Mam niebywałe szczęście w wyborze kolejnych tomów Świata Dysku, bo nie trzymam się chronologii zupełnie, a "Wiedźmikołaj" jest moim piątym. 
Jest kolejną genialną częścią, częścią, która zasługuje na najwyższą ocenę, naprawdę! Całkiem niedawno usłyszałam o sobie, że staję się Nową Wyznawczynią Kultu Pratchetta i niech mnie!, jeśli to nie jest prawda, i powiem wam, że jest mi z tym bardzo, ale to bardzo dobrze! A na samą myśl, że dopiero teraz odkrywam stworzony przez niego Świat rumieniec wstydu wypełza mi na policzki...
Ale do rzeczy - Śmierć, jak sam o sobie mówi jest ANTROPOMORFICZNĄ PERSONIFIKACJĄ, a mówi zawsze dużymi literami, tym razem postanawia przejąć rolę Wiedźmikołaja i uwierzcie mi, że jest w tym totalnie rozbrajający!
Dlaczego to robi? Co się dzieje z prawdziwym? Czy uda się go odnaleźć? Jaką rolę odgrywa w tym wszystkim Susan, wnuczka Śmierci? Dlaczego Wróżka Zębuszka zniknęła? Wiecie, że jest bóg wina, a kojarzycie może O boga kaca?
I tym razem jest nieprzeciętnie zabawnie i jednocześnie bardzo poważnie, ponieważ celność spostrzeżeń Śmierci, który patrzy na wszystko z czym się styka i widzi je takie jakim jest - miażdży.
Śmierć ma język równie ostry co kosę. Dostajemy lustro w którym, jeśli starczy nam odwagi, możemy się przejrzeć...co zobaczymy - to też zależy od tego czy jesteśmy odważni...

Mam niebywałe szczęście w wyborze kolejnych tomów Świata Dysku, bo nie trzymam się chronologii zupełnie, a "Wiedźmikołaj" jest moim piątym. 
Jest kolejną genialną częścią, częścią, która zasługuje na najwyższą ocenę, naprawdę! Całkiem niedawno usłyszałam o sobie, że staję się Nową Wyznawczynią Kultu Pratchetta i niech mnie!, jeśli to nie jest prawda, i powiem wam, że jest...