Czytając tą wersję translatorską Komedii, Tragedii i Dramatów Shakespeara, wyrażnie odczuwam wierne odwzorowanie oryginału zgodny z tym w jakiej formie funkcjonuje w kulturze poezji, interpretacja obu tomów jest znakiem rozpoznawczym maksymalizacji pojęć charakterystycznych dla pana Barańczaka, by funkcjonowało w obrębie oryginalnego języka, i oddawało w pełni klimat epoki, powstania dzieł, wykraczających sensem i mądrością poza czas...:) Pan Barańczak wyjaśnił swoje podejście do tłumaczeń w eseju "Mały, lecz maksymalistyczny manifest translatologiczny" gdzie napisał zabawny a dający wiele do myślenia podtytuł;""tłumaczenie się z tego, że tłumaczy się wiersze również w celu wytłumaczenia innym tłumaczom, iż dla większości tłumaczeń wierszy nie ma wytłumaczenia", bo samo wyjaśnianie pojęć w obrębie innego języka powinno być wiernym zachowaniem treści i formy pojęć a nie stosowaniem nadinterpretacji na czym potyka się wielu tłumaczy, a to najlepiej udaje się przenieść gdy translator również jest poetą.

Czytając tą wersję translatorską Komedii, Tragedii i Dramatów Shakespeara, wyrażnie odczuwam wierne odwzorowanie oryginału zgodny z tym w jakiej formie funkcjonuje w kulturze poezji, interpretacja obu tomów jest znakiem rozpoznawczym maksymalizacji pojęć charakterystycznych dla pana Barańczaka, by funkcjonowało w obrębie oryginalnego języka, i oddawało w pełni klimat epoki,...