To jest jedna z najgorszych książek jakie czytałam. Jest pełna stereotypów i mizoginistycznego podejścia do kobiet, a napisana jest przez kobiety! Wtf?! Może to książka dla starszego pokolenia? Dostałam tę książkę w prezencie i żałuję, że ktoś wydał na nią pieniadze by mi ją dać.

To jest jedna z najgorszych książek jakie czytałam. Jest pełna stereotypów i mizoginistycznego podejścia do kobiet, a napisana jest przez kobiety! Wtf?! Może to książka dla starszego pokolenia? Dostałam tę książkę w prezencie i żałuję, że ktoś wydał na nią pieniadze by mi ją dać.

Słaba. Nie przeczytałam nawet całej, bo te "rady" i rozwiązania były tak tragiczne, że nawet z ciekawości nie chciało mi się z niektórymi zapoznawać. Nie ma tam nic ciekawego dla osoby w długoletnim związku.

Słaba. Nie przeczytałam nawet całej, bo te "rady" i rozwiązania były tak tragiczne, że nawet z ciekawości nie chciało mi się z niektórymi zapoznawać. Nie ma tam nic ciekawego dla osoby w długoletnim związku.

Myślę, że to nie był zbyt dobry wybór jak na pierwszą książkę tej autorki, ale bardzo mnie zachęcała. Co chwilę chciałam czytać kolejne rozdziały, bo wydawały mi się trafne (choć były odmienne jeśli chodzi o mój punkt widzenia),napisane prostym, trafnym językiem, dające odpowiedzi w punkt, namawiające do odwagi i do bycia sobą. Odpowiedzi na pytania zadane przez prawdziwe osoby. Bez krytykowania nikogo, uświadamianie również o nie zmuszaniu się do cielesności i seksu.
Dodam jednak, że nie dałam rady doczytać całej. Chciałam ponownie ją wypożyczyć w bibliotece, ale okazało się, że ktoś już zarezerwował i od razu wypożyczał po mnie. Książki Miller są bardzo chętnie czytane i wypożyczane.

Myślę, że to nie był zbyt dobry wybór jak na pierwszą książkę tej autorki, ale bardzo mnie zachęcała. Co chwilę chciałam czytać kolejne rozdziały, bo wydawały mi się trafne (choć były odmienne jeśli chodzi o mój punkt widzenia),napisane prostym, trafnym językiem, dające odpowiedzi w punkt, namawiające do odwagi i do bycia sobą. Odpowiedzi na pytania zadane przez prawdziwe...

W życiu nie czytałam gorszej ,,psychologicznej” książki, a czytam ich ogrom.
Normalizowanie zdrad, zachęcanie do posiadania kochanków, zaprzeczanie samej sobie, puste rady, które mogą co najwyżej doprowadzić nas do problemów psychicznych. Spłaszczanie relacji damsko-męskich, sprowadzanie wszystkiego do seksu, brak zwykłych problemów nie związanych z SEKSEM, stereotypowe myślenie o mężczyźnie, to tylko wierzchołek góry lodowej, który możecie przeczytać w tej ,,genialnej” książce. Po przeczytaniu jej nurtuje mnie pytanie, jak psycholożka może pisać o kochankach w tak przyjazny i przyzwoity sposób? Namawiać kobiety, aby ich posiadały, bądź zachęcać je, aby angażowały się w romanse z żonatym mężczyzną…
Co ta kobieta mówi na terapii kobietom i mężczyznom, którzy nie są w stanie poradzić sobie ze zdradą drugiej połówki?! Oprócz tego okropnie niszczące zamiatanie kobiecej wrażliwości pod dywan. Kobiety nie mają absolutnie żadnego prawa mówić mężczyźnie o swoich problemach, żeby go czasem nie spłoszyć, bądź żeby nie czuł się zakłopotany, że musi je rozwiązać. Autorka nawet nie pomyślała, że kobieta potrzebuje być wysłuchana, a nie słuchać rad, więc wolała napisać żeby kobiety w ogóle nie dzieliły się swoimi problemami i nie zasypywały nimi faceta.
Na początku książki autorka uczula na stereotypowe traktowanie mężczyzn, jednak sama robi to non stop w swojej własnej książce! Wszystko sprowadza się do seksu. Kobieta ma być seks bombom, bez brzuszka, z ładną urodą i oczywiście liczą się tylko i wyłącznie uczucia mężczyzny, a im według Pani Miller zależy tylko i wyłącznie na seksie i wspomina, że na świecie są minimalne wyjątki, którzy tak naprawdę praktycznie nie istnieją.

Polecam po przeczytaniu tej pseudo książki sięgnąć po książkę ,,Mężczyzny są z Marsa kobiety z Wenus” i porównanie sobie jaka przepaść jest za prawdziwą, dobrą książką, a tym czymś, co nie powinno zostać nawet wydane. Jestem zniesmaczona, że kobieta, a tam bardziej psycholog może pisać takie rzeczy.

W życiu nie czytałam gorszej ,,psychologicznej” książki, a czytam ich ogrom.
Normalizowanie zdrad, zachęcanie do posiadania kochanków, zaprzeczanie samej sobie, puste rady, które mogą co najwyżej doprowadzić nas do problemów psychicznych. Spłaszczanie relacji damsko-męskich, sprowadzanie wszystkiego do seksu, brak zwykłych problemów nie związanych z SEKSEM, stereotypowe...

Znowu odczuwam dysonans. Z jednej strony książka przemyca kilka mądrych porad w temacie samoakceptacji i walki o samą siebie, a z drugiej strony znowu wyczuwam przyzwolenie na bycie kochanką. Po prostu nie umiem obok tego trendu przejść obojętnie. Nie znam szczęśliwej kobiety, pełniącej w życiu tylko rolę kochanki, no może poza fikcyjną postacią Samanthy Jones z Sexu w wielkim mieście. Ale nawet ona, w chwili największej słabości, czyli choroby, miała obok mężczyznę, który może początkowo miał być tylko jej kochankiem, ale stał się przyjacielem i powiernikiem, a nawet najbliższym dotąd partnerem. A przypominam, że była to fikcja i jedyna kobieta-wieczna kochanka, która swoimi cechami charakteru potrafiła wzbudzać we mnie nawet podziw.

O ile kobieta, określana przez Panią Miller jako osoba o charakterze kochanki, jak dla mnie może obcować z każdym WOLNYM mężczyzną, o tyle nikt nie ma prawa wchodzić w relację dwóch osób bez zgody ich obojga. Nie wiem, jak w ogóle można rozważać opcję, że jakaś kobieta całe życie będzie chciała pełnić rolę osoby do wykorzystania seksualnego (bo tak widzę rolę kochanki niestety). To poniżające i moim zdaniem smutne zajęcie. Każdy chce być kochany, każdy chce czuć, że jest ważny. A bycie kochanką z definicji oznacza bycie nie najważniejszą, poboczną, którą zawsze można porzucić...

[SPOILER]
Może skupię się na tym, co mi się spodobało:
- pokazanie myślenia męskiego i męskiej perspektywy;
- budowanie w kobietach poczucia własnej wartości;
- nawiązania do kinematografii i książek.

Miałam jednakże kilka zgrzytów, np. przy tym, jak należy zareagować na przytyk młodego mężczyzny wobec wieku starszej od niego partnerki. Moim zdaniem reakcja na taką uwagę nie powinna być frywolna. Powinna być jasna i zdecydowana, a nawet emocjonalna. Bo taka uwaga oznacza, że ten młodzik jest niewychowanym chamem, który prawdopodobnie lubi podkopywać w kobietach poczucie własnej wartości. Skoro był w stanie sprawić przykrość kobiecie, z którą dopiero co uprawiał seks, to raczej ma taki charakter, lubi się znęcać nad innymi i należy go pogonić jak najszybciej. Może jestem zbyt radykalna, albo zbyt liberalne podejście w tematach związków nie jest dla mnie.

Jako dość mocno ukształtowana w swoim światopoglądzie kobieta raczej zaczerpnę z tej książki tylko te pasujące mi elementy. Wydaje mi się, że tylko w niewielkim procencie Pani Katarzyna jest w stanie odpowiedzieć mi na pytanie, jaką drogą kroczyć, aby osiągnąć w życiu szczęśliwy, harmonijny związek. Ale i tak za te uzyskane, niektóre mądre rady jestem jej niezmiernie wdzięczna, gdyż kilka, dotąd zamkniętych, furtek w głowie mi otworzyły.

Znowu odczuwam dysonans. Z jednej strony książka przemyca kilka mądrych porad w temacie samoakceptacji i walki o samą siebie, a z drugiej strony znowu wyczuwam przyzwolenie na bycie kochanką. Po prostu nie umiem obok tego trendu przejść obojętnie. Nie znam szczęśliwej kobiety, pełniącej w życiu tylko rolę kochanki, no może poza fikcyjną postacią Samanthy Jones z Sexu w...

Ciekawa pozycja, po którą sięgnęłam, bo myślałam, że książka będzie pokazana w sposób humorystyczny. Nic bardziej mylnego i bardzo mnie to zaintrygowało. Pani autorki poruszają temat związków różnego rodzaju, rozprawiają nad różnego rodzaju, konfiguracjami np. związki małżeńskie, rola kochanki, związek ze starszym mężczyzną, związek z młodszym mężczyzną. Nie ma tutaj nic prześmiewczego, wszystko jest przeanalizowane bardzo konkretnie.

Dodatkowo autorki opowiadają na różne pytania związane z problemami w związkach takimi jak: szacunek, tolerancja, przemoc domowa, nałogi itp. Każdy temat zasługuje na pogłębienie, ale nie ukrywam, że książka ta otworzyła mi oczy na wiele aspektów. Polecam wszystkim kobietom. POLECAM

Ciekawa pozycja, po którą sięgnęłam, bo myślałam, że książka będzie pokazana w sposób humorystyczny. Nic bardziej mylnego i bardzo mnie to zaintrygowało. Pani autorki poruszają temat związków różnego rodzaju, rozprawiają nad różnego rodzaju, konfiguracjami np. związki małżeńskie, rola kochanki, związek ze starszym mężczyzną, związek z młodszym mężczyzną. Nie ma tutaj nic...

Książka, którą powinna przeczytać każda kobieta, która zaczyna się "za bardzo" starać i traci pewność siebie. Czyta się lekko, niby nic odkrywczego, ale przyznam że parę rzeczy mnie zaskoczyło - zwłaszcza model kobiety żony lub kochanki. Polecam!

Książka, którą powinna przeczytać każda kobieta, która zaczyna się "za bardzo" starać i traci pewność siebie. Czyta się lekko, niby nic odkrywczego, ale przyznam że parę rzeczy mnie zaskoczyło - zwłaszcza model kobiety żony lub kochanki. Polecam!

Stereotypowa i w pewnych kwestiach wykluczająca się sama. Na plus wszystkie fragmenty mające na celu dodać kobietom odwagi i pewności siebie (np. rozdział o byciu z przemocowcem). Niczego nowego się jednak nie dowiedziałam, nic odkrywczego, pewnie też dlatego, że znam wiele publikacji i wypowiedzi p. Kasi Miller i bardzo ją sobie cenię. Dochodzę jednak do wniosku, że wolę jej słuchać, niż czytać jej książki.

Stereotypowa i w pewnych kwestiach wykluczająca się sama. Na plus wszystkie fragmenty mające na celu dodać kobietom odwagi i pewności siebie (np. rozdział o byciu z przemocowcem). Niczego nowego się jednak nie dowiedziałam, nic odkrywczego, pewnie też dlatego, że znam wiele publikacji i wypowiedzi p. Kasi Miller i bardzo ją sobie cenię. Dochodzę jednak do wniosku, że wolę...

Z książek Kasi bije życiowa mądrość. Są wzmacniające, dodające otuchy. Autorka wytyka nam, kobietom, błędy popełniane w relacji, ale tez ostrzega przed pułapkami gdy jesteśmy naiwne jak małe dziecko, a druga strona manipuluje. Zachęca do odkrycia i pokazania swojej słabości w relacji, stawiania na siebie, ale i słuchania sercem. Rozprawia się z toksyczną męskością, która nie służy ani paniom, ani panom. Książka jest lekka, napisana stylem felietonu. Lektura na popołudnie. Nie wybitna, bo Kasia ma lepsze pozycje, ale nie zrobi nikomu krzywdy. Taka z przymróżeniem oka.
Jest to kolejna pozycja wspominająca o przemocy ze strony mężczyzn, która ma masę negatywnych komentarzy na LC od osób... które nigdy nie czytały książki. Piszą je zapewne w ramach "walki z feminizmem i zgniłym zachodem".
Cytat z książki:
"Myślisz, że masz za stare ciało? Jeśli młodszy facet Cię chce, to tylko jego i Twoja sprawa, a nie mamusi czy sąsiadki"

Z książek Kasi bije życiowa mądrość. Są wzmacniające, dodające otuchy. Autorka wytyka nam, kobietom, błędy popełniane w relacji, ale tez ostrzega przed pułapkami gdy jesteśmy naiwne jak małe dziecko, a druga strona manipuluje. Zachęca do odkrycia i pokazania swojej słabości w relacji, stawiania na siebie, ale i słuchania sercem. Rozprawia się z toksyczną męskością, która...

Jestem zażenowana tą książką, typowo feministyczna.
Sam sposób odpowiadania na wszystkie pytania wygląda jak wyciągnięty z magazynu dla nastolatek a już nie wspomnę o treści!
ŻENADA!

Jestem zażenowana tą książką, typowo feministyczna.
Sam sposób odpowiadania na wszystkie pytania wygląda jak wyciągnięty z magazynu dla nastolatek a już nie wspomnę o treści!
ŻENADA!