Książkę zaczęłam czytać w dość trudnym dla mnie czasie, mianowicie kilka dni przed maturą z częstotliwością od jednej do dwóch kartek dziennie, czasem z kilkudniowymi przerwami. Jednak teraz, kiedy pozostaje mi czekać na wyniki zabrałam się za nią z postanowieniem zakończenia.

Po zakończeniu tej niecodziennej lektury, muszę przyznać, iż nabrałam ogromnego szacunku dla autora. Porównania oraz humor Toma Holta wielokrotnie mnie zaskakiwał, oczywiście pozytywnie. Były momenty, kiedy książka mnie nudziła, ale jest to być może wina mojej dość długiej przerwy w jej czytaniu. Mimo wszystko główny bohater, jest pełen sprzeczności, jednocześnie posiada to „coś”, co sprawia, że nabieramy do niego sympatii. Branie udziału w jego zaskakującej przygodzie to naprawdę niesamowite doświadczenie. Wraz z Paulem doświadczamy dziwnych sytuacji, w jakich on się znajduje (nota bene on ma niesamowitego pecha) i powoli dochodzimy do sedna sprawy, szukamy odpowiedzi, jakiegoś logicznego wytłumaczenia, na jakie tak naprawdę nie możemy liczyć. Gdy już myślimy, iż Tom Holt nie może nas bardziej zaskoczyć, doświadczamy szoku, kiedy udowadnia nam, że się mylimy. Próbując kończyć, muszę dodać moim zdaniem najlepiej opisujące książkę określenie: jest totalnie zwariowana. Idealna odskocznia od wampirów, wilkołaków, poszkodowanych dzieciaków z postapokaliptycznego państwa i wszystkiego, na co obecnie bardzo łatwo trafić w bibliotekach i księgarniach. Ogromnie polecam „Przenośne drzwi”, z przyjemnością sięgnę po drugą część. Od teraz będę inaczej patrzeć na wszelkich urzędników.

Książkę zaczęłam czytać w dość trudnym dla mnie czasie, mianowicie kilka dni przed maturą z częstotliwością od jednej do dwóch kartek dziennie, czasem z kilkudniowymi przerwami. Jednak teraz, kiedy pozostaje mi czekać na wyniki zabrałam się za nią z postanowieniem zakończenia.

Po zakończeniu tej niecodziennej lektury, muszę przyznać, iż nabrałam ogromnego szacunku dla...