Powieść ,,Trzy godziny ciszy" przeniosła mnie w świat, inny świat. Z początku czytało się spokojnie, powoli, zagłębiałam się coraz bardziej w losy bohaterki. Im dalej, tym mroczniej, smutniej, ciemniej.
Ale mimo to książka mi się podobała. Nie było zwyczajną, lekką powiastką. Raczej trudną opowieścią o ludzkiej niemocy, depresji, walce z chorobą i własnymi słabościami.
Ciekawy portret bohaterki i innych osób - Roberta, Marnixa. Głowna bohaterka wnikliwie opowiada o swoich odczuciach, wszystko to trzyma w napięciu i zaciekawia. Wątek kryminalny genialnie współgra z głównym wątkiem powieści - zmaganiami chorej na depresję kobiety, która cierpi po śmierci ukochanego Marnixa. Bardzo osobiste wyznania, wstrząsające czasem, ale po przeczytaniu oś w głowie zostaje - jakaś myśl, że depresja jest naprawdę straszną chorobą, że może wiele ludzi wokół nas musi się z borykać, a my nic o tym nie wiemy.
Warta przeczytania. Polecm.

Powieść ,,Trzy godziny ciszy" przeniosła mnie w świat, inny świat. Z początku czytało się spokojnie, powoli, zagłębiałam się coraz bardziej w losy bohaterki. Im dalej, tym mroczniej, smutniej, ciemniej.
Ale mimo to książka mi się podobała. Nie było zwyczajną, lekką powiastką. Raczej trudną opowieścią o ludzkiej niemocy, depresji, walce z chorobą i własnymi słabościami....