Wpadłem w świat Skazańca i trudno mi się z niego wyrwać. Może kolejna część mniej dynamiczna niż poprzednie, ale pomimo wszystko wciąga. Chyba najsmutniejsza i najbardziej nostalgiczna część.
Plusy:
- dalsze losy Ropucha we wronieckim więzieniu, nowe problemy, nowi przyjaciele, nowi (starzy) wrogowie;
- pokazanie funkcjonowania systemu więziennictwa w latach powojennych;
- wspomnienia z lat młodości, pierwsze przyjaźnie, pierwsza miłość;
- jak czas dojrzewania wpływa na to kim stajemy się w przyszłości;
- zbyt młody, zbyt naiwny, ślepo wierzący w ideały;
- w końcu dowiadujemy się z co został skazany Ropuch;
- trzymanie w niepewności denerwowało mnie już zdecydowanie;
- pokazanie jak bezwzględni potrafią być ludzie, nawet przyjaciele;
- subtelne, a zarazem nostalgiczne pokazanie wątku romantycznego;
- zmienna historia Polski widziana oczami bohaterów;
- ciekawy zabieg z przeskokiem do dalekiej przyszłości;
- wiemy już kiedy Ropuch odzyska wolność, więc jeszcze trochę przed nami;
- jak zwykle zaskakujące zakończenie.
Minusy:
- moim zdaniem jednak za dużo tych retrospekcji.
Ogółem książka bardzo dobra.

Wpadłem w świat Skazańca i trudno mi się z niego wyrwać. Może kolejna część mniej dynamiczna niż poprzednie, ale pomimo wszystko wciąga. Chyba najsmutniejsza i najbardziej nostalgiczna część.
Plusy:
- dalsze losy Ropucha we wronieckim więzieniu, nowe problemy, nowi przyjaciele, nowi (starzy) wrogowie;
- pokazanie funkcjonowania systemu więziennictwa w latach powojennych;
-...

Wielu powie, że to jedna z najsłabszych części, a ja, że wręcz przeciwnie. Dużo można się dowiedzieć po tym tomie Skazanego, o jego osobowości, marzeniach, o tym, jak wzniosłe ideały zawładnęły jego życiem choć nie do końca je rozumiał i jednak popierał. Je lub człowieka, który wkładał mu je do głowy. Jak jeden błąd może zniszczyć całe życie. O tym, co utracił, za czym tęskni, co by zmienił i jak silny musiał być przez całe życie po tej drugiej stronie. Silny przez wzgląd co mógł mieć i jak paskudnym losem wszystko stracił. Jak przez jedno słowo, którego nie wypowiedział, jego życie zostało, bądź co bądź, zmarnowane. To książka o tym, że czasem warto zastanowić się, może wycofać nawet ryzykując utratę znajomych, ale czy tych prawdziwych? To nauka o tym, że warto słuchać najbliższych, chociaż czasami, że warto docenić to, co się ma.

Bo tak łatwo wszystko stracić...

Wielu powie, że to jedna z najsłabszych części, a ja, że wręcz przeciwnie. Dużo można się dowiedzieć po tym tomie Skazanego, o jego osobowości, marzeniach, o tym, jak wzniosłe ideały zawładnęły jego życiem choć nie do końca je rozumiał i jednak popierał. Je lub człowieka, który wkładał mu je do głowy. Jak jeden błąd może zniszczyć całe życie. O tym, co utracił, za czym...

Przygody dalej ciekawe i przyjemne...zwłaszcza że to 2WS.. ale nawiązywanie do magii liczb itp.. troszkę mi tu nie pasowało. Ocena nizsza nie poprzednie bo bardzo często wątek był przerywany.

Przygody dalej ciekawe i przyjemne...zwłaszcza że to 2WS.. ale nawiązywanie do magii liczb itp.. troszkę mi tu nie pasowało. Ocena nizsza nie poprzednie bo bardzo często wątek był przerywany.

Po dłuższej przerwie wróciłam do czytania tej serii. I o ile poprzednie tomy pochłonęłam, to przy "Zawsze mnie kochaj" męczę się. Nudzą mnie dlugie opisy z czasów dzieciństwa Ropucha, historie więzienne zresztą też. Nie wiem czy to kwestia mojego zmęczenia całą serią, czy ten tom jest dużo słabszy od poprzednich. Przeczytałam ze 100 stron i chyba nie dam rady więcej.

Po dłuższej przerwie wróciłam do czytania tej serii. I o ile poprzednie tomy pochłonęłam, to przy "Zawsze mnie kochaj" męczę się. Nudzą mnie dlugie opisy z czasów dzieciństwa Ropucha, historie więzienne zresztą też. Nie wiem czy to kwestia mojego zmęczenia całą serią, czy ten tom jest dużo słabszy od poprzednich. Przeczytałam ze 100 stron i chyba nie dam rady więcej.

Więzienie to dobre miejsce na wspomnienia. O ile więzienie jest dobrym miejscem na cokolwiek.

Więzienie to dobre miejsce na wspomnienia. O ile więzienie jest dobrym miejscem na cokolwiek.

Kontynuacja niesamowitych przygód i zmagań z trudami więziennego życia głównego bohatera.

Kontynuacja niesamowitych przygód i zmagań z trudami więziennego życia głównego bohatera.

super

super

Wróciłam do pracy i tym samym czasu na przyjemności mam mniej. Czy można uznać czytanie czyiś wynurzeń na temat przeszłości za przyjemność? Na dwoje babka wróżyła. I tak i nie. Zależy dużo od emocji ,które czytelnikiem targają w czasie czytania. W tej części Ropuch opowiada o czasach sprzed wyroku. Obrazowo nakreślone jak rodziło się uczucie do Agnieszki. Przyznam się szczerze. Łezki często się kulały w czasie czytania. Lata powojenne o których opowiada znam odrobinę dzięki moim rodzicom. Oni mi trochę nakreślili jak wyglądało wtedy życie prostego człowieka. To nie były dobre czasy dla ludzi krnąbrnych i umiejących wyjść poza schemat. Coraz bardziej wsiąkam w klimat i zgadzam się z wieloma spostrzeżeniami Autora. Czytając tą część czułam jaką kanalią okaże się Wiktor i niestety nie myliłam się. Poznałam takich ludzi. Po trupach do celu. Nie liczą się z niczym i z nikim. Smutne to że karmili nie tego wilka ,którego trzeba i teraz rządzi nimi tylko chciwość ,dwulicowość i pogarda do innych. Z dużą dozą ciekawości sięgam po kolejny tom tej serii.

Wróciłam do pracy i tym samym czasu na przyjemności mam mniej. Czy można uznać czytanie czyiś wynurzeń na temat przeszłości za przyjemność? Na dwoje babka wróżyła. I tak i nie. Zależy dużo od emocji ,które czytelnikiem targają w czasie czytania. W tej części Ropuch opowiada o czasach sprzed wyroku. Obrazowo nakreślone jak rodziło się uczucie do Agnieszki. Przyznam się...

Bardzo lubię tę serię i to, że dzięki niej mamy możliwość podróży przez historię Polski widzianą oczami bohaterów.
Sporą część tej odsłony zajmują wspomnienia młodości bohatera ale to nie przeszkadza a wręcz przeciwnie: czyta się je bardzo przyjemnie, ciekawie oddają ducha tamtych czasów i w końcu dowiadujemy się w jaki sposób bohater trafił do więzienia.
Podobnie do dotychczasowych części książka jest wciągająca, ma świetny klimat i nie pozwala się nudzić. Zakończenie jest jak zwykle zaskakujące i zachęca do sięgnięcia po kontynuację. Polecam!

Bardzo lubię tę serię i to, że dzięki niej mamy możliwość podróży przez historię Polski widzianą oczami bohaterów.
Sporą część tej odsłony zajmują wspomnienia młodości bohatera ale to nie przeszkadza a wręcz przeciwnie: czyta się je bardzo przyjemnie, ciekawie oddają ducha tamtych czasów i w końcu dowiadujemy się w jaki sposób bohater trafił do więzienia.
Podobnie do...

No i stało się... Po dłuższej przerwie powróciłem do cyklu Skazańca - tom 5 i po raz pierwszy mi się nie podobało. Pierwsze cztery części oceniałem wysoko, a tutaj dam ledwie 4 gwiazdki.
Nudziły mnie opowieści z dzieciństwa i młodości Ropucha. Nużyły pseudofilozoficzne wywody i słabe dialogi. Nie trafiła też do mnie w ogóle historia z majorem Kozłowem, a inni bohaterowie byli tym razem jacyś nijacy.
Dodatkowo uwaga techniczna, która mocno mi przeszkadzała: książka jest ładnie wydana ale zszyta tak mocno, że czytając bolały aż ręce od trzymania jej w pozycji otwartej.
Mam jeszcze trzy kolejne tomy i nie wiem kiedy po nie sięgnę.

No i stało się... Po dłuższej przerwie powróciłem do cyklu Skazańca - tom 5 i po raz pierwszy mi się nie podobało. Pierwsze cztery części oceniałem wysoko, a tutaj dam ledwie 4 gwiazdki.
Nudziły mnie opowieści z dzieciństwa i młodości Ropucha. Nużyły pseudofilozoficzne wywody i słabe dialogi. Nie trafiła też do mnie w ogóle historia z majorem Kozłowem, a inni bohaterowie...