Przez ostatnie dni towarzyszył mi „Wyklęty 48”. Książka moim zdaniem ze wszech miar zasługująca na uwagę. Fabuła powieści wciąga od samego początku, kiedy to w 1939 roku czytelnik ma okazję towarzyszyć dwóm komisarzom z policji na miejscu dokonania makabrycznej zbrodni. Obu komisarzy spotykamy niemal dziesięć lat później. Są to już jednak całkiem inni ludzie. Naznaczeni przeżyciami wojny muszą raz jeszcze zjednoczyć siły i schwytać mordercę, którego nie udało im się pochwycić w 1939 roku.
Nie chcę zdradzać dalszej fabuły, której finał okazał się dla mnie zupełnie nie do przewidzenia! (brawa dla pana Dominika Kozara)
Dominik Kozar wprowadza do swojej powieści szeroki wachlarz bohaterów. Na szczęście robi to w sposób na tyle umiejętny, że czytelnik nie pogubi się w tej arcyciekawej galerii postaci. Wśród nich mamy ludzi z różnych grup społecznych. Na plus zasługuje także ciekawe tło społeczno – obyczajowe oraz to, że Kozar nie ogranicza się w swojej książce tylko i wyłącznie do wątku kryminalnego. Dzięki temu czytelnik nawet przez chwilę się nie nudzi.
Autor zaskoczył mnie in plus tym, że w kilku scenach pojawiają się sceny, potrafiące czytelnika rozbawić. Być może jest to trochę czarny humor, niemniej jednak wywołuje delikatny uśmiech.
Autor w bardzo plastyczny sposób opisuje wykreowany przez siebie świat, dzięki czemu bez najmniejszych problemów mogłem przenieść się do stworzonego przez pisarza świata przedstawionego. Bohaterowie powołani do życia przez Kozara to ludzie z krwi i kości. Niektórym z nich z całego serca kibicowałem, natomiast inni kompletnie nie zdobyli mojej sympatii. Autor jednak postąpił z nimi po swojemu i nie zawsze udało się ujść z życiem tym, których polubiłem.
Moją największą sympatię wzbudził oczywiście Zygmunt Wieczorek. Wiewiór to dla mnie trochę taki poruszający się na wózku inwalidzkim Onufry Zagłoba:)
Jako czytelnik jestem zachwycony i czekam na kolejne powieści pana Dominika Kozara.

Przez ostatnie dni towarzyszył mi „Wyklęty 48”. Książka moim zdaniem ze wszech miar zasługująca na uwagę. Fabuła powieści wciąga od samego początku, kiedy to w 1939 roku czytelnik ma okazję towarzyszyć dwóm komisarzom z policji na miejscu dokonania makabrycznej zbrodni. Obu komisarzy spotykamy niemal dziesięć lat później. Są to już jednak całkiem inni ludzie. Naznaczeni...