Kojarzycie książkę „Kwiat pustyni” Waris Dirie? Czytałam ją lata temu, ale do dziś pamiętam wrażenie, jakie na mnie wywarła. To historia ciężko dotkniętej przez los dziewczyny z Somalii, która ucieka z plemienia Nomadów, by odnaleźć szczęście w dalekiej i obcej Ameryce. Oparta na prawdziwych wątkach powieść Anchee Min bardzo przypomina mi koleje życia Waris.

Tu również autorka opisuje, jak w młodym wieku udało jej się wyjechać do Stanów, by szukać dla siebie lepszej przyszłości niż w komunistycznych Chinach. Początkowo rzeczywistość nie była jednak usłana różami. Nie znała języka, a by zarobić na utrzymanie pracowała w pięciu różnych miejscach. Została oszukana, okradziona i zgwałcona. Żeby oszczędzić, jadła zepsute wędliny i piła skisłe mleko. Doszło nawet do tego, że mieszkała w pokoju bez drzwi z psychopatycznym mężczyzną – ponieważ czynsz był tam najniższy. Wszystko po to, by jakoś utrzymać się na powierzchni.

Co ciekawe, mimo bardzo ciężkiego życia w Chinach, a potem w Stanach, Anchee Min opowiada swoją historię bez większych emocji. Nie oznacza to bynajmniej, że książka jest źle napisana. Wydaje mi się, że wynika to po prostu z natury autorki – jeśli tylko widzi jakąś przeszkodę, zastanawia się, jak ją pokonać, a nie siada i użala się nad sobą. Jej postawa widoczna jest niemal na każdej stronie, ale nie jest to przedstawione w sposób nachalny, za to ciekawy i wciągający.

Jej życie to taki prawdziwy american dream. Początkowo czytając „Kwiat, który nie rozkwitnie”, nie chce się wierzyć, że dziewczyna, która nawet nie potrafi przywitać się po angielsku, ciężko przędzie na studiach i mieszka w najbiedniejszych dzielnicach, dzięki swojej determinacji, może wyjść na prostą. A nawet zostać znaną na świecie pisarką – taką, która zostaje nominowana do prestiżowych nagród i zasiada na literackich galach obok chociażby J. K. Rowling.

Jak do tego dochodzi? W jaki sposób Anchee Min udaje się osiągnąć sukces? Naprawdę warto o tym poczytać i uświadomić sobie, ile znaczy ciężka praca i niepoddawanie się. Ta książka daje nadzieję, że niemal z każdej sytuacji musi być wyjście. Ponadto dopinguje i inspiruje – nawet jeśli nie do tego, by wziąć życie w swoje ręce i spełniać najbardziej nierzeczywiste marzenia, to przynajmniej do tego, by spojrzeć na wszystko w dużo jaśniejszych barwach.

Kojarzycie książkę „Kwiat pustyni” Waris Dirie? Czytałam ją lata temu, ale do dziś pamiętam wrażenie, jakie na mnie wywarła. To historia ciężko dotkniętej przez los dziewczyny z Somalii, która ucieka z plemienia Nomadów, by odnaleźć szczęście w dalekiej i obcej Ameryce. Oparta na prawdziwych wątkach powieść Anchee Min bardzo przypomina mi koleje życia Waris.

Tu również...