Taka sobie, infantylna, przekombinowana i napisana w kiepskim stylu. Szkoda czasu.

Taka sobie, infantylna, przekombinowana i napisana w kiepskim stylu. Szkoda czasu.

Przeczytałam ze względu na sprzeczne opinie,chciałam sprawdzić kto ma rację.Ale każdy ma swoją.
Nie zgodzę się, że ta książka jest lekka i przyjemnie czyta się przez jeden wieczór.
Czytając nie miałam takiej cierpliwości, jaką wykazał Julian wobec swojej żony.
Mieszane emocje,nie polecam .

Przeczytałam ze względu na sprzeczne opinie,chciałam sprawdzić kto ma rację.Ale każdy ma swoją.
Nie zgodzę się, że ta książka jest lekka i przyjemnie czyta się przez jeden wieczór.
Czytając nie miałam takiej cierpliwości, jaką wykazał Julian wobec swojej żony.
Mieszane emocje,nie polecam .

Zawiła historia i dość smutna jak na tą pisarkę. Co ciekawe tym razem jej bohater czyli Julien, nie do końca pozostaje ideałem. W pewnym momencie się łamie i nie ma dość siły by walczyć o Kate, a walczył długo, bardzo długo.
Nie ma tu romantycznych uniesień, a poplątana historia dwojga ludzi, z których jedno nosi w podświadomości ból zadany w dzieciństwie. Kochają się, ranią, uciekają od siebie, to znowu godzą, Julien nawet posuwa się do gwałtu na własnej żonie i żeby było ciekawiej, robi to jako rzekomy porywacz. Natomiast Kate to zastraszona i niewinna dziewczyna, która nie zdaje sobie sprawy, że swoimi reakcjami zraża do siebie męża.
W końcu i ona rozumie, że była tak samo winna rozpadu małżeństwa jak Julien. Kto wyciąga rękę do zgody i w jaki sposób tego dokonuje?
To już trzeba przeczytać samemu.
Podobało mi się, bo na tle innych bohaterów romantycznych o parszywym charakterze, Julien wychodzi na iście anioła.

Zawiła historia i dość smutna jak na tą pisarkę. Co ciekawe tym razem jej bohater czyli Julien, nie do końca pozostaje ideałem. W pewnym momencie się łamie i nie ma dość siły by walczyć o Kate, a walczył długo, bardzo długo.
Nie ma tu romantycznych uniesień, a poplątana historia dwojga ludzi, z których jedno nosi w podświadomości ból zadany w dzieciństwie. Kochają się,...

Bardzo dobrze napisany romans, pochłonęłam go w jeden wieczór. Bardzo przyjemnie się czyta. Początkowo wydaję się, że to kolejna książka z cyklu - on ją kocha, oświadcza się, a ona go odrzuca (bo jest kokietką i flirciarą),ale potem się zakochuje. Tu jest inaczej, jest dość intrygująca tajemnica, z przeszłości jego żony, którą główny bohater Julien St. Clair, hrabia March, musi odkryć. Jak ktoś lubi romanse i tajemnice to polecam, mi osobiście bardzo się podobała.

Bardzo dobrze napisany romans, pochłonęłam go w jeden wieczór. Bardzo przyjemnie się czyta. Początkowo wydaję się, że to kolejna książka z cyklu - on ją kocha, oświadcza się, a ona go odrzuca (bo jest kokietką i flirciarą),ale potem się zakochuje. Tu jest inaczej, jest dość intrygująca tajemnica, z przeszłości jego żony, którą główny bohater Julien St. Clair, hrabia March,...

Romans ciekawie napisany,bardzo fajnie się go czyta.
Przeczytałam go w jeden wieczór, lekka i przyjemna książka.

Romans ciekawie napisany,bardzo fajnie się go czyta.
Przeczytałam go w jeden wieczór, lekka i przyjemna książka.

Przeczytałam tę książkę do końca tylko dlatego, że z reguły jak coś zaczynam to lubię wiedzieć jak się to skończy. Nie będę spoilerować powiem tylko tyle, że jest to książka dla ludzi o mocnej psychice...dla mnie wielkiej romantyczki czytało mi się ją ciężko i z przykrością. Rozumiem, że bohater nie musi być zawsze ideałem i jego zachowanie nie zawsze jest w porządku, ale na litość boską zachowanie Juliana było karygodne. Zazwyczaj gdy bohater jest świnią przez duże "Ś" naiwna czytelniczka romantyczka liczy na to, że przejdzie on pod koniec wielką przemianę okraszoną cierpieniem i refleksją nad swym "świńskim" zachowaniem. Tutaj to raczej bohaterka przeprasza i jeszcze się cieszy, że mąż jej wybacza.
Przeczytałam już kilkanaście książek z tego typu głównym bohaterem, "Buntowniczka" plasuje się na drugim miejscu mojej listy "Książki po które już nigdy nie sięgnę!!!"
Jeśli dla ciebie droga czytelniczko, ta książka była pierwszym spotkaniem z tą autorką nie zniechęcaj się, spróbuj jeszcze raz!!! Choć autorka lubi pastwić się na kobietami(ciekawe dlaczego) ma kilka lepszych romansów, jako drugie podejście polecam "W objęciach diabła". Jest świnia, ale nie aż tak zła.

Przeczytałam tę książkę do końca tylko dlatego, że z reguły jak coś zaczynam to lubię wiedzieć jak się to skończy. Nie będę spoilerować powiem tylko tyle, że jest to książka dla ludzi o mocnej psychice...dla mnie wielkiej romantyczki czytało mi się ją ciężko i z przykrością. Rozumiem, że bohater nie musi być zawsze ideałem i jego zachowanie nie zawsze jest w porządku, ale...

Moja psychika jest za słaba na te pozycję. Oczywiście, od samego początku domyślamy się dlaczego bohaterka ma taka awersję do mężczyzn itp. co i tak nie tłumaczy jej infantylnego zachowania i zwykłej głupoty. Można mieć złe wspomnienia, które nasza pamięć wypiera, wszystko rozumiem, ale dlaczego wszystko było przedstawione w tak drażniący sposób? Nie dało się tego czytać. Jestem rozczarowana, bo znam możliwości autorki. Jedynym plusem jest relacja bohaterki z ojcem.
Zdecydowanie nie polecam.

Moja psychika jest za słaba na te pozycję. Oczywiście, od samego początku domyślamy się dlaczego bohaterka ma taka awersję do mężczyzn itp. co i tak nie tłumaczy jej infantylnego zachowania i zwykłej głupoty. Można mieć złe wspomnienia, które nasza pamięć wypiera, wszystko rozumiem, ale dlaczego wszystko było przedstawione w tak drażniący sposób? Nie dało się tego czytać....

Jest mi bardzo trudno ocenić tę książkę, bo miałam bardzo mieszane uczucia już od pierwszej linijki czytania.
Naszego uroczego hrabiego March poznajemy, gdy własnie spędza czas w łóżku ze swoją kochanką Yvette. Osobiście uważam, że każda inna scena byłaby lepsza do rozpoczęcia książki, ale niech tam...
Generalnie romanse historyczne dzielą się wg mnie na dwie grupy. Jedna, w której zarysowane jest dość dobrze tło historyczne i druga, w której występują liczne sceny ,,miłosne" lub dialogi nawiązujące do tych scen. W tym wypadku mamy do czynienia z drugim wariantem, szczerze mówiąc mniej przeze mnie lubianym, bo kojarzący mi się z harlekinami. A częste opisy podniecenia i rozkoszy tego czy innego bohatera wydają mi się mało wzbogacać treść książki.

Zastanawiałam się czy opisywać treść i po długim wahaniu zdecydowałam się to zrobić. A więc jeśli ktoś nie chce znać treści książki niech w tym momencie przestanie czytać (jeśli potrafi się powstrzymać):-)


Julien St. Clair, hrabia March, który cieszy się opinią wspaniałego kochanka wśród licznych kochanek i utrzymanek, jedzie do swojej wiejskiej posiadłości, której nie odwiedza zbyt często. Tam poznaje dwójkę rodzeństwa z sąsiedniej posiadłości: Harrego i Katherine, która jest naszą drugą główną bohaterką. Dziewczyna uwielbia spędzać czas na łowieniu ryb lub odgrywaniu scen pojedynku w męskim stroju. Jest tak kompletnie różna od kobiet z którymi się do tej pory zabawiał, że nasz hrabia zakochuje się w niej. Dziewczyna widzi w nim jednak przyjaciela i świetnego kompana np. do konnych przejażdżek po wyjeździe brata, a nie mężczyznę.
W międzyczasie poznajemy ojca Kate, sir Olivera, który z jednej strony ogarnięty jakąś obsesją religijną, regularnie bije córkę wypędzając z niej nieczyste siły. Hrabia bardzo pewny swego szybko decyduje się na oświadczyny, co niezmiernie cieszy chciwego,a zadłużonego sir Olivera. Kate jednak reaguje bardzo gwałtownie i odrzuca Juliena, za co zostaje pobita przez ojca. Hrabia jednak nie zamierza się poddać. Organizuje jej wyjazd do Londynu i tam zastawia sidła, aby Kate była zmuszona wyjść za niego. Mimo uporu i ucieczki Julien realizuje swój plan. Prawdziwe problemy zaczynają się, gdy nadchodzi czas nocy poślubnej...
Panna młoda jest przerażona perspektywą zbliżenia z mężem. Hrabia zdaje się rozumieć obawy kobiety, która nie była jeszcze z mężczyzną, ale zapewnia ją o swoich umiejętnościach i obiecuje poczekać aż będzie gotowa. Nie ma pojęcia, że czekać może sobie nawet do śmierci, bo żona nie chce nawet dać się dotknąć. Jego próby kończą się atakiem histerii, a gdy nadchodzi wieczór Kate ma w oczach sam strach. W takiej atmosferze upływa miesiąc miodowy w Szwajcarii. Hrabia ma jednak dość i wpada na pomysł. Przebiera się i w masce porywa własną żonę. Chce aby pokonała swój strach przed zbliżeniem. W trakcie okazuje się, że Kate nie jest wcale niewinną dziewicą. Julien jest tak wściekły, że gwałci żonę. Ona nie zdaje sobie sprawy z tego, że to on. Odurza ją i wraca do domu, twierdząc, że spadła z konia i znalazł ją gdy wracał do domu. Po odzyskaniu przytomności Kate przypomina sobie co się stało. Okazuję się, że dręczy ją też jakaś sprawa z przeszłości, ale jej umysł nie chce tej prawdy dopuścić do świadomości. Kobieta udaje, że nic się nie stało, Julien też nie wyjawia prawdy, bo zaczyna domyślać się, ze ktoś musiał w przeszłości skrzywdzić jego żonę, dlatego tak panicznie reagowała na jego próby zbliżenia się. Tak, jako dziecko Kate została zgwałcona podczas zabawy na polanie, a potem wyparła to ze świadomości. Za to właśnie ojciec tak jej nienawidził, bo uważał, że sama tego chciała, że jest rudym, zielonookim diabłem. Julien ma wyrzuty sumienia za to co zrobił. Tymczasem okazuje się, że Kate jest w ciąży. Myśli, że to dziecko porywacza, który zgwałcił ją w Szwajcarii. Dlatego decyduje się przyjść do Juliena i spędzić z nim noc. Niestety potem i tak traci dziecko. Hrabia chce, aby stawiła czoło przeszłości i pokonała nawiedzające ją duchy. Małżonkowie kłócą się, w końcu po wymianie słów Julien wraca do Londynu, ona zostaje na wsi.
Historia jednak kończy się oczywiści Happy Endem.

Mimo dramatycznych wydarzeń, w książce nie brakuje dowcipnych dialogów, zarówno między Kate i Julienem, jak i jego przyjaciółmi: Hughem i Percym. Plusem jest to, że po słabszym początku potem naprawdę akcja nabiera tempa i dużo się dzieje.
Jednak ta szybka przemiana Kate z kobiety wylęknionej, cierpiącej z powodu krzywdy z przeszłości w szczęśliwą małżonkę, która marzy o zbliżeniu z mężem jest dla mnie zbyt nieprawdopodobna nawet jak na fikcję literacką. Nie przekonało mnie to zakończenie.

Jest mi bardzo trudno ocenić tę książkę, bo miałam bardzo mieszane uczucia już od pierwszej linijki czytania.
Naszego uroczego hrabiego March poznajemy, gdy własnie spędza czas w łóżku ze swoją kochanką Yvette. Osobiście uważam, że każda inna scena byłaby lepsza do rozpoczęcia książki, ale niech tam...
Generalnie romanse historyczne dzielą się wg mnie na dwie grupy....

Super książka z resztą tak jak wszystkie książki pani Catherine Coulter :)

Super książka z resztą tak jak wszystkie książki pani Catherine Coulter :)

Fantastyczna! :)

Fantastyczna! :)