Piotr Bojarski napisał tę powieść w stylu trochę przypominającym niektóre PRL-owskie kryminały i myślę, że to był dobry pomysł. Wprawdzie akcja rozgrywa się w 2016 r., ale korzenie zabójstwa będącego przedmiotem amatorskiego śledztwa prowadzonego przez nauczyciela historii Bogdana Popiołka sięgają mrocznych lat stanu wojennego.
Klimat lat osiemdziesiątych ubiegłego stulecia jest tu dominujący i jakoś zgrabnie wpasowuje się w niego pierwszoosobowa narracja nieco staroświeckiego belfra, który zresztą mentalnie pozostał jeszcze w minionej epoce. Nie ma tu epatowania brutalnością ani wulgaryzmami, a Popiołek zbliża się do rozwiązania zagadki mozolnie, krok po kroku, bez żadnych cudownych objawień ani technicznych fajerwerków. Jest może trochę przaśnie, ale czyta się znakomicie.
Na plus autorowi zaliczam umiejętnie wpleciony wątek historyczny dotyczący Służby Bezpieczeństwa, a właściwie jej tajnego komanda zajmującego się tzw. dezintegracją opozycji.
Mnie się podobało i już.

Piotr Bojarski napisał tę powieść w stylu trochę przypominającym niektóre PRL-owskie kryminały i myślę, że to był dobry pomysł. Wprawdzie akcja rozgrywa się w 2016 r., ale korzenie zabójstwa będącego przedmiotem amatorskiego śledztwa prowadzonego przez nauczyciela historii Bogdana Popiołka sięgają mrocznych lat stanu wojennego.
Klimat lat osiemdziesiątych ubiegłego...