Książka jest bardzo szczerym wyznaniem , wspomnieniem pierwszych lat w Ameryce po ucieczce z komunistycznych Chin. Bolesne przeżycia autorka umieściła w autobiografii , która ukazuje nam życie imigrantów a także pozwala poznać Anchee Min .

Książka jest bardzo szczerym wyznaniem , wspomnieniem pierwszych lat w Ameryce po ucieczce z komunistycznych Chin. Bolesne przeżycia autorka umieściła w autobiografii , która ukazuje nam życie imigrantów a także pozwala poznać Anchee Min .

Bardzo przygnębiająca i trudna do zrozumienia historia strasznego losu bohaterki i mentalności społeczeństwa w opisanej kulturze.

Bardzo przygnębiająca i trudna do zrozumienia historia strasznego losu bohaterki i mentalności społeczeństwa w opisanej kulturze.

Co to znaczy być imigrantem w Stanach Zjednoczonych? Zanim się człowiek zaaklimatyzuje, a to czasem trwa bardzo długo.
Jak żyje się tam na skraju ubóstwa i jakie czyhają niebezpieczeństwa, gdy przybysz nie ma pomysłu na siebie, szczególnych umiejętności lub szczęścia?
Czy oderwanie się od własnej tożsamości kulturowej jest konieczne i czemu bez doskonałej znajomości angielskiego ani rusz?
Pierwsza czytana przeze mnie powieść o życiu chińskiego imigranta w USA, pisana z jego perspektywy, świadectwo determinacji, niezłomności i woli walki o lepszą przyszłość oraz wyobcowania i tęsknoty za krajem ojczystym.

Książka autobiograficzna. Trudne dzieciństwo i młodość w czasach Rewolucji Kulturalnej w Chinach autorka opisała we wstrząsającej „Czerwonej Azalii". W tej powieści kończy opowiadanie o swoim życiu. O tym, jak uciekła z Chin do Ameryki i jak spełnił się jej american dream, a że się spełnił to wiadomo, patrząc choćby na wydane przez nią powieści oraz na sukcesy, które odnosi jako pisarka.
Ponieważ to siódma książka Anchee Min, którą przeczytałam, wiedziałam, że będzie dobrze, że powieść mną wstrząśnie i że znajdę w niej motyw mocnej, walczącej kobiety. Może jest troszkę słabsza niż poprzednie lektury autorki, ale kolejna potężna porcja wiedzy o otaczającym mnie świecie równoważy niedostatki. Zresztą to pierwsza powieść Min nie rozgrywająca się w Chinach. Jednego tylko nie rozumiem, czemu niby ten „kwiat nie rozkwitnie”? Moim zdaniem rozkwitł.

Co to znaczy być imigrantem w Stanach Zjednoczonych? Zanim się człowiek zaaklimatyzuje, a to czasem trwa bardzo długo.
Jak żyje się tam na skraju ubóstwa i jakie czyhają niebezpieczeństwa, gdy przybysz nie ma pomysłu na siebie, szczególnych umiejętności lub szczęścia?
Czy oderwanie się od własnej tożsamości kulturowej jest konieczne i czemu bez doskonałej znajomości...

Chińska emigrantka w Ameryce i jak sobie poradziła. Powieść średnia, czyta się tak sobie, fabuła może być. Trochę szkoda czasu, jest wiele innych lepszych pozycji na ten temat.

Chińska emigrantka w Ameryce i jak sobie poradziła. Powieść średnia, czyta się tak sobie, fabuła może być. Trochę szkoda czasu, jest wiele innych lepszych pozycji na ten temat.

Jest to książka z serii tych, które "męczyłam". Historia może i jest ciekawa, nieco inna, zwłaszcza, że jest to książka autobiograficzna, ale momentami brakuje jej jakiejś akcji, mocniejszej fabuły, momentu, który zaciekawi czytelnika i wciągnie go w dalszą akcję książki.

Jest to książka z serii tych, które "męczyłam". Historia może i jest ciekawa, nieco inna, zwłaszcza, że jest to książka autobiograficzna, ale momentami brakuje jej jakiejś akcji, mocniejszej fabuły, momentu, który zaciekawi czytelnika i wciągnie go w dalszą akcję książki.

Dotychczas myślałam, że biografie muszą być diabelnie nudne - i może niektóre rzeczywiście są, ale jeśli ma się takie podłoże do napisania biografii jak Anchee Min, empatyczny czytelnik nie ma prawa się nudzić. Życie autorki nie było usłane różami, czego można się dowiedzieć już z pierwszych stron książki. Każdy kolejny rozdział zdradza trudy bytu w komunistycznych Chinach, gdzie ludzie obdarci są z godności i człowieczeństwa, stają się zwierzętami pochłoniętymi walką o przetrwanie wszelkim kosztem. Anchee, wyposażona w ciężki bagaż doświadczeń z dzieciństwa, na emigracji wcale nie żyje lepiej, szczególnie na początku swojego "amerykańskiego snu", który zdaje się być jedynie kolejnym koszmarem. Mimo to kobieta wygrywa walkę z losem, choć zdecydowanie zbyt często jest to walka nierówna, sprawiająca wrażenie straconej. Nadzieja momentami upada, brakuje sił, a jednak po niezliczonej ilości trudnych chwil ciemne chmury odchodzą znad jej życia.

Książka obrazuje pecha, jakiego Anchee miała czasami do ludzi, ale też to, jak silną okazała się osobą. Pomimo braku nadziei dalej szła naprzód, bo przecież nie było nigdy mowy o poddaniu się - co z rodziną, która dalej żyła w skrajnej biedzie w Chinach? Prawdopodobnie gdyby nie oni, Anchee dałaby sobie spokój, jednak ona nie zapominała, że to dla nich przyjechała do Ameryki. Imponujące w jej postaci jest to, że nie tylko dała się poznać jako odważna, odpowiedzialna i niezłomna, ale także potrafiła przyznać się do popełnionych błędów i zdawała sobie sprawę, że nie jest idealną matką i żoną. Poznajemy ją w trakcie przemiany, która trwa przez całe jej życie. Od zagubionej nastolatki walczącej o przetrwanie w Chinach Anchee przechodzi transformację w dojrzałą kobietę świadomą swoich potrzeb i obowiązków.

"Kwiat, który nie rozkwitnie" to książka o wartościach. Skłania do refleksji na temat świata, czasami każe postawić się na miejscu bohaterki, by czytelnik mógł uświadomić sobie, że opisane w niej dokonania zarezerwowane są jedynie dla szczególnych jednostek, którymi jednak może stać się każdy, kto uzbroi się w odpowiednią ilość cierpliwości i samozaparcia, by dotrzeć na szczyt nie po trupach, ale po własnych próbach i błędach.

Dotychczas myślałam, że biografie muszą być diabelnie nudne - i może niektóre rzeczywiście są, ale jeśli ma się takie podłoże do napisania biografii jak Anchee Min, empatyczny czytelnik nie ma prawa się nudzić. Życie autorki nie było usłane różami, czego można się dowiedzieć już z pierwszych stron książki. Każdy kolejny rozdział zdradza trudy bytu w komunistycznych...

"Kwiat, który nie rozkwitnie" to zbiór wspomnień autorki. Wspomnień z czasów, kiedy jedyne co miała, to nadzieja - na przetrwanie, na lepsze jutro, na godne życie. Min pokazuje nam, ile można zyskać dzięki uporowi i silnej woli. Doświadczona przez życie wie, co to ciężka praca i wcale się jej nie boi. Pomimo przeciwności losu zbiera się na odwagę, by walczyć o siebie i swoje marzenia.
Czytając tę książkę zastanawiałam się, jak to możliwe, by tyle złych rzeczy spotkało jedną osobę. Mocno kibicowałam bohaterce, aby w końcu jej się powiodło. Ostatecznie przecież trzymam w ręku jej książkę, więc wiem, że sukces prędzej czy później się pojawi Mimo to wiele razy chciało się powiedzieć: basta! Niech wreszcie stanie się coś dobrego.
Maleńki minus to pewna chaotyczność podczas opowiadania o wydarzeniach związanych z córką. Historie nie są prowadzone na jednej linii czasowej. Raz czytamy o siedmiolatce, za jakiś czas dziewczyna jest już na studiach, a po chwili znów jest jedenastolatką. Ostatecznie kontekst wszystko wyjaśnia, jednak jak dla mnie uporządkowanie tych wydarzeń byłoby dużym plusem.
Czy polecam? Jak najbardziej. Chętnie też zapoznam się z poprzednimi dziełami Anchee Min.

"Kwiat, który nie rozkwitnie" to zbiór wspomnień autorki. Wspomnień z czasów, kiedy jedyne co miała, to nadzieja - na przetrwanie, na lepsze jutro, na godne życie. Min pokazuje nam, ile można zyskać dzięki uporowi i silnej woli. Doświadczona przez życie wie, co to ciężka praca i wcale się jej nie boi. Pomimo przeciwności losu zbiera się na odwagę, by walczyć o siebie i...

Może za wiele książek przeczytałam na ten temat, bo ta historia nie robi na mnie wrażenia i wg mnie nie ma spójności. Jest to raczej zlepka (i to na siłę) kilku kobiecych losów w jednym.

Może za wiele książek przeczytałam na ten temat, bo ta historia nie robi na mnie wrażenia i wg mnie nie ma spójności. Jest to raczej zlepka (i to na siłę) kilku kobiecych losów w jednym.

Pięknie wydane rozczarowanie. Stwierdzam z przykrością, bo Anchee Min widnieje wśród moich ulubionych autorów. Niezrozumienie dla niektórych decyzji bohaterki-autorki pomijam, w myśl zasady "nie oceniaj", ale zbyt często pobrzmiewała mi tu jakaś fałszywa nuta. Z jednej strony szczerość do bólu i ujawnienie najbardziej wstydliwych epizodów życia, z drugiej jednak delikatne plątanie się w zeznaniach, próby wybielenia siebie. Ogółem zgubiłam się w tym gąszczu i miałam problem z chronologią opisywanych wydarzeń.

Nie widzę żadnych negatywnych opinii, czuję się trochę dziwnie... Mnie tym razem Anchee Min nie zachwyciła.

Pięknie wydane rozczarowanie. Stwierdzam z przykrością, bo Anchee Min widnieje wśród moich ulubionych autorów. Niezrozumienie dla niektórych decyzji bohaterki-autorki pomijam, w myśl zasady "nie oceniaj", ale zbyt często pobrzmiewała mi tu jakaś fałszywa nuta. Z jednej strony szczerość do bólu i ujawnienie najbardziej wstydliwych epizodów życia, z drugiej jednak delikatne...

Wspaniała ,wstrząsająca ,poruszająca ,szczera i bardzo prawdziwa opowieść o stawianiu czoła brutalnej rzeczywistości ,zmaganiu się z nią i woli walki.Opowieść o marzeniach za spełnienie których płaci się wysoko cenę.Inspirująca historia w której wielki podziw i szacunek należy się głównej bohaterce Anchee Min którą można stawiać za wzór do naśladowania każdemu kto pragnie zmienić swoje życie.Pełna wzlotów i upadków samotna podróż w poszukiwaniu własnego miejsca na ziemi.Opowieść o wytrwałości i wierze w lepsze jutro Polecam.

Wspaniała ,wstrząsająca ,poruszająca ,szczera i bardzo prawdziwa opowieść o stawianiu czoła brutalnej rzeczywistości ,zmaganiu się z nią i woli walki.Opowieść o marzeniach za spełnienie których płaci się wysoko cenę.Inspirująca historia w której wielki podziw i szacunek należy się głównej bohaterce Anchee Min którą można stawiać za wzór do naśladowania każdemu kto pragnie...