Jest mi bardzo trudno ocenić tę książkę, bo miałam bardzo mieszane uczucia już od pierwszej linijki czytania.
Naszego uroczego hrabiego March poznajemy, gdy własnie spędza czas w łóżku ze swoją kochanką Yvette. Osobiście uważam, że każda inna scena byłaby lepsza do rozpoczęcia książki, ale niech tam...
Generalnie romanse historyczne dzielą się wg mnie na dwie grupy. Jedna, w której zarysowane jest dość dobrze tło historyczne i druga, w której występują liczne sceny ,,miłosne" lub dialogi nawiązujące do tych scen. W tym wypadku mamy do czynienia z drugim wariantem, szczerze mówiąc mniej przeze mnie lubianym, bo kojarzący mi się z harlekinami. A częste opisy podniecenia i rozkoszy tego czy innego bohatera wydają mi się mało wzbogacać treść książki.

Zastanawiałam się czy opisywać treść i po długim wahaniu zdecydowałam się to zrobić. A więc jeśli ktoś nie chce znać treści książki niech w tym momencie przestanie czytać (jeśli potrafi się powstrzymać):-)


Julien St. Clair, hrabia March, który cieszy się opinią wspaniałego kochanka wśród licznych kochanek i utrzymanek, jedzie do swojej wiejskiej posiadłości, której nie odwiedza zbyt często. Tam poznaje dwójkę rodzeństwa z sąsiedniej posiadłości: Harrego i Katherine, która jest naszą drugą główną bohaterką. Dziewczyna uwielbia spędzać czas na łowieniu ryb lub odgrywaniu scen pojedynku w męskim stroju. Jest tak kompletnie różna od kobiet z którymi się do tej pory zabawiał, że nasz hrabia zakochuje się w niej. Dziewczyna widzi w nim jednak przyjaciela i świetnego kompana np. do konnych przejażdżek po wyjeździe brata, a nie mężczyznę.
W międzyczasie poznajemy ojca Kate, sir Olivera, który z jednej strony ogarnięty jakąś obsesją religijną, regularnie bije córkę wypędzając z niej nieczyste siły. Hrabia bardzo pewny swego szybko decyduje się na oświadczyny, co niezmiernie cieszy chciwego,a zadłużonego sir Olivera. Kate jednak reaguje bardzo gwałtownie i odrzuca Juliena, za co zostaje pobita przez ojca. Hrabia jednak nie zamierza się poddać. Organizuje jej wyjazd do Londynu i tam zastawia sidła, aby Kate była zmuszona wyjść za niego. Mimo uporu i ucieczki Julien realizuje swój plan. Prawdziwe problemy zaczynają się, gdy nadchodzi czas nocy poślubnej...
Panna młoda jest przerażona perspektywą zbliżenia z mężem. Hrabia zdaje się rozumieć obawy kobiety, która nie była jeszcze z mężczyzną, ale zapewnia ją o swoich umiejętnościach i obiecuje poczekać aż będzie gotowa. Nie ma pojęcia, że czekać może sobie nawet do śmierci, bo żona nie chce nawet dać się dotknąć. Jego próby kończą się atakiem histerii, a gdy nadchodzi wieczór Kate ma w oczach sam strach. W takiej atmosferze upływa miesiąc miodowy w Szwajcarii. Hrabia ma jednak dość i wpada na pomysł. Przebiera się i w masce porywa własną żonę. Chce aby pokonała swój strach przed zbliżeniem. W trakcie okazuje się, że Kate nie jest wcale niewinną dziewicą. Julien jest tak wściekły, że gwałci żonę. Ona nie zdaje sobie sprawy z tego, że to on. Odurza ją i wraca do domu, twierdząc, że spadła z konia i znalazł ją gdy wracał do domu. Po odzyskaniu przytomności Kate przypomina sobie co się stało. Okazuję się, że dręczy ją też jakaś sprawa z przeszłości, ale jej umysł nie chce tej prawdy dopuścić do świadomości. Kobieta udaje, że nic się nie stało, Julien też nie wyjawia prawdy, bo zaczyna domyślać się, ze ktoś musiał w przeszłości skrzywdzić jego żonę, dlatego tak panicznie reagowała na jego próby zbliżenia się. Tak, jako dziecko Kate została zgwałcona podczas zabawy na polanie, a potem wyparła to ze świadomości. Za to właśnie ojciec tak jej nienawidził, bo uważał, że sama tego chciała, że jest rudym, zielonookim diabłem. Julien ma wyrzuty sumienia za to co zrobił. Tymczasem okazuje się, że Kate jest w ciąży. Myśli, że to dziecko porywacza, który zgwałcił ją w Szwajcarii. Dlatego decyduje się przyjść do Juliena i spędzić z nim noc. Niestety potem i tak traci dziecko. Hrabia chce, aby stawiła czoło przeszłości i pokonała nawiedzające ją duchy. Małżonkowie kłócą się, w końcu po wymianie słów Julien wraca do Londynu, ona zostaje na wsi.
Historia jednak kończy się oczywiści Happy Endem.

Mimo dramatycznych wydarzeń, w książce nie brakuje dowcipnych dialogów, zarówno między Kate i Julienem, jak i jego przyjaciółmi: Hughem i Percym. Plusem jest to, że po słabszym początku potem naprawdę akcja nabiera tempa i dużo się dzieje.
Jednak ta szybka przemiana Kate z kobiety wylęknionej, cierpiącej z powodu krzywdy z przeszłości w szczęśliwą małżonkę, która marzy o zbliżeniu z mężem jest dla mnie zbyt nieprawdopodobna nawet jak na fikcję literacką. Nie przekonało mnie to zakończenie.

Jest mi bardzo trudno ocenić tę książkę, bo miałam bardzo mieszane uczucia już od pierwszej linijki czytania.
Naszego uroczego hrabiego March poznajemy, gdy własnie spędza czas w łóżku ze swoją kochanką Yvette. Osobiście uważam, że każda inna scena byłaby lepsza do rozpoczęcia książki, ale niech tam...
Generalnie romanse historyczne dzielą się wg mnie na dwie grupy....