Nie wiem czy to najlepszy z wszystkich V tomów, które wyszły, ale z pewnościa jak dla mnie najbardziej emocjonalny. Tu już nie chodzi tylko o to, że wreszcie sie dowiadujemy za co Ropuch dostał dożywocie. Ta ksiązka jest tak naładowana życiowymi mądrościami, doświadczeniami i takim sprawami, które dotykają każdego z nas, że coś niesamowitego. Jest na bogato o miłości, jest o religii, polityce , patryjotyźmie, przyjaźni, a wszytko to świetnie wplecine bez jakiejś zbędnej paplaniny i lania wody w historię Stefana Stanisłwa Żabikowskiego. ( klimat ,,tamtych” lat oddany fantastycznie) W V tomie jest tyle mądrości życiowych, że zaznaczyłem sobie chyba z 15 cytatów, które w treści są niby oczywiste i każdemu wiadome, ale tak ujęte w słowa, że coś pieknego..... Nie chcę za dużo zdradzać aby nie psuć innym przyjemności z czytania ksiązki, ale muszę jeszcze koniecznie podkreślić, że pomysł na ,,znak runiczny” I jego genezę jest super. Daje też do myślenia nie wyjaśniona do końca ,, Liczba Życia”. Podejrzewam , a wręcz jestem przekonany, że autor pośrednio przemycił do książki sporo z własnego życia, miejsc i ludzi, których kiedyś spotkał . Oczywiście jest dużo o Wiktorze I Agnieszce ale o tym nie będę sie rozpisywał bo wiadomo, że na nich wszyscy czekacie. No I oczywiście tradycyjne zakonczenie książki po którym leca ku.....wy, ale to juz znacie z poprzednich tomów , więc zadna to nowość. Panie Spadło miało być bez wazeliny ale się nie obejdzie. Tak dopracowanej ksiązki w każdym calu , napisanej na tak wysokim poziomie literackim nie spotyka sie na codzień. Gratuluję I dziękuję za możliwość przeczytania przed oficjalna premierą :)

Nie wiem czy to najlepszy z wszystkich V tomów, które wyszły, ale z pewnościa jak dla mnie najbardziej emocjonalny. Tu już nie chodzi tylko o to, że wreszcie sie dowiadujemy za co Ropuch dostał dożywocie. Ta ksiązka jest tak naładowana życiowymi mądrościami, doświadczeniami i takim sprawami, które dotykają każdego z nas, że coś niesamowitego. Jest na bogato o miłości, jest...