Rettinger niezmiennie wciąga czytelnika w akcję od pierwszych do ostatnich stron. I do końca nie wiemy czego, możemy się spodziewać. Tematyka historyczna została świetnie wpisana w wątek sensacyjny i obyczajowy. Razem z autorem sięgamy do czasów renesansu i Bizancjum, a sposób opisywania wyzwala chęć jeszcze większego pogłębienia wiedzy o tamtych czasach. Otwiera człowieka na historię, pozwala czytelnikowi na wcielenie się w rolę odkrywcy.

Oczywiście nie mogło zabraknąć niezwykle wyrazistych i ciekawych postaci. Mamy tu [...] Ewę, która staje na życiowym zakręcie i dostaje od losu szansę, nie tylko w kwestii skarbu… Jest to kobieta łącząca pewne przeciwności – z jednej strony rozsądna, inteligentna, dociekliwa i budząca sympatię, a jednocześnie tak nieogarnięta w życiu prywatnym i uczuciowym, że aż irytująca. Towarzyszy jej prawnik Zofii, mecenas Adam Dąbrowa, który również przeżywa duże rozterki w życiu, a także pomaga w poszukiwaniach. Jest też 17-letnia Iza, córka Lusi i Zenona, która sprzeciwia się rodzicom i staje po stronie Ewy. Pojawiają się również żądni skarbu Włosi, którzy nie cofną się przed niczym. Jest sprytny i podstępny kustosz Maurycy Podrecki. I wiele, wiele innych drugoplanowych postaci oraz… papuga. Niezwykle barwną, ciekawą i niesamowicie zabawną osobą jest Małgorzata, przyjaciółka Ewy. Za to najbardziej denerwującą i wręcz wstrętną postacią jest Lusia. Praktycznie za każdym razem, kiedy pojawiało się jej imię, miałam ochotę chwycić za patelnię. Po prostu okropna intrygantka i manipulatorka!

W „Talizmanach” jest też coś, czym Rettinger mnie zaskoczył – naprawdę duże poczucie humoru. Nie sądziłam, że czytając tą książkę będę tak często miała uśmiech na twarzy. Bardzo miłe zaskoczenie. A scena Małgorzaty z policją? Mistrzostwo!

Na naprawdę ogromną uwagę zasługuje narracja, to w jaki sposób autor opisuje wszystkie wydarzenia – majstersztyk! Czytelnik nie wyobraża sobie wizualnie wydarzeń zawartych w książce – on je po prostu widzi. Rettinger nie opisuje, tylko maluje słowami niezwykle ciekawą historię. W połączeniu z nieprzewidywalną akcją, która trzyma czytelnika w napięciu od początku do końca, daje to prawdziwą perełkę.

Ale! Żeby nie było tak słodko i cukierkowo – malutki minusik. Chodzi mi o Kasię, córkę Adama, a konkretnie o wprowadzenie jej wątku. Nic o niej nie było, a tu nagle – bach! Pojawia się. Trochę mnie to zdezorientowało… Jednak to tylko malutki minus, który absolutnie nie umniejsza książce. [...]

http://booksinhands.blog.pl/2017/04/23/talizmany-dominik-w-rettinger/

Rettinger niezmiennie wciąga czytelnika w akcję od pierwszych do ostatnich stron. I do końca nie wiemy czego, możemy się spodziewać. Tematyka historyczna została świetnie wpisana w wątek sensacyjny i obyczajowy. Razem z autorem sięgamy do czasów renesansu i Bizancjum, a sposób opisywania wyzwala chęć jeszcze większego pogłębienia wiedzy o tamtych czasach. Otwiera człowieka...