Mam bardzo mieszane uczucia wobec tej książki, za co odpowiada Gavin – główny bohater. Choć już trochę minęło, odkąd ją przeczytałam, nadal odczuwam złość na wspomnienie o nim. W kluczowym momencie zachował się jak diva, która dostała od wielbiciela różowe tulipany, a nie czerwone róże i strzeliła focha. Miałam ochotę porządnie nim potrząsnąć i strzaskać go po pysku za to, że nie skonfrontował się z Baylor – kobietą, którą kochał, tylko słuchał podszeptów Karen – manipulatorki, która nie mogła pogodzić się z tym, że jej nie chce. Nie polubiliśmy się z tym panem, nie jest to mój ulubiony typ książkowego faceta, choć w drugiej części nieco się zrehabilitował.

Mój drugi zarzut to długość poszczególnych części, na które książka została podzielona: pierwsza (przeszłość) była za długa, a druga (teraźniejszość) zbyt okrojona. Ale i tak opis dorosłego życia bohaterów podobał mi się dużo bardziej niż powrót do przeszłości. Najbardziej wstrząsnęła mną końcówka. Serce mi stanęło, bo nie tego się spodziewałam.

Nie będę rozpisywała się o relacjach między bohaterami, żeby każdy mógł się samemu przekonać, jak one wyglądały, ale muszę zaznaczyć, że ta książka świetnie pokazuje, jak działania innych ludzi, mają wpływ na nasze życie. Tutaj też poznajemy moc mediów społecznościowych, tego jak łatwo dzięki nim sfabrykować fakty na temat rzeczywistości. Nie zwracamy na to szczególnej uwagi, ale niestety to jest jeden z problemów dzisiejszego świata.

Mam bardzo mieszane uczucia wobec tej książki, za co odpowiada Gavin – główny bohater. Choć już trochę minęło, odkąd ją przeczytałam, nadal odczuwam złość na wspomnienie o nim. W kluczowym momencie zachował się jak diva, która dostała od wielbiciela różowe tulipany, a nie czerwone róże i strzeliła focha. Miałam ochotę porządnie nim potrząsnąć i strzaskać go po pysku za to,...