murakami dopisał autorski ciąg dalszy). Lekkość ta nie przeszkadza opowiadać Murakamiemu o trudnych problemach. Bohaterowie opowiadań to mężczyźni z poczuciem wielkiej straty. Murakami dotyka tematyki miłości i samotności z różnych perspektyw. W opowiadaniu Drive My Car opisuje pewnego aktora, który tęskni za zmarłą żoną. To bardzo ciekawa opowieść, w której autorowi udało się ukazać tęsknotę połączoną z zazdrością i smutkiem wywołanym świadomością, że osoba, którą się kochało miała sekrety, których nie ma możliwości już poznać.

Kilka słów więcej na moim blogu: https://ksiazkizklimatem.wordpress.com/2015/10/31/1834/

Do tej pory nie znałem nic z prozy Murakamiego i pomyślałem, że niedawno wydany zbiór opowiadań to dobry pretekst by sprawdzić jaki rodzaj literatury przedstawia pisarz. Chociaż nie jestem wielbicielem krótkiej formy opowiadań to zbiór siedmiu opowieści zawartych w Mężczyznach bez kobiet uważam za interesujące i warty uwagi. Pełne surrealizmu, niejednoznaczności, czasami...