Zdecydowanie autorka trafiła w mój gust. „Wyspa mgieł”, pierwsza część fantastycznego cyklu „Krucze serce” to powieść drogi Lirr, charakternej i krnąbrnej, początkowo naiwnej dziewczyny wyłowionej z morza, niosącej brzemię zapomnianej przeszłości. Przygarnięta przez piratów, a następnie oddana na wychowanie nieprzychylnej jej księżnej Ysborga Meve, wyrusza na tajemniczą Wyspę Mgieł w celu poszukiwania lekarstwa dla Meve. Decyzję o podjęciu się tej trudnej misji podejmuje kierując się skrywanymi uczuciami do syna Meve, księcia Caela, jej najlepszego przyjaciela. Wydaje się jednak, że motywami Lirr kieruje coś jeszcze, jakaś tajemnicza siła, która związana jest z jej przeszłością, i która pragnie rozwiązania zagadki. Przybiera ona postać czarnego kruka, który od początku towarzyszy dziewczynie w wędrówce. To tyle jeżeli chodzi o opis fabuły. Chciałabym napisać wiele więcej, ale nie chcę też odbierać innym przyjemności odkrywania kolejnych kart powieści.
Co mnie zachwyciło tak bardzo, że powieści przyznałam 9 gwiazdek?
Po pierwsze bogate słownictwo i staranny, piękny język oraz barwne, sugestywne opisy przedstawionego fantastycznego świata. Książkę czyta się dzięki nim z ogromną przyjemnością.
Po drugie morze – zapachem morza, słonego wiatru i drzewa sandałowego wypełniona jest prawie każda ze stronic powieści. Morze jest wszędzie, we wspomnieniach Lirr, w opisie nadmorskich miejsc, portowego życia i obyczajów, fantastycznych morskich istot oraz w dosadnych pirackich określeniach, które słyszymy co chwilę z ust głównej bohaterki („zgniłe kiszone śledzie”, „łajno wieloryba”, „pokręcony jak macki pijanej ośmiornicy”, „niech was wszystkich Kraken wychędoży”). Dzięki temu powieść nabiera bardzo oryginalnego charakteru na tle innych podobnych fantasy.
Po trzecie bohaterowie – w powieści jest ich wiele i każdy bez wątpienia jest jakiś. Widać, że autorka poświeciła wiele uwagi nie tylko głównym bohaterom. Ale najważniejsze postaci to oczywiście Lirr i jeszcze dwie, o których trzeba napisać. Jeżeli chodzi o Lirr, początkowo denerwować może nieco jej naiwność, której mam nadzieję pozbędzie się dojrzewając w trakcie dalszej wędrówki, przysłaniają ją jednak zaradność bohaterki, i ten cudowny, wspomniany przeze mnie już powyżej piracki język. Drugą ważną postacią w książce jest bezczelny i cyniczny mag Raiden, który pojawia się w trakcie podróży na drodze bohaterki, i z którym wydaje się wiąże ją wspólne przeznaczenie. Podobała mi się relacja między tą dwójką bohaterów, których zarazem coś przyciąga i odpycha od siebie. Ale największym zaskoczeniem jest dla mnie pełna sprzeczności postać rusałki Mildy -zarazem niebezpieczna jak i krucha, umarła, ale tak bardzo żywa i pragnąca zachować cząstki człowieczeństwa („Co, myślałaś, że całą wieczność muszę spędzić w sukni, w której mnie pochowano?”). Przyjaźń Lirr i Mildy zdecydowanie należy do najciekawszych i najniezwyklejszych kobiecych przyjaźni, jakie miałam okazję poznać w literaturze.
Jestem bardzo ciekawa dalszej podróży bohaterów, dlatego z niecierpliwością będę czekać na kolejne części serii, mając nadzieję, że kilka ich będzie, a co najmniej 3 :D

Zdecydowanie autorka trafiła w mój gust. „Wyspa mgieł”, pierwsza część fantastycznego cyklu „Krucze serce” to powieść drogi Lirr, charakternej i krnąbrnej, początkowo naiwnej dziewczyny wyłowionej z morza, niosącej brzemię zapomnianej przeszłości. Przygarnięta przez piratów, a następnie oddana na wychowanie nieprzychylnej jej księżnej Ysborga Meve, wyrusza na tajemniczą...