Chata to historia mężczyzny pogrążonego w Wielkim Smutku...

Mackenzie nie miał łatwego życia, wychował się z ojcem alkoholikiem. W wieku 13 lat uciekł z domu i zaczął żyć na własną rękę.

Pomimo przeciwności losu Mac wyrósł na porządnego mężczyznę. Ożenił się i założył dużą, szczęśliwą rodzinę.

Wszystko szło dobrze, do czasu...


Pewnego lata, kilka dni przed rozpoczęciem nowego roku szkolnego, Mac postanowił zabrać dzieci na kemping. Spędzali cudowny czas w otoczeniu jezior i gór, bawiąc się i poznając nowych znajomych.
Jednak w dzień wyjazdu, rodzinna sielanka dobiegła końca. Wypadek dzieciaków na łódce, zamieszanie, szybka akcja ratunkowa. Gdy wszyscy odetchnęli z ulgą okazało się, że jednak coś poszło nie tak. Mac w ferworze ratowania dwójki starszych dzieci, spuścił z oczu najmłodszą córkę, 5 letnią Missy. Dziewczynka zniknęła. Zaczęły się gorączkowe poszukiwania, jednak nie udało się jej odnaleźć. Po kilku dniach, kilkadziesiąt kilometrów od miejsca zaginięcia, w starej chacie na pustkowi, odnaleziono sukienkę Missy oraz ślady krwi. Wszystko wskazywało na to, że dziewczynka została brutalnie zamordowana.

Od tamtego momentu Mackenziemu towarzyszył Wielki Smutek.


Kilka lat później Mac otrzymał tajemniczy list. Bez nadawcy, bez adresu zwrotnego. W liście tym, ktoś zaprosił mężczyznę do chaty. Nadawca wiadomości podpisał się Tata. Mac był zaskoczony, wiedział doskonalę, że jego biologiczny ojciec nie żyję od wielu lat, jednak słowo tata nie było mu obce. Rodzina mężczyzny była religijna, a jego żona Nan, właśnie tak nazywała Boga - Tata.

W pierwszej chwili Mac był przekonany, że to głupi żart lub że to morderca chce zwabić go do chaty. Jednak przez cały czas zastanawiał go podpis... Mężczyzna zaczął wierzyć, że naprawdę dostał list od Boga.

Nie informując rodziny o liście, Mac postanowił wyruszyć na spotkanie z bogiem. Do chaty, miejsca z jego koszmarów, gdzie najprawdopodobniej zamordowana została jego mała córeczka.
Po przyjeździe na miejsce mężczyzna nie zauważa niczego szczególnego, chata jest pusta. Mac daję upust swoim emocją, a następnie postanawia wyruszyć w drogę powrotną. Jednak po wyjściu z chaty wszystko się zmienia, Zima, śnieg i wszechogarniająca cisza, ustąpiły miejsca wiośnie, kwiatom i odgłosom zwierząt. Natomiast opuszczona, stara chata, jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki, zmieniła się w przytulny, piękny domek. W domek, w którym na Maca czeka Bóg. Bóg w trzech osobach, w bardzo ciekawych wcieleniach, który przez weekend będzie starał się pomóc mężczyźnie i wypędzić z niego Wielki Smutek.

Chcecie dowiedzieć się jak Mac spędził weekend z Bogiem? W takim razie musicie przeczytać tę książkę... jednak moim skromnym zdaniem... nie warto.



Sięgnęłam po tę książkę z ciekawości, ze względu na dobre opinię i ze względu na jej tematykę. Książka o Bogu? Pomyślałam, że może być to interesująca historia. Chociaż jestem ateistką, wychowałam się w katolickiej rodzinie, przez kilka lat uczęszczałam do kościoła i mam jakieś pojęcie o Bogu i religii. Czytałam wiele książek związanych z tą tematyką i zawsze byłam zadowolona. Niejednokrotnie czytałam również Biblię i uwierzcie mi...w porównaniu z Chatą, Biblia to cudowna i fascynująca lektura.
Dlatego nie sądzę, żeby to mój brak wiary wpłynął na ocenę książki... ona jest po prostu nudna, jak flaki z olejem.

Opisany przeze mnie powyżej zarys fabuły, może wydawać się ciekawy. Jednak jest to opis tylko kilkudziesięciu początkowych stron, które naprawdę były interesujące.
Natomiast, gdy przechodzimy do części związanej z Bogiem, całe nasze zainteresowanie trafia szlag.
Dlaczego? Ponieważ przez kolejne 130 stron ciągle czytamy o tym samym. Piękne opisy przyrody... naprawdę piękne, ale jest ich za dużo. Ciągłe rozmowy Maca z Bogiem... rozmowy te są bardzo wartościowe, znalazłam nawet kilka świetnych cytatów, które zapisałam. Ale tak jak wspomniałam powyżej... to już było! Przez kilkadziesiąt stron czytamy to samo, tylko napisane innymi słowami. Do tego wszystkiego dochodzi jeszcze przesłodzony obraz Boga, od którego zaczyna człowieka mdlić. Nie udało mi się zliczyć ile razy autor użył słów takich jak wspaniały, kochany, skarbie, słoneczko... jednak było ich zdecydowanie za dużo.

Rozumiem, naprawdę rozumiem intencję i zamysł autora. W rozmowach Maca z Bogiem, autor położył nacisk na wiele ważnych wartości takich jak miłość, przyjaźń, rodzina, wybaczenie.
Jednak kiepsko to wszystko opisał... pomysł był dobry, wykonanie dużo gorszę.

Chata to historia mężczyzny pogrążonego w Wielkim Smutku...

Mackenzie nie miał łatwego życia, wychował się z ojcem alkoholikiem. W wieku 13 lat uciekł z domu i zaczął żyć na własną rękę.

Pomimo przeciwności losu Mac wyrósł na porządnego mężczyznę. Ożenił się i założył dużą, szczęśliwą rodzinę.

Wszystko szło dobrze, do czasu...


Pewnego lata, kilka dni przed rozpoczęciem...