Był królem wyjątkowym. Może nawet wybitnym jak na swoją epokę gdzie wybitnych osobowości nie brakowało. Przyszło mu rządzić Francją, która metodycznie budowała swoją wielkość – z pewnością bohater się do tego przyczynił. Sprawował rządy w wyjątkowym okresie i autor świetnie to uchwycił. Myślę, że jak Hackett opisał tło życia króla Franciszka jest największą zaletą tej książki. Czasy reformacji, renesansu, odkryć geograficznych. Nowe wtłoczone w stare szaty i schematy. W końcu stare musiało się rozsadzać, choć utarte interesy wielu możnych i wpływowych chciało temu przeciwdziałać. Król musiał w tym uczestniczyć starając się o rolę rozjemcy i protagonisty wydarzeń. Hackett świetnie to opisuje na bazie sporów religijnych. Świetnie jest opisana najbardziej znana część rządów Franciszka jaką były tzw. wojny włoskie. Naprawdę niezwykłe jest to, że książka swoje pierwsze wydanie miała w latach trzydziestych ubiegłego wieku. Od tego czasu badania epoki poszły zdecydowanie naprzód ale trudno będzie o książkę historyczną, która dorówna tej pozycji pod kątem estetyki i artyzmu.

Był królem wyjątkowym. Może nawet wybitnym jak na swoją epokę gdzie wybitnych osobowości nie brakowało. Przyszło mu rządzić Francją, która metodycznie budowała swoją wielkość – z pewnością bohater się do tego przyczynił. Sprawował rządy w wyjątkowym okresie i autor świetnie to uchwycił. Myślę, że jak Hackett opisał tło życia króla Franciszka jest największą zaletą tej...

Specyficzna i zarazem wyjątkowa książka, która czaruje przede wszystkim przebogatym językiem i błyskotliwym stylem literackim. Choć po raz pierwszy ukazała się w 1934, to nadal warto ją czytać.

Irlandzki autor kreśli szeroką panoramę tego momentu dziejów Francji, w którym późne średniowiecze przeistoczyło się w wybujały renesans. Poświęca miejsce nie tylko na te jaśniejsze, ale również i ciemniejsze aspekty tych czasów, które zasiały ziarno pod późniejsze wojny religijne.

Oczywiście nie jest to najnowsza praca naukowa, tylko beletryzowane ujęcie przełomu XV i XVI wieku z perspektywy kilku wybitnych jednostek. Hackett kładzie nacisk na dworskie intrygi i miłostki, rywalizacje dynastyczne, zmianę mentalności społeczeństw i barwne anegdoty. Jeżeli ktoś szuka szczegółowej chronologii wojen włoskich, to tutaj jej nie znajdzie (polecam "The Italian Wars" Christine Shaw).

Oprócz tytułowego Franciszka autor słusznie poświęca sporo miejsca na prezentację losów jego matki Ludwiki (Luizy) oraz siostry Małgorzaty (Margerity). Bez tych dwóch najważniejszych kobiet w jego życiu Franciszek nie zdołałby wyjść obronną ręką z wielu kryzysowych sytuacji.

Oczywistą wadą książki jest brak bibliografii i przypisów, co stawia pod znakiem zapytania pochodzenie części dialogów. Porównałem jednak opis panowania Franciszka w tej książce z rozdziałem poświęconym temu władcy w "Ostatnich Walezjuszach" Kazimierza Chłędowskiego (praca z 1920). Sporo anegdot i dialogów powtarza się 1:1. Wygląda na to, że beletryzowana biografia Hacketta ma jednak jakieś zaczepienie - przynajmniej w literaturze.

Ktoś poniżej pisze, że ta biografia nie ma wartości naukowej. Być może nie jest to pozycja do umieszczenia w przypisie magisterki, ale jako źródło pewnej inspiracji myślowej i zapłodnienia wyobraźni w celu ogarnięcia rozumem wielowątkowego przejścia od średniowiecza do renesansu sprawdza się znakomicie.

Realną wadą pozycji są za to okazjonalne wycieczki autora w stronę grafomanii, które pogarsza jeszcze koślawe polskie tłumaczenie (z takimi potknięciami, jak np. "przezpieczeństwo" ze str. 242). Stąd też niższa ocena.

Specyficzna i zarazem wyjątkowa książka, która czaruje przede wszystkim przebogatym językiem i błyskotliwym stylem literackim. Choć po raz pierwszy ukazała się w 1934, to nadal warto ją czytać.

Irlandzki autor kreśli szeroką panoramę tego momentu dziejów Francji, w którym późne średniowiecze przeistoczyło się w wybujały renesans. Poświęca miejsce nie tylko na te...

Napisana w 1937 roku książka poświęcona została królowi Francji, który rządził krajem w latach 1515-1547. Irlandzki pisarz pod pewnymi względami stworzył dzieło wybitne, ale pozycja ma też kilka mankamentów. Przede wszystkim jest piękna praca pod kątem literackim, niektóre opisy jak poszukiwanie kwiatu w piersiach Marii Burgundzkiej przez Maksymiliana czy omawianie stosunków Franciszka z kobietami powoduje przyśpieszone bicie serca. Niestety, książka pozbawiona jest aparatu naukowego, więc nie dowiemy się czy te opisy mają swoje odzwierciedlenie w źródłach czy też jest to licentia poetica autora. Duże słowa uznania należą się też dla autora, bo niektóre określenia wywołują uśmiech na twarzy jak na przykład nazwanie papieża wyrażeniem "spocony tłuścioch". Książka bardzo mocno skupia się na relacjach rodzinnych monarchy oraz życia jego otoczenia i dworu, sporo też miejsca poświęcono na przedstawienie Franciszka jako władcy renesansowego i umieszczeniu jego panowania na tle myśli politycznej i religijnej tamtego okresu, stąd liczne odwołania do Kalwina, Machiavellego czy Erazma. Osobiście trochę mi brakowało szerszego spojrzenia na kwestie polityczne i militarne, natomiast jest to oczywiście bardzo ciekawa biografia, poruszająca interesujące aspekty życia monarchy.

Napisana w 1937 roku książka poświęcona została królowi Francji, który rządził krajem w latach 1515-1547. Irlandzki pisarz pod pewnymi względami stworzył dzieło wybitne, ale pozycja ma też kilka mankamentów. Przede wszystkim jest piękna praca pod kątem literackim, niektóre opisy jak poszukiwanie kwiatu w piersiach Marii Burgundzkiej przez Maksymiliana czy omawianie...

Piękne styl, filozoficzne podejście do kwestii - renesansu, rządów, reformacji czy ogólnie stosunków międzyludzkich. Autor ciekawie podkreśla fakt współistnienia różnych koncepcji życia religijnego i politycznego tamtego okresu. Wpływu Erazma, Kalwina i Machiavellego.
To niewątpliwe atuty dzieła Hacketta. Trzeba przyznać, że tłumaczenie wypadło wyjątkowo dobrze, aczkolwiek rzadko ale zdarzają się zdania brzmiące nieciekawie, z pewnością wynikające z nieprzetłumaczalnej gry słów autora.
Hackett rozpoczyna swą historię od opisu zmagań Ludwika XI z Habsburgami. Konfliktu francusko-habsburskiego II poł. XV w., który miał się jeszcze ciągnąć kilka stuleci. To unaocznia czytelnikom, że o ile dysponujemy już dość rozbudowaną biblioteczką biografii XVI wiecznych, to brakuje nam tych z II poł. XV wieku (zwłaszcza ze strony habsburskiej). Pozwolą sobie tutaj zaapelować do wydawców o wydanie biografii z tej listy: Fryderyka III, Maksymiliana I, czy też kolejnych władców Burgundii - chociażby Karola Śmiałego czy króla Węgier Macieja Korwina (który w tym czasie dał się we znaki Austrii i Polsce).
Wracając do samej biografii, skupia się ona na więzach rodzinnych, uczuciach i dążeniach Franciszka. Czasami autor wybiega trochę za daleko, z fantazją układa dialogi np. gdy Franciszek I chwyta w sieć kochankę Franciszkę de Foix. Zakładam, że jednym się taki styl spodoba, inni mogą być rozczarowani zbytnim skupieniem się na romansach, a mniejszym na konkretach (listach, dokumentach, przebiegu działań zbrojnych czy dyplomatycznych). Ogólnie czasami to wygląda tak, że autor zakłada znajomość pewnych zdarzeń przez czytelnika. Jeśli znamy już marmurkowe biografie Karola V i Henryka VIII, z pewnością łatwiej w kwiecistym stylu autora, odnajdziemy ciekawe informacje. Jeżeli ich nie znamy, to piękny styl może nam przysłonić nieco treść. Jest to zatem książka, którą z początku czyta się dwa razy wolniej od innych tytułów.
Z czasem autor ponosi czytelnika barwnością opisów.
Autor niewątpliwie ulega fascynacji opisywaną postacią króla, co nie przeszkadza mu w celnym punktowaniu jego niedoskonałości oraz błędów. Wylicza jego wady - zbytnie wydatki na zamki nad Loarą, miłostki, dążenie do odbicia Mediolanu (wyprawy do Lombardii okazywały się coraz większymi porażkami, przy dysproporcji środków między Francją a Habsburgami). Hackett w pewnym momencie stwierdza, że jednak mniej uświadomionym błędem, było jednak podejście króla do reformacji. To że stanął po stronie Sorbony i stłamsił pierwszych wyznawców reformacji, w przyszłości doprowadziło do francuskich wojen religijnych (domowych). Dla odmiany Charles Oman, w swej "Sztuce wojennej XVI wieku", skłania się raczej ku tezie, że po długoletnich wojnach włoskich, to sama ilość bezrobotnych żołnierzy, była punktem zapalnym do wybuchu wrzenia.
Biografia jest dość szczegółowa do lat 30 XVI wieku. Ostanie dziesięć lat życia króla jest już opisane bardzo zwięźle. Mogła być też nieco wybiegać w opisie rządów następcy - Henryka II. Jest to pewna wada tego tytułu.
Podsumowując. Styl wybitny, natomiast są zastrzeżenia co do zasobu przekazanej czytelnikowi informacji.
PS. Myślę, że wydawnictwo Napoleon V, znalazło już idealny typ okładki dla biografii. Mogliby przy takim stylu pozostać.

Piękne styl, filozoficzne podejście do kwestii - renesansu, rządów, reformacji czy ogólnie stosunków międzyludzkich. Autor ciekawie podkreśla fakt współistnienia różnych koncepcji życia religijnego i politycznego tamtego okresu. Wpływu Erazma, Kalwina i Machiavellego.
To niewątpliwe atuty dzieła Hacketta. Trzeba przyznać, że tłumaczenie wypadło wyjątkowo dobrze, aczkolwiek...

Fenomenalna – to właśnie określenie przyszło mi na myśl, gdy skończyłam lekturę recenzowanej książki. Jej bohaterem jest francuski król o imieniu Franciszek, pierwszy tego imienia. Człowiek dumny, namiętny, skomplikowany, fascynujący. Jeśli chcecie poznać go bliżej, koniecznie sięgnijcie po jego biografię autorstwa Francisa Hacketta.

Prezentowana książka po raz pierwszy ujrzała światło dzienne już w 1934 r., lecz nie w Polsce. Dopiero teraz, po wielu latach, pozycją zainteresowało się wydawnictwo Napoleon V, które postanowiło przedstawić ją czytelnikom w naszym kraju – i to w przepięknym wydaniu.

Czytając książki Hacketta, trzeba nastawić się na to, że nie będzie to zwyczajna biografia. Te książki to prawdziwe dzieła sztuki, dopracowane w każdym szczególe majstersztyki, na które potrzeba nieco czasu. Język autora na początku może się wydawać trochę ciężki, trudny, bardzo poetycki, dlatego, by w pełni docenić jego dzieło, trzeba znaleźć wygodny kąt i czytać w skupieniu, a nie w biegu. Dopiero wtedy dotrą do czytelnika całe piękno i kunszt autora włożone w stworzenie czegoś wspaniałego, co będzie prawdziwym skarbem w biblioteczce każdego historyka.

Przejdźmy do rzeczy. Francis Hackett przedstawia w swojej książce postać popularnego monarchy, Franciszka I Walezjusza, nie robi tego jednak pobieżnie. Choć bardzo wiele miejsca poświęca prowadzonym przez niego wojnom i sprawom politycznym, stara się dotrzeć do jego człowieczeństwa, dojrzeć to, co znajdowało się pod maską władcy, i zrozumieć, co kochał, a czego pożądał. Autor skupia się także na jego nieco skomplikowanych relacjach z matką, która poświęciła mu całe swoje życie, a także z siostrą Małgorzatą, która kochała go całym sercem. Wielbiła go tak mocno, że historycy do dziś doszukują się w ich relacjach czegoś kazirodczego i zakazanego, choć temu akurat Hackett zdaje się zaprzeczać.

Ważną częścią biografii są również związki króla z kobietami, a tych było naprawdę sporo. Autor nie poświęca jednak zbyt wiele czasu przelotnym romansom Franciszka, analizując to, co połączyło go z żonami – a nie były to zbyt szczęśliwe małżeństwa – oraz z ubóstwianymi przez niego kochankami, Franciszką i Anną, dwiema kobietami, które wywyższył ponad wszystkie inne. Tu odkrywa niezwykle namiętną stronę Franciszka, momentami nawet romantyczną, choć niewielu podejrzewałoby go o to, że władca takową posiadał. Być może momentami Francis Hackett próbuje w ten sposób nieco wybielić swego bohatera, być może dostrzegł w nim to, czego nie widział nikt inny, szczególnie, że na pierwszy rzut oka widać, jak wiele pracy włożył w przygotowanie jego biografii.

Franciszek I Walezjusz to jednak nie tylko książka o tym królu Francji. W recenzowanej pozycji czytelnik znajdzie fantastycznie zarysowane tło historyczne i to nie tylko na temat francuskiego dworu. Nieodłączną częścią życia Franciszka była polityka i jego stosunki z innymi monarchami – przede wszystkim z Henrykiem VIII Tudorem oraz Karolem V Habsburgiem. Hackett nie zapomina więc także o nich. Zresztą w swojej książce wspomina też papieża Aleksandra VI i jego syna Cezara Borgię, jak również Leonarda da Vinci, Wawrzyńca Wspaniałego czy Niccolo Machiavellego, a więc wszystkich słynnych ludzi, którzy w jakikolwiek sposób związani byli z Franciszkiem i jego królestwem.

Na wielką pochwałę zasługuje wydanie, o które zadbało wydawnictwo Napoleon V. Jest tu twarda oprawa, bardzo dobrej jakości papier, a także drzewa genealogiczne, które pomogą w lekturze mniej zorientowanym w temacie osobom. Na końcu książki znajduje się pomocny indeks. Jeśli więc chodzi o wizualne przygotowanie książki, absolutnie niczego nie można zarzucić, jest wprost idealnie. Plus należy się też za piękne tłumaczenie oraz doskonałą korektę. Jedyny błąd, który znalazłam, znajduje się na liście papieży, gdzie pojawiła się informacja, iż Paweł III został wybrany na papieża w 1534 r., a zmarł w 1459 r. Papież ów zmarł w roku 1549, rozumiem więc, że to jedynie przestawienie cyfr i każdy może się w tym zorientować, wywołało to jednak niemały uśmiech na mojej twarzy.

Podsumowując, Franciszek I Walezjusz to książka niezwykle ciekawa, pięknie dopracowana i porywająca. Narracja Hacketta jest tak niezmiernie ujmująca, że ciężko by było jej nie docenić. Jedyne, co mogę zrobić, to życzyć zarówno Wam, jak i sobie, by tego typu biografii pojawiało się jak najwięcej, bo są to pozycje, które niosą ze sobą naprawdę ogromną wartość.

Źródło:
http://historia.org.pl/2017/06/10/franciszek-i-walezjusz-f-hackett-recenzja/

Fenomenalna – to właśnie określenie przyszło mi na myśl, gdy skończyłam lekturę recenzowanej książki. Jej bohaterem jest francuski król o imieniu Franciszek, pierwszy tego imienia. Człowiek dumny, namiętny, skomplikowany, fascynujący. Jeśli chcecie poznać go bliżej, koniecznie sięgnijcie po jego biografię autorstwa Francisa Hacketta.

Prezentowana książka po raz pierwszy...

Książka ta posiada walory literackie, jednak z naukowego punktu widzenia jest bezwartościowa.

Książka ta posiada walory literackie, jednak z naukowego punktu widzenia jest bezwartościowa.