Kontynuacja „Córki Krwawych”. Po szokującym zakończeniu poprzedniej części z samego początku jesteśmy świadkami „odrodzenia” Jaenelle, która wymazała z siebie krzywdę, którą wyrządził jej brutalny oprawca. Nastolatka mieszka z Saetanem, swoim nowym prawnym opiekunem i równocześnie Wielkim Lordem Krwawych. Jednak życie na dworze nie jest sielanką – wszyscy zdają sobie sprawę z ogromu mocy Jaenelle, jest więc wiele osób, które czyhają na jej życie. Ostatecznie jednak okazuje się, że wrogowie Krwawych nie docenili dorastającej Królowej...
Kim stanie się Jaenelle? Gdzie znajduje się poszukiwany przez wszystkich Daemon Sadi? Kto zostanie najbliższym przyjacielem młodej Czarownicy?

Akcja książki toczy się przez kilka lat. Jest to dość niezwykłe: w 1. tomie główna bohaterka ma 12 lat, tu spotykamy ją na kilka dni przed piętnastymi urodzinami, a ostatnie strony opisują już dwudziestoletnią, wykształconą Królową. Nie jest to jednak ani mylące, ani komplikujące lub czyniące fabułę nudną.
„Dziedziczka cieni” jest lepsza od pierwszego tomu – teraz gorąco polecam tę serię, czego po „Córce Krwawych” nie zrobiłam. Jest tu dużo więcej humoru, ale też wątków trudnych i przykrych. Czytając znałam już wszystkie postacie i miejsca – jest ich naprawdę dużo, więc w pierwszej części często się gubiłam.
Podobnie jak w 1. tomie, „Dziedziczka cieni” jest podzielona na części, których razem jest 5. Każda część opowiada jakieś konkretne wydarzenie, wokół którego krążą inne, mniej istotne, ale też równie ciekawe wątki.
W całym tomie brakowało mi Daemona, który pojawiał się bardzo rzadko, ze względu na swój pobyt w Wykrzywionym Królestwie – miejscu, gdzie przebywają ludzie obłąkani (znalazł się tam po tym, jak wmówiono mu, że Jaenelle nie żyje). Mam nadzieję, że w ostatniej części będzie go więcej.
Jeśli już zdecydujecie się, by przeczytać tę serię, skupcie się na postaci Lucivara – brata Daemona. Zdecydowanie jest najlepiej wykreowaną postacią, w II tomie awansował na 1. miejsce!
Gorąco polecam. To nie jest książka, którą mogę do czegoś porównać – nie ma tu wampirów, aniołów, wilkołaków. Jest wyjątkowa i jedyna w swoim rodzaju.

Kontynuacja „Córki Krwawych”. Po szokującym zakończeniu poprzedniej części z samego początku jesteśmy świadkami „odrodzenia” Jaenelle, która wymazała z siebie krzywdę, którą wyrządził jej brutalny oprawca. Nastolatka mieszka z Saetanem, swoim nowym prawnym opiekunem i równocześnie Wielkim Lordem Krwawych. Jednak życie na dworze nie jest sielanką – wszyscy zdają sobie sprawę...