Muszę się Wam do czegoś przyznać - bałam się sięgać po tę książkę. Bałam, nie tyle ze względu na jej objętość, co bardziej na to co znajdę w środku. Wojna - nie ważne jaka; domowa, światowa, czy jakakolwiek inna zawsze niesie ze sobą mnóstwo ofiar, strach, cierpienie i niesprawiedliwość. Byłam pewna, że przez te 800 stron zdążę się mniej lub bardziej zżyć z bohaterami, dlatego obawiałam się tego jakie autorka wzbudzi we mnie emocje. 

"Połówka żółtego słońca" została podzielona na cztery części, z czego dwie mają miejsce na początku lat 60. XX wieku, a kolejne dwie to schyłek lat 60. w czasie którym wybucha wojna domowa pomiędzy Nigerią, a Biafrą. Biafra jako niezależne państwo istniała przez 3 lata, a jej upadek był wynikiem wyniszczającej wojny. Wcześniej Nigerię zamieszkiwało wiele plemion i grup etnicznych, które wyznawały różne religie. O niepodległość na początku dominował lud Hausa z północy, wyznający islam. Wschód zamieszkiwało plemię Ibo, a zachód Joruba. W 1967 roku doszło do wybuchu wojny domowej, której ofiarą stali się członkowie plemienia Ibo. Wojna trwała dwa i pół roku i pociągnęła za sobą blisko dwa miliony ofiar nie tylko samych działań wojennych, ale także klęski chorób i głodu. 
Autorka w swojej powieści skupiła się zarówno na wojnie i jej przebiegu, jak i na losach trzech głównych bohaterów. Ugwu - którego poznajemy w wieku 13 lat, gdy zaczyna służyć w domu wielkiego uczonego  Odenigba. Olanna - która porzuciła dostatnie życie u boku rodziców, aby zamieszkać z ukochanym, wspomnianym Odenigbo. Oraz Richarda - Anglika, który został oczarowany przez siostrę bliźniaczkę Olanny - Kainene. Losy tej enigmatycznej trójki krzyżują się ze sobą, tworząc niesamowicie złożoną i pasjonującą historię. Każda z postaci kontrastuje ze sobą, ale razem ich dzieje komponują się w jedną z najlepszych książek jakie w życiu czytałam. Dobrze podejrzewałam, że zżyję się z bohaterami wykreowanymi przez autorkę, ponieważ rozstanie z nimi nie należało do najłatwiejszych. Książka wzbudziła we mnie mnóstwo przeróżnych emocji, od miłości i akceptacji poprzez smutek i złość. Na długo zapamiętam tę lekturę, mimo, że nie było lekko, to było warto. 

Muszę się Wam do czegoś przyznać - bałam się sięgać po tę książkę. Bałam, nie tyle ze względu na jej objętość, co bardziej na to co znajdę w środku. Wojna - nie ważne jaka; domowa, światowa, czy jakakolwiek inna zawsze niesie ze sobą mnóstwo ofiar, strach, cierpienie i niesprawiedliwość. Byłam pewna, że przez te 800 stron zdążę się mniej lub bardziej zżyć z bohaterami,...