Żyjemy w panoptykonie. Prawda? A jakże. Możemy tego nie zauważać, ani czuć, ale tak jest.
"Początek wszystkiego" to książka o życiu. Mówi przede wszystkim o tym, że każdy z nas ma w życiu swoją własną tragedię. Dla jednych jest to strata kogoś bliskiego sercu, innych koordynacji ruchowej. Mówi także, że gdy napotkamy takową tragedię, nie możemy za nic się poddać, ani załamać! To my kreujemy sposób, w jaki inni nas widzą, to my sami kreujemy nasze życie. Drugą myślą, którą Robyn Schneider nam przekazuje, że powinni wyrażać siebie. Walczyć o nasz styl bycia, by nie zostać osobą taką samą jak inni.
Z książki wynika także to, że życie nie jest warte, gdy tylko egzystujemy. Co z tego, że jesteśmy na tym świecie, jeśli naprawdę nie żyjemy?
Zakochałam się w tej książce od pierwszego wejrzenia i naprawdę niczego nie żałuję! Jest to chyba książka jedna z niewielu, gdzie główna bohaterka, oraz bohater mnie nie irytują. Kocham mocno Ezrę i tak samo Cassidy. Rozumiem jak się czują. W dodatku ta przemiana chłopaka.. Zawalczył o swoje i wywalczył swoją własną osobowość. Wyrwał się z panoptykonu. Całkiem sam.

Żyjemy w panoptykonie. Prawda? A jakże. Możemy tego nie zauważać, ani czuć, ale tak jest.
"Początek wszystkiego" to książka o życiu. Mówi przede wszystkim o tym, że każdy z nas ma w życiu swoją własną tragedię. Dla jednych jest to strata kogoś bliskiego sercu, innych koordynacji ruchowej. Mówi także, że gdy napotkamy takową tragedię, nie możemy za nic się poddać, ani...