w mojej dotychczasowej przygodzie z książkami o tematyce arabskich kobiet nie spotkałam się z historią podobną do tej, opisanej w "Burce miłośći". Spodziewałam się kolejnej smutnej opowieści o wywiezionej żonie która stała się służącą męża, poniewieraną, nieszanowaną, zgnębioną.
Z jednej strony dobrze że to było coś całkiem innego- najmocniejszym ogniwem tej opowieści był mąż Marii- dobry, oddany i kochający człowiek, który dla dobra żony i dzieci nie przejął się nawet odrzuceniem przez rodzinę.
Ale postawa Marii to była jakaś kompletna pomyłka. Nie rozumiem jak dorosła kobieta- matka może być tak nieodpowiedzialna, z miłości do męża była gotowa poświęcić własne dzieci. Maria opisuje tylko własne niewygody, brak luksusów upał, brud i ciasnotę. A myślała o dzieciach???? Jak można było po tak ciężkiej batalii siostry z urzędami,jej zadłużeniem się szukaniem pomocy w różnych organizacjach, po tym co ryzykował Jose żeby ją wyciągnąć z Afganistanu tak po prostu tam wrócić??? W dodatku znowu z dziećmi!
Jak dla mnie Maria jest negatywną postacią, egoistyczną, nieodpowiedzialną, naiwną... Czytałam i się złościłam jak mozna być tak głupim!
Dużym plusem tej książki jest doskonale przedstawiony obraz życia kobiet w Afganistanie.

w mojej dotychczasowej przygodzie z książkami o tematyce arabskich kobiet nie spotkałam się z historią podobną do tej, opisanej w "Burce miłośći". Spodziewałam się kolejnej smutnej opowieści o wywiezionej żonie która stała się służącą męża, poniewieraną, nieszanowaną, zgnębioną.
Z jednej strony dobrze że to było coś całkiem innego- najmocniejszym ogniwem tej opowieści był...