KOCHAAAAAM

KOCHAAAAAM

Nie ma nic gorszego od wściekłej kobiety… A gdy ta kobieta jest piratką, a do tego córką samozwańczego Króla Piratów, strzeżcie się, kto może! „Córka Królowej Oceanu” Trici Levenseller wchodzi na pokład i nie bierze jeńców!

Ach kamraci, kto żyw i przy zdrowych zmysłach, niech nie wystawia nosa ze swej szczurzej nory, bowiem kapitan Alosa idzie na wojnę z całym męskim pirackim światem! Oszukiwana, zdradzona, żądna zemsty, a do tego zakochana kobieta, to niebezpieczna kobieta. Znajduje oparcie jak zawsze w swej lojalnej załodze oraz wrogim oficerze Ridenie, który okazuje się niezwykłym sojusznikiem i uparcie trwa u jej boku. Rozpoczyna się śmiertelny wyścig po legendarny skarb i władzę na morzach, a córka Królowej Oceanu jest zdeterminowana, aby pokonać wszystkich rywali.

Jeśli marzy Wam się niezwykła morska przygoda, pełna wartkiej akcji, sztormów i zabawnych bohaterów, w ciemno sięgajcie po tę serię! To idealny przerywnik między cięższymi lekturami, lekki, uroczy i zabawny, przy którym nie musicie przewracać oczami. Wraz z Alosą i jej załogą doświadczycie morskiej przygody na miarę „Piratów z Karaibów”, pełnej niebezpieczeństw, mrocznych głębin, morskich stworzeń, porywających zwrotów akcji, zaprawioną beczułką rumu, nutką bólu oraz uroczym, acz subtelnym wątkiem romantycznym oraz bohaterami, z którymi będziecie chcieli zdobyć niejeden ocean. Szczególnie polecam towarzystwo Kearana i Enwena, przy których uśmiech nie schodził mi z twarzy.

Jeśli nie cierpicie z powodu choroby morskiej, niestraszne Wam szorowanie pokładu, wspinanie się na grotmaszt, sztormowe fale, słona bryza, kordelasy czy abordaż, a co najważniejsze: straszni piraci, nie zwlekajcie i dajcie się porwać tej niezwykłej przygodzie!

Czy zakrzykniecie: aye, aye kapitanie?!

Nie ma nic gorszego od wściekłej kobiety… A gdy ta kobieta jest piratką, a do tego córką samozwańczego Króla Piratów, strzeżcie się, kto może! „Córka Królowej Oceanu” Trici Levenseller wchodzi na pokład i nie bierze jeńców!

Ach kamraci, kto żyw i przy zdrowych zmysłach, niech nie wystawia nosa ze swej szczurzej nory, bowiem kapitan Alosa idzie na wojnę z całym męskim...

Jest to druga część i moim zdaniem jest ona zdecydowanie lepsza. Tak jak i poprzednio czyta się ją szybko i łatwo. Nie ma jakiś zagadek, które zmuszały by nas do myślenia, po prostu czytamy nie zastanawiając się co się przydarzy.

Jest to młodzieżówka, chociaż trupów i brutalności jest dość sporo. Nie ma za to scen erotycznych, choć są sceny, gdzie nawet mi tego brakuje, bo aż się prosi aby je wstawić :)

A jeśli chodzi o fabułę, to generalnie chodzi o to, że po zdobyciu wszystkich elementów mapy do skarbu, Alosa płynie do siedziby ojca, gdzie odkrywa pewien sekret. Wszystko to sprawia, że dziewczyna się buntuje i postanawia sama zdobyć skarb. Oczywiście na statku mamy parę osób z poprzedniej części. Ale też pojawiają się nowe postacie i możemy poznać lepiej żeńską część (zdecydowanie liczniejszą) załogi Alosy.

Podsumowując, nie mamy do czynienia z wybitną lekturą, ale łatwą i przyjemną, przy której możemy się zrelaksować i choć na chwilę wyłączyć myślenie.

Jest to druga część i moim zdaniem jest ona zdecydowanie lepsza. Tak jak i poprzednio czyta się ją szybko i łatwo. Nie ma jakiś zagadek, które zmuszały by nas do myślenia, po prostu czytamy nie zastanawiając się co się przydarzy.

Jest to młodzieżówka, chociaż trupów i brutalności jest dość sporo. Nie ma za to scen erotycznych, choć są sceny, gdzie nawet mi tego brakuje,...

Lekka i przyjemna lektura. Czegoś takiego właśnie było mi trzeba aby oderwać się od ciężkich myśli. Niestety życie ostatnio mnie nie rozpieszcza ale taka lektura chociaż trochę rozwesela wieczór, rozgania ponure myśli. Połknęłam książkę w dwa wieczory i bardzo dobrze się bawiłam. Polecam

Lekka i przyjemna lektura. Czegoś takiego właśnie było mi trzeba aby oderwać się od ciężkich myśli. Niestety życie ostatnio mnie nie rozpieszcza ale taka lektura chociaż trochę rozwesela wieczór, rozgania ponure myśli. Połknęłam książkę w dwa wieczory i bardzo dobrze się bawiłam. Polecam

uwielbiam ta serie, nawet nie wiem do konca dlaczego

uwielbiam ta serie, nawet nie wiem do konca dlaczego

Czyta się bardzo przyjemnie, można powiedzieć jednym tchem. Literatura młodzieżowa ale można dać się ponieść wyobraźni i nie odczuwać tego, ze względu na wątek miłosny, oraz opisy brutalności w niektórych momentach.
Niemiej naprawdę polecam!

Czyta się bardzo przyjemnie, można powiedzieć jednym tchem. Literatura młodzieżowa ale można dać się ponieść wyobraźni i nie odczuwać tego, ze względu na wątek miłosny, oraz opisy brutalności w niektórych momentach.
Niemiej naprawdę polecam!

Gorsza od 1 części ale nadal super. Czasami nie ogarniałam co się dzieje ale potem wszystko się wyjaśniało

Gorsza od 1 części ale nadal super. Czasami nie ogarniałam co się dzieje ale potem wszystko się wyjaśniało

"Córka królowej oceanu" jest lepsza od pierwszej części. Bohaterowie nie są aż tak irytujący, nie dostajemy wspaniałością Alosy w twarz co pięć minut (ino trochę rzadziej),historia nabiera jakiejś głębi i... Uwaga - coś się wreszcie dzieje. Nie znaczy to, że ta książka jest dobra. Albo chociaż porządna. Dalej jest słaba, fabuła nie trzyma się kupy, a logika jest jak działający komunizm - nie istnieje.
Na początek fabuła. Jest ona prosta jak budowa cepa. Od samego początku wiadomo kto jest zły, a kto dobry, a nawet jeśli nie mamy tego powiedzianego wprost to od razu się domyślamy jak to się skończy.
Durnot, typu 6 letnia członkini załogi pirackiej, której średnia wieku wynosi ~18 lat szkoda nawet komentować.
Ale jest poprawa.
W przeciwieństwie do poprzedniego tomu mamy akcję, nie mamy aż tylu bezsensów pchających fabułę do przodu i nie mamy takiego powtarzania, jaka to Alosa jest wspaniała.
Nie jest dobrze, jest słabo, ale już nie tragicznie.

"Córka królowej oceanu" jest lepsza od pierwszej części. Bohaterowie nie są aż tak irytujący, nie dostajemy wspaniałością Alosy w twarz co pięć minut (ino trochę rzadziej),historia nabiera jakiejś głębi i... Uwaga - coś się wreszcie dzieje. Nie znaczy to, że ta książka jest dobra. Albo chociaż porządna. Dalej jest słaba, fabuła nie trzyma się kupy, a logika jest jak...

„Udaje, że się zastanawiam, ale tak naprawdę myślę, że nigdy nie znałam tego mężczyzny. Choć wydawało mi się, że było inaczej”.

Alosa wykonała zadanie powierzone przez ojca, teraz nadszedł czas na dotarcie do skarbu. Przesłuchanie więźnia i otrzymane informację rodzą jednak wątpliwości w umyśle dziewczyny. Zaczyna wątpić w to, co wierzyła od dziecka. I na własnej skórze doświadczy gniewu króla piratów. Rozpoczyna się wyścig z czasem, kto pierwszy dotrze na Isla de Canta.

Czy warto było zaryzykować wszystko w imię sprawiedliwości?

Dalsze przygody pirackiej córki bardzo mnie intrygowały. Ciekawa byłam, jakie jeszcze zadania na nią czekają oraz czy zdoła odnaleźć skarb. Czym prędzej zabrałam się za jej dalszą historię.

W pierwszym tomie dowiedziałam się wielu interesujących rzeczy dotyczących naszej bohaterki. Okazuje się, że nie wszystkie karty zostały odkryte. Umiejętności Alosy dopiero się rozkręcają, a dziewczyna staje się w ich wykorzystaniu coraz lepsza.

„Dziwnie na własne oczy doświadczać zarówno piękna, jak i brutalności swojego gatunku. Tak wiele moich cech nabiera sensu. Bezwzględny zabójca we mnie może mieć korzenie w mojej naturze, a nie — w wychowaniu".

Fabuła już od samego początku nabiera tempa, co tylko podsycało moją ciekawość. Z zapartym tchem śledziłam zmagania Alosy z czasem oraz z deptającym po piętach ojcem. Po drodze spotkała ją śmierć, kanibale oraz sztormy. O nudzie nie było więc mowy.

„Wydaje mi się, że mam do wyboru albo zatracić się w oceanie, albo zostać stracona przez niego. Nie jestem pewna, co jest gorsze”.

Do tego dochodzi dziwna relacja między Ridenem a Alosa. Oboje udają, że nic się nie dzieje, a jednak coś wisi w powietrzu. Pożądanie miesza się z fascynacją. Zabawnie było obserwować ich wzajemną grę, która przyniesie niespodziewany efekt.

Książka jak najbardziej spełniła moje oczekiwania. Świetnie się bawiłam podczas lektury. I z pewnością nie raz do niej wrócę. Polecam z czystym sumieniem.

„Udaje, że się zastanawiam, ale tak naprawdę myślę, że nigdy nie znałam tego mężczyzny. Choć wydawało mi się, że było inaczej”.

Alosa wykonała zadanie powierzone przez ojca, teraz nadszedł czas na dotarcie do skarbu. Przesłuchanie więźnia i otrzymane informację rodzą jednak wątpliwości w umyśle dziewczyny. Zaczyna wątpić w to, co wierzyła od dziecka. I na własnej skórze...

Fajnie było wrócić do tej książki zwłaszcza na papierze, uwielbiam chemię pomiędzy alosą a Reidenem, podoba mi sie fakt że alosa nie odrazu zdaje sobie sprawę z własnych uczuć w stosunku do niego przez to jak została wychowana. Jedynym minusem jaki tu jest w tej książce to że jest za mało syrenkowata - miałam nadzieję na przeczytanie o pięknych morskich stworzeniach z ogonem a dostaliśmy piękne stworzenia z nogami czyli wszystko co mają ludzie... 🥺 Więc za mało było syren w książce o syrenach ale tak to było wszystko idealnie

Fajnie było wrócić do tej książki zwłaszcza na papierze, uwielbiam chemię pomiędzy alosą a Reidenem, podoba mi sie fakt że alosa nie odrazu zdaje sobie sprawę z własnych uczuć w stosunku do niego przez to jak została wychowana. Jedynym minusem jaki tu jest w tej książce to że jest za mało syrenkowata - miałam nadzieję na przeczytanie o pięknych morskich stworzeniach z...