Mężczyźni bez kobiet

Zbiór kilku niezwykle subtelnych opowiadań. Myślałem, że będzie o mężczyznach bez kobiet ale na dobrą sprawę te opowiadania są o relacjach, zazwyczaj mężczyzn z kobietami. Każda postać jest nakreślona ciekawie i wyraziście. Sytuacje są realne ale i magiczne. Czuję się, że jesteśmy stworzeni przez przeszłość wymieszaną z tu i teraz, a Murakami oddaje to w niesamowity sposób i trzeba mu przyznać, że w jego wyobraźni jest zarówno dziecięca fantazja jak i dorosła dojrzałość. Polecam.

Zbiór kilku niezwykle subtelnych opowiadań. Myślałem, że będzie o mężczyznach bez kobiet ale na dobrą sprawę te opowiadania są o relacjach, zazwyczaj mężczyzn z kobietami. Każda postać jest nakreślona ciekawie i wyraziście. Sytuacje są realne ale i magiczne. Czuję się, że jesteśmy stworzeni przez przeszłość wymieszaną z tu i teraz, a Murakami oddaje to w niesamowity sposób...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Tak się zastanawiam co musiałby się zdarzyć żebym uznał, że książka Murakamiego mi się nie podobała... Jest coś w tym jego sposobie opowiadania co wzbudza moją sympatię. Z przyjemnością przeczytałem ten zbiór opowiadań, choć nie wszystkie tak samo mi się podobały. To, które najbardziej mi się podobało (Kino), chyba miało być zaczątkiem jakiejś większej historii i mam nadzieję ze Murakami podejmie znowu ten wątek.

Mam też taką refleksję po wielu książkach Murakamiego, że jest w nim jakaś irytujący egoizm. Na przykład, regularnie próbuje edukować czytelnika z klasycznego jazzu, sypiąc tytułami utworów i nazwiskami wykonawców - z dużo tego moim zdaniem.

Pominąłem też jedno opowiadanie z powodu przekładu (Yesterday). Tłumaczka we wstępie wyjaśnia, że obdarzyła jednego z bohaterów "gwarą poznańską", po to aby odwzorować to, że w oryginale mówi on dialektem z Kansai. Pomysł pewnie dobry, tyle że to co pani włożyła w usta bohatera, to nie jest gwara poznańska tylko jakiś irytujący mix gwary śląskiej i poznańskiej - nie spodobało mi się to.

Tak się zastanawiam co musiałby się zdarzyć żebym uznał, że książka Murakamiego mi się nie podobała... Jest coś w tym jego sposobie opowiadania co wzbudza moją sympatię. Z przyjemnością przeczytałem ten zbiór opowiadań, choć nie wszystkie tak samo mi się podobały. To, które najbardziej mi się podobało (Kino), chyba miało być zaczątkiem jakiejś większej historii i mam...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Przez linijki opowiadań przebija się jakaś rzewność i tkliwość. Chciałam je czytać powoli aby smakować słowa jak łyk czarnej kawy. Gorzkiej i aromatycznej jak nostalgia.
Nie dało się i pochłonęłam łapczywie jakbym gasiła pragnienie.

Przez linijki opowiadań przebija się jakaś rzewność i tkliwość. Chciałam je czytać powoli aby smakować słowa jak łyk czarnej kawy. Gorzkiej i aromatycznej jak nostalgia.
Nie dało się i pochłonęłam łapczywie jakbym gasiła pragnienie.

Pokaż mimo to

OCENA – 7/10 BARDZO DOBRA

„MĘŻCZYŹNI BEZ KOBIET” to kolejny ciekawy zbiór opowiadań, mniej lub bardziej emocjonujących, ale jednak wartych przeczytania. Czytając książki Murakami’ ego, nigdy się nie nudzę, może, dlatego, że zawsze zmuszają mnie do głębszej refleksji, tak było i tym razem. Teksty tych opowiadań są napisane prostym językiem a ich mottem przewodnim jest samotność, miłość oraz tajemnica, którą czytając chcemy poznać, ale nie przychodzi to łatwo. To, co poruszyło mnie w tej książce szczególnie to słowo klucz, którym jest „miłość”, uczucie towarzyszące ludzkości od wieków, o którym tyle napisano, że wydawać by się mogło, iż nic już nowego nie pozostało do odkrycia.

A jednak nie u Murakami’ ego, to autor, który ma dar i talent. Jest prawdziwym artystą słowa, którym wyrzeźbił niebanalne krótkie historie, operując prostym, ale jakże wymownym językiem, dotykając sedna. Zbiór przeczytałem z dużym zainteresowaniem, autor pozostawił potencjalnemu czytelnikowi obszar do własnej interpretacji, przemyśleń, a nawet zadawania pytań, czym dla nas jest miłość. To podobało mi się najbardziej. Podsumowując moją opinię, napiszę tak. Przyjdzie czas, że przeczytam tę książkę jeszcze raz, jestem niemal pewny, że odkryję w niej coś nowego, bo są to opowiadania z przesłaniem okraszone tajemnicą, które przyciągają i fascynują. Pozdrawiam. Jack_

OCENA – 7/10 BARDZO DOBRA

„MĘŻCZYŹNI BEZ KOBIET” to kolejny ciekawy zbiór opowiadań, mniej lub bardziej emocjonujących, ale jednak wartych przeczytania. Czytając książki Murakami’ ego, nigdy się nie nudzę, może, dlatego, że zawsze zmuszają mnie do głębszej refleksji, tak było i tym razem. Teksty tych opowiadań są napisane prostym językiem a ich mottem przewodnim jest...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Murakami z pewnością potrafi pisać o ludzkim wnętrzu i relacjach międzyludzkich. Jego proza urzekła mnie jednak przede wszystkim właściwościami uspokajającymi czy też wyciszającymi. Lektura „Mężczyzn…” nie była dla mnie wielką przygodą, nauką, a nawet rozrywką, lecz przede wszystkim relaksem, odprężeniem. Jest coś powolnego, coś łagodnego w stylu pisarza.

Same opowiadanie nie zrobiły na mnie ogromnego wrażenia, niemniej czytało się je z zaciekawieniem. Spodziewałem się innego rodzaju braku kobiet – rzeczywistego, obecnego w życiu jakiegoś mnicha, hikikomori albo oddającego się pracy tokijczyka. Tytuł jest więc dla mnie nieco na wyrost, zwłaszcza że choćby w drugim utworze zbioru przede wszystkim nie ma mężczyzny. Bohaterki z całą swoją psychiką i fizycznością występują nie tylko w retrospekcjach, a jeśli już ich nie ma w życiu bohatera, to kiedyś grały tam pierwsze skrzypce. Dla mnie są to przede wszystkim historie o nietrwałych związkach, o upływie czasu, o wspominaniu.

Murakami z pewnością potrafi pisać o ludzkim wnętrzu i relacjach międzyludzkich. Jego proza urzekła mnie jednak przede wszystkim właściwościami uspokajającymi czy też wyciszającymi. Lektura „Mężczyzn…” nie była dla mnie wielką przygodą, nauką, a nawet rozrywką, lecz przede wszystkim relaksem, odprężeniem. Jest coś powolnego, coś łagodnego w stylu pisarza.

Same opowiadanie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Z kobietami źle, ale bez kobiet jeszcze gorzej.
Bohaterami powieści Murakamiego zazwyczaj są mężczyźni, gdyż jako mężczyzna potrafi świetnie oddać ich psychikę. Oczywiście pojawiają się w jego twórczości kobiety, często jednak w tle, jednak są nieodzownym elementem jego powieści. Tym razem przedstawia nam siedem opowiadań o samotności mężczyzn we współczesnym świecie, jest to samotność, która go przeraża i skrywa cierpienie. Każde z nich opowiada o mężczyźnie, który odczuwa brak kobiety w swoim otoczeniu. W większości są to związki nietrwałe, część na podłożu erotycznym. Przykładem na to jest opowiadanie „Szeherezada”, gdy mężczyźnie, który nie może opuszcz
ać domu, wystarczy, aby kobieta odwiedzała go dwa razy w tygodniu i zaspakajała wszystkie jego potrzeby. Chociaż jest też parę, gdy po wielu latach wspólnego życia, ona odchodzi, jak na przykład w opowiadaniu „Drive My Car”. Wszystkich tych mężczyzn łączy jedno uczucie -„świat jest dla nich bezmiernym i bolesnym chaosem, ciemną stroną księżyca”, gdy nie ma w nim kobiety. Dla mnie te opowiadania są bardzo japońskie, z tradycyjnym podejściem do kobiet. Mnie, przyznaję się, rozśmieszyło podejście mężczyzn na wzór Kalego. Przyjemnie jest spotykać się bez zobowiązań z zamężną kobietą, ale tragedią jest, gdy własna żona zdradza. Ciekawym podejściem mężczyzn do kobiet jest opowiadanie „Yesterday”, jeżeli nie ja się będę spotykać z tą kobietą, to przynajmniej ja wybiorę z kim ma się spotykać.
Nie jestem miłośniczką opowiadań. Jednak trudno mi się oprzeć wspaniałej prozie autora i zaintrygował mnie tytuł książki. Mimo otoczki tajemniczości, gdyż mało wiemy o bohaterach, większość opowiadań jest realistycznych, opowiada jakiś wycinek z życia mężczyzny. Ciekawe jest opowiadanie „Kino”, z powoli narastającą grozą. Jednak pojawia się typowy dla Murakamiego realizm magiczny w świetnym opowiadaniu „Zakochany Samsa”. Opowiadanie jest wariacją na temat „Przemiany” Franca Kafki, a właściwie jej odwrotnością. Zbiór jest jednak różnorodny, możemy kolejne opowiadania różnie interpretować, a więc każdy znajdzie coś ciekawego dla siebie
Mnie, przyznaję się, rozśmieszyła mentalność Kalego u niektórych mężczyzn.

Z kobietami źle, ale bez kobiet jeszcze gorzej.
Bohaterami powieści Murakamiego zazwyczaj są mężczyźni, gdyż jako mężczyzna potrafi świetnie oddać ich psychikę. Oczywiście pojawiają się w jego twórczości kobiety, często jednak w tle, jednak są nieodzownym elementem jego powieści. Tym razem przedstawia nam siedem opowiadań o samotności mężczyzn we współczesnym świecie, jest...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Słabo jak na Mukakamiego, jednego z moich ulubionych pisarzy. Dodatkowo, dzięki inwencji pani tłumacz, pierwsze opowiadanie jest zupełnie nieczytelne, przetłumaczone na nieistniejący język (na pewno nie jest to język polski) - lektura przyprawiała mnie o ból zębów. Aż mnie korci, żeby sięgnąć po angielskie wydanie (i sprawdzić, czy da się przeczytać). Dzięki pani tłumacz, która zreszta postanowiła się pochwalić w 4 stronicowym wstępie jak bardzo wielkim osiągnięciem jest jej praca, pierwszy raz w życiu nie udało mi się przeczytać opowiadania Murakamiego (jest to naprawdę nie lada osiągnięcie).

Słabo jak na Mukakamiego, jednego z moich ulubionych pisarzy. Dodatkowo, dzięki inwencji pani tłumacz, pierwsze opowiadanie jest zupełnie nieczytelne, przetłumaczone na nieistniejący język (na pewno nie jest to język polski) - lektura przyprawiała mnie o ból zębów. Aż mnie korci, żeby sięgnąć po angielskie wydanie (i sprawdzić, czy da się przeczytać). Dzięki pani tłumacz,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"Bardzo łatwo jest zostać mężczyzną bez kobiety. Wystarczy głęboko pokochać jakąś kobietę, a potem wystarczy, żeby ona gdzieś zniknęła. [...] Dla mężczyzn bez kobiet świat jest bezmiernym i bolesnym chaosem, ciemną stroną księżyca. [...] W tym świecie inaczej brzmią dźwięki. Inaczej odczuwa się pragnienie. Inaczej rosną włosy. Inaczej zachowują się pracownicy Starbucksów. Solówka Clifforda Browna też brzmi inaczej. Inaczej zamykają się drzwi w metrze. Inna jest nawet odległość spacerem z Omotesando do Aoyama Itchome".

"Tokai jakoś nie był przekonany, że sam chciałby mieć dzieci. Wszyscy znajomi zgodnie twierdzili, że mimo wszystko dzieci to dobra rzecz, ale on nie ufał takim stwierdzeniom, bo były w stylu sloganów reklamowych. Pewnie chcieli i jego obarczyć ciężarem, który sami dźwigali. Ludzie na całym świecie uważają, że wszyscy inni powinni się znaleźć w równie ciężkiej sytuacji, jak oni sami".

"Życie jest dziwne, prawda? Zdarza się, że rzeczy, które w pewnym momencie wydawały nam się pełne blasku i absolutne, rzeczy, dla których gotowi byliśmy wszystko porzucić, po upływie pewnego czasu albo widziane pod innym kontem zaczynają się wydawać zadziwiająco wyblakłe. I sam człowiek nie rozumie, co dawniej w nich widział".

"Kilka osobistych wspomnień jak wodorosty owinięte wokół drewnianych pali na plaży czekało bez słowa na przypływ. Z kilku myśli popłynęłaby krew, gdyby je przeciąć. Na razie nie może jeszcze pozwolić swemu sercu błądzić gdzieś w nieznanym miejscu".

"Bardzo łatwo jest zostać mężczyzną bez kobiety. Wystarczy głęboko pokochać jakąś kobietę, a potem wystarczy, żeby ona gdzieś zniknęła. [...] Dla mężczyzn bez kobiet świat jest bezmiernym i bolesnym chaosem, ciemną stroną księżyca. [...] W tym świecie inaczej brzmią dźwięki. Inaczej odczuwa się pragnienie. Inaczej rosną włosy. Inaczej zachowują się pracownicy Starbucksów....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo dobrze czytało mi się te opowiadania. Pierwsze i trzy ostatnie szczególnie zapadły mi w pamięci. W kontekście podobieństwa przyszło mi tu na myśl "Ministerstwo moralnej paniki", to tacy "Mężczyźni…" i niespełnione miłości, ale z perspektywy i doświadczeń kobiet. Muszę dać "Ministerstwu…" jeszcze jedną szansę, bo oceniłam bardzo słabo, a są tak zbliżone! Tę książkę polecam, piękne, smutne historie.

Bardzo dobrze czytało mi się te opowiadania. Pierwsze i trzy ostatnie szczególnie zapadły mi w pamięci. W kontekście podobieństwa przyszło mi tu na myśl "Ministerstwo moralnej paniki", to tacy "Mężczyźni…" i niespełnione miłości, ale z perspektywy i doświadczeń kobiet. Muszę dać "Ministerstwu…" jeszcze jedną szansę, bo oceniłam bardzo słabo, a są tak zbliżone! Tę książkę...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

W tej książce poznajemy kilka historii, w których przedstawione relacje kobiet i mężczyzn wywołują u czytalnika niejednokrotnie uczucie niepokoju. Aż chciałoby się poznać ciąg dalszy.
Na początki kontaktu z tym autorem - polecam.

W tej książce poznajemy kilka historii, w których przedstawione relacje kobiet i mężczyzn wywołują u czytalnika niejednokrotnie uczucie niepokoju. Aż chciałoby się poznać ciąg dalszy.
Na początki kontaktu z tym autorem - polecam.

Pokaż mimo to