Tak samo wielkie jak tytułowy Wielki Marsz były moje oczekiwania wobec tej książki. Całość mnie nie rozczarowała, ale też nie pozostawiła po sobie wielkiego ‘wow’ ani żadnego innego wielkiego uczucia. Książka była po prostu dobra.

Towarzyszyłam chłopakom od samego startu do końca, czasami z większym, a czasami z mniejszym zainteresowaniem. Muszę przyznać, że najbardziej wciągnęłam się pod koniec, zostaje garstka przyjaciół, których poznawaliśmy przez całą książkę i wtedy dopiero wzrosło napięcie i oczekiwanie na to, co tak naprawdę się wydarzy i jak Wielki Marsz się zakończy. Wtedy poznawaliśmy po części motywy, którymi kierowali się bohaterowie zgłaszając się do Wielkiego Marszu, ich obawy i ich strach.

„Mam nadzieję, że nie będzie ciemno […] Nie proszę o nic więcej. Jeśli jest jakieś... jakieś potem, to mam nadzieję, że nie jest tam ciemno. I mam nadzieję, że się pamięta. To okropne musieć wiecznie błąkać się w ciemności, nie wiedząc kim byłem ani co tam robię, nie wiedząc nawet, że kiedyś otaczało mnie coś innego.”

Wcześniej, pomimo wszechobecnej w koło śmierci, wszystko było przedstawione w tak pozbawiony jakichkolwiek uczuć sposób, jakby naprawdę wszystkich tamtych ludzi cechowała powszechna znieczulica na śmierć, po prostu z każdą minutą kolejny uczestnik odchodził do ‘parku sztywnych’, padał jak ścięte drzewo przy drodze, a życie toczyło się dalej, a widownia klaskała i wiwatowała. To wywoływało dreszcz na skórze i prawdziwe przerażenie.

Czego mi tutaj brakowało do pełni zadowolenia? Jakiejś genezy, jakiegoś bardziej szczegółowego opisu świata, w którym Wielki Marsz jest największą rozrywką ludzi w nim żyjących, jakiegoś dokładniejszego opisu motywów, dla których młodzi ludzie z własnej woli idą na śmierć. Brakowało mi rywalizacji, walki tych młodych ludzi o przetrwanie, myślałam, że dramatyczna sytuacja wyzwoli w nich najdziksze instynkty i że nie tylko żołnierze z bronią będą dla nich zagrożeniem, ale też oni sami.

I trochę rozczarowało mnie zakończenie. Na finishu akcja rozegrała się zbyt szybko. Nie poczułam tego, tak jak powinnam.

Tak samo wielkie jak tytułowy Wielki Marsz były moje oczekiwania wobec tej książki. Całość mnie nie rozczarowała, ale też nie pozostawiła po sobie wielkiego ‘wow’ ani żadnego innego wielkiego uczucia. Książka była po prostu dobra.

Towarzyszyłam chłopakom od samego startu do końca, czasami z większym, a czasami z mniejszym zainteresowaniem. Muszę przyznać, że najbardziej...