Cóż mam napisać... nie wiem. Może to kwestia tego, że "W labiryncie wspomnień" jest drugim tomem, a pierwszego nie czytałam - dość że powieść nie porwała mnie zbytnio. Owszem, przyjemna lektura, którą można zapełnić długie zimowe wieczory, ale nic więcej. Nie przeczę, że w połączeniu z pierwszym tomem, saga o rodzinie Melzerów może pochłonąć i zachwycić. Niestety ja zaczęłam od drugiego tomu i mam wrażenie, że tym nieprzemyślanym ruchem popsułam sobie całą przyjemność.
Pierwsza wojna światowa była bardzo okrutna. Pochłonęła wiele istnień zarówno po stronie niemieckiej jak i po stronie przeciwników. Toczyła się przez cztery upiorne lata i to własnie ten okres jest tłem dla powieści. Do członków rodziny Melzerów powoli dociera, że to nie będzie szybkie zwycięstwo, lecz okrutna walka o przetrwanie. Coraz bardziej odczuwają skutki wojennej pożogi. Fabryka nie otrzymuje zleceń, a nasza główna bohaterka próbuje pomóc w ratowaniu rodzinnego biznesu. Pomimo rozpaczy po wyjeździe męża na front, dzielnie dzieli czas pomiędzy fabrykę, bliźnięta i pozostałych członków rodziny. Maria, Paul, Ernst von Klippsten, urocza siostra Paula (której imienia nie pamiętam) to bohaterowie, których losy płyną na naszych oczach niczym rzeka. Raz leniwie i pomału, raz wartko i szybko.
I tak przez całą powieść obserwujemy losy rodziny Melzerów Nie są to raczej skomplikowane opowieści, jednak nie o to też chodzi. Autorka skupiła się raczej na wytworzeniu specyficznego i urzekającego klimatu panującego w Niemczech w latach 2014-2018. Wyraźnie możemy obserwować jak społeczeństwo, po początkowej euforii wynikającej z pewnego zwycięstwa - nagle kurczy się i zapada się w sobie. Widzimy jak Wielkie Niemcy znikają, a na polu walki pozostają biedni ludzie. Są to albo wojenne kaleki, albo kobiety, które nie mogą wykarmić swoich dzieci. Ten rozłam pomiędzy bogatą rodziną naszych bohaterów, a biednymi pracownikami fabryki to temat, który w moich oczach uratował całą powieść. Autorka bardzo zgrabnie ukazuje nam naród niemiecki pełny w wiary w zwycięstwo. Nie trzeba długo czekać, aby zobaczyć biedę i kryzys wiary w Cesarza i jego obietnice. Nagle okazuje się, że wszyscy zdani są tylko i wyłącznie na siebie.
Podsumowując - jeżeli macie na półce oba tomy to naprawdę warto po nie sięgnąć. I nie kierujcie się okładką. Jej wygląd sugeruje, że mamy do czynienia z powieścią podobną do "Przeminęło z wiatrem", tylko umiejscowioną w czasie innej wojny. O nie! To mylne założenie. Wojna jest, miłość jest, tylko tej specyficznej ckliwości brak, za to wiele tu wojennej brutalności. Dużo lepsza i bardziej godna polecenia.

Cóż mam napisać... nie wiem. Może to kwestia tego, że "W labiryncie wspomnień" jest drugim tomem, a pierwszego nie czytałam - dość że powieść nie porwała mnie zbytnio. Owszem, przyjemna lektura, którą można zapełnić długie zimowe wieczory, ale nic więcej. Nie przeczę, że w połączeniu z pierwszym tomem, saga o rodzinie Melzerów może pochłonąć i zachwycić. Niestety ja...