Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Moje odczucia co do "Więźnia Labiryntu" zmieniały się jak w kalejdoskopie. Na samym początku, pełna optymizmu nie mogłam się doczekać, by wejść wraz z Thomasem do Labiryntu. Jednakże już po pierwszych stronach straciłam owy zapał. Okropnie irytowały mnie długie opisy miejsc, itd. Jednakże było to spowodowane brakiem akcji, gdyż dopiero kiedy wydarzenia stały się bardziej ciekawe poruszyły coś we mnie. Co sprawiło, że chętniej po nią sięgałam. Postacie wykreowane w większości mistrzowsko - coś niesamowitego, że polubiłam głównego bohatera! Thomas był sympatycznym gościem, jednak moimi ulubieńcami stali się: Newt, jeden z 'przywódców' (no kto go nie kocha, no?), Minho, Opiekun Zwiadowców (jego też nie da się nie kochać), oraz Chuck (nie wypowiem się, bo mi naprawdę ciężko). Byli naprawdę zabawni i przede wszystkim okropnie sympatyczni. Przy nich czułam się normalnie jak w domu! Może to głupie, ale prawdziwe. Jedynie dwie osoby mnie okropnie irytowały - Teresa i Alby. Dlaczego? Sama nie wiem, po prostu, kiedy tylko coś robili, albo się wypowiadali, to miałam ochotę opuścić ten fragment. Na pewno każdy z was spotkał się kiedyś z takimi postaciami, prawda? W każdym razie, co do fabuły - nic dodać, nic ująć, sama bym tego na pewno lepiej nie poprowadziła, ani też nic nie zmieniała.
Ostatecznie mówiąc, jestem bardzo mile zaskoczona! Książka ewidentnie przypadła mi do gustu i z wielką ochotą sięgnę po kolejną część.
PS: James, zabiję cię za ten koniec. Uduszę, poćwiartuję i wrzucę do Labiryntu na noc. Albo w innej kolejności. Ale i tak cię kocham.

Moje odczucia co do "Więźnia Labiryntu" zmieniały się jak w kalejdoskopie. Na samym początku, pełna optymizmu nie mogłam się doczekać, by wejść wraz z Thomasem do Labiryntu. Jednakże już po pierwszych stronach straciłam owy zapał. Okropnie irytowały mnie długie opisy miejsc, itd. Jednakże było to spowodowane brakiem akcji, gdyż dopiero kiedy wydarzenia stały się bardziej...

Jejusiu, od czego zacząć?
"Milion odsłon Tash" to książka, którą męczyłam prawie jakieś trzy tygodnie! Nie rozumiem tego, ponieważ okropnie mi się podobała!
Zacznijmy może od bohaterów - cudowni i niepowtarzalni! Tash nie okazała się typową, nudną nastolatką. Jest taka jak zapewniał tył okładki. Każda fangirl może się z nią porównać. W dodatku Jack i Paul, jej najlepsi przyjaciele, mają tak wspaniałe charaktery, że nie da się tego opisać. Ekipa filmowa dokładnie tak samo!
Jeśli chodzi o przyjaźń Tash i Jack, to przez całą książkę porównywałam je do mnie i mojej przyjaciółki - ta zachowuje się kropka w kropkę jak Jacklyn!
Dzięki Natashy, jej podejścia do życia, odnalazłam siebie w tym świecie. Może nie na długo, ale to zawsze coś. Ogromnie marzę, by być kimś, i by pracować z pozytywnymi ludźmi, by stworzyć coś wielkiego. Kathryn Ormsbee przywołała moje stare pragnienia bycia reżyserem. Skumulowała wraz ze wszystkimi emocjami, jakie odczuwała Zelenka i wyszła koncepcja na przyszłość!
Kiedy jest się nastolatką, która jak każdy w jej wieku poszukuje siebie, to uwielbia się takie książki. Za wszystko. Naprawdę.

Jejusiu, od czego zacząć?
"Milion odsłon Tash" to książka, którą męczyłam prawie jakieś trzy tygodnie! Nie rozumiem tego, ponieważ okropnie mi się podobała!
Zacznijmy może od bohaterów - cudowni i niepowtarzalni! Tash nie okazała się typową, nudną nastolatką. Jest taka jak zapewniał tył okładki. Każda fangirl może się z nią porównać. W dodatku Jack i Paul, jej najlepsi...

"Koralina" w formie bajki jest moim koszmarem z dzieciństwa. Nigdy nie oglądnęłam jej w całości, okropnie się bałam. Czytając książkę uświadomiłam sobie, że nic się nie zmieniło! Neil Gaiman ma ogromny talent do kreowania dziwnych, osobliwych i zarazem przerażających światów.

"Koralina" w formie bajki jest moim koszmarem z dzieciństwa. Nigdy nie oglądnęłam jej w całości, okropnie się bałam. Czytając książkę uświadomiłam sobie, że nic się nie zmieniło! Neil Gaiman ma ogromny talent do kreowania dziwnych, osobliwych i zarazem przerażających światów.