W Stanach Zjednoczonych dochodzi do tajemniczej „epidemii samobójców”. W Chicago młody mężczyzna skacze z osiemnastego piętra hotelu, a w rzece w Alabamie odnaleziona zostaje dziewczyna z kieszeniami pełnymi kamieni. Oboje byli nosicielami tajemniczego wirusa. Śledztwo ukazuje, że w obu przypadkach, nie było to zwykłe odebranie sobie życia. Po raz kolejny agentka Maggie O’Dell podejmuje współpracę z wyspecjalizowanym ratownikiem, trenerem psów – Rydeerem Creedem. Oboje wpadają na ślad niezwykle niebezpiecznego spisku, zagrażającego całemu światu. Czy uda im się jemu zapowiedz?

Pamiętam, że gdy czytałam pierwszą część przygód bohaterów, byłam zachwycona, druga poszła nieco gorzej, ale mimo wszystko przypadła mi do gustu, na trzeciej natomiast bardzo się zawiodłam. W złym kierunku rozwija się ta seria, zamiast być coraz lepiej, jest coraz gorzej. Sam pomysł na fabułę był niezły, ale strasznie się wynudziłam czytając tę książkę. Z trudem zmuszałam się by dojść do jej końca.

Przede wszystkim zabrakło mi wartkiej akcji. Początek zapowiadał się obiecująco, natomiast dalsza część została „przegadana”. Mam też wrażenie, że autorce nieco brakuje nowych pomysłów, ponieważ jej ostatnie książki są bardzo do siebie podobne. Tematyka powieści dotyczy epidemii, która kojarzy mi się z wszechogarniającą paniką, odizolowaniem ludzi, wieloma śmiertelnymi przypadkami, tu natomiast prócz paru zarażonych ludzi, nie dzieje się nic nadzwyczajnego. Według mnie występuje również wiele niedomówień, ponieważ prócz głównego wątku, nie wiemy jak potoczyły się te poboczne. Zakończenie tymczasem poszło szybko i sprawnie. W dwadzieścia stron jest już po wszystkim. Wydaje mi się, że można było poświęcić jemu więcej uwagi.

Bardzo podoba mi się postać Jasona – młodego żołnierza, który wrócił do kraju bez ręki. Czytelnik ma okazję na chwilę wedrzeć się w myśli i zobaczyć jak daje sobie radę z demonami przeszłości. Bohater stara radzić sobie w nowej sytuacji jaką jest kalectwo, śmierć przyjaciela, myśli samobójcze. Pomaga mu w tym niewiele starszy od niego Creed, który postawił sobie za cel uczynić go trenerem psów. Dużą rolę odgrywają tu również czworonogi. Nieco ubarwiają one historie, sprawiając, że jest ona nieco ciekawsza.

Podsumowując, z całą pewnością w tej książce czegoś zabrakło, ciekawy wątek eksperymentu z użyciem laboratoryjnego szczepu nie wystarczy, gdy akcja powieści jest zbyt płytka. Mam nadzieję, że kolejne części serii będą ciekawsze. „Epidemię” czyta się szybko, co jest większą zasługą krótkich rozdziałów, niż ciekawej fabuły, język jest prosty, postacie różnorodne, nie trzeba też znać poprzednich książek, by móc odnaleźć się w tej części. Z braku laku można ją przeczytać, ale raczej nie wrócę do niej ponownie, choć mam nadzieję na kolejne spotkanie z Maggie i Ryderem.

W Stanach Zjednoczonych dochodzi do tajemniczej „epidemii samobójców”. W Chicago młody mężczyzna skacze z osiemnastego piętra hotelu, a w rzece w Alabamie odnaleziona zostaje dziewczyna z kieszeniami pełnymi kamieni. Oboje byli nosicielami tajemniczego wirusa. Śledztwo ukazuje, że w obu przypadkach, nie było to zwykłe odebranie sobie życia. Po raz kolejny agentka Maggie...