Po raz kolejny sprawiło mi niesamowitą przyjemność zanurzenie się w historii Bastarda i Królestwa Sześciu Księstw. Atmosfera, jak to zawsze u Robin Hobb - ciepła, przytulna, przyjemna. Jak najlepszy koc. Oczywiście czasem ten koc się obsunie i mamy momenty strachu. Nie jest ich dużo, ale jak już się pojawiają, to dostarczają dużo emocji i zmieniają scenę polityczną owej krainy. No a bohaterowie? Przede wszystkim Bastard jest tym atutem wszystkich trylogii z Królestwa i tego nie da się ukryć i negować. Trylogie na Bastardzie stoją! Nie można odmówić zręcznego stworzenia postaci drugoplanowych i epizodycznych, jednak to Bastard skrada serce. Po raz kolejny słuchałem jego rozterek i poczucia samotności. I tak znowu myśl - "No niemal ja. Żebym tylko ja przez to nie przechodził". Koniec końców szczęście mu dopisywało i wychodził ze wszystkich prywatnych problemów cały i zdrowy. Ano właśnie - problemy. Czyli zwinnie przechodzimy do fabuły powieści. Nie mamy tutaj, jak w poprzedniej części, konkretnego celu na horyzoncie, do którego dąży główny bohater z towarzyszami. Po prostu Bastard wraca do Koziej Twierdzy i musi chronić interes księcia Sumiennego i całego królestwa. Co nie sprawia, jak w przypadku 2. części pierwszej trylogii o młodym bękarcie, że fabuła się dłuży. O nie nie. Tutaj, jak wspomniałem, mamy szereg problemów. Zarówno dotyczących personalnie sympatycznego syna Rycerskiego, jak i bezpieczeństwa monarchii. I gdy ustępują jedne, pojawiają się inne. Albo się łączą, albo uzupełniają... Wszystkie możliwe konfiguracje. Na szczęście nasz uroczy Katalizator sobie doskonale z nimi radzi i tak dochodzimy do zakończenia, które w sumie jest furtką do tomu 3. Tak naprawdę ciężko powiedzieć o czym ta powieść jest. Zwyczajnie pokazuje życie ponad 30-letniego mężczyzny mającego na głowie problemy osobiste i te narzucone przez "zwierzchników". Co mimo wszystko, jak wspomniałem, nie czyni historii nudną. Dzięki tym rozterkom Bastarda tylko coraz mocniej mogłem się utożsamić z bohaterem, za co jestem Robin Hobb ogromnie i dozgonnie wdzięczny.

Po raz kolejny sprawiło mi niesamowitą przyjemność zanurzenie się w historii Bastarda i Królestwa Sześciu Księstw. Atmosfera, jak to zawsze u Robin Hobb - ciepła, przytulna, przyjemna. Jak najlepszy koc. Oczywiście czasem ten koc się obsunie i mamy momenty strachu. Nie jest ich dużo, ale jak już się pojawiają, to dostarczają dużo emocji i zmieniają scenę polityczną owej...