Wspomnienia z okresu II wojny światowej stanowią zupełnie odmienną literaturę, od dokumentalnych analiz tamtego okresu. Przede wszystkim, nie są to tylko suche fakty, ogólny zarys tamtego okresu. To są także emocje, cofnięcie się niemal w czasie do traumatycznych przeżyć i wydarzeń. A już zsyłka na Sybir-to już zupełny "kosmos".

"Kromka chleba" Dagmary Dworak, to próba odtworzenia wspomnień dwójki ludzi, którzy w czasie II wojny światowej byli dziećmi. I właśnie z perspektywy dzieci, ta historia zyskuje na wymowie. Ciężka pracy w kołchozie, potworne warunki mieszkaniowe, temperatura przekraczająca miejscami 50 stopni na minusie. I dwójka dzieci, która mimo bardzo młodego wieku musiała bardzo szybko dorosnąć. Walka o byt, o przetrwanie. Mimo tego dzieci te nie zatraciła typowej dla najmłodszych ciekawości świata i chęci do zabawy. Największy luksus to kromka chleba- czyż samo to nie jest w tym najbardziej poruszające?

Autorka w swojej książce przedstawia relacje dwojga bliskich sobie osób: swojego ojca i jego siostry. Publikacja ta ma formę tak jakby wywiadu. Na przemiennie rodzeństwo opowiada, jak widziało daną sytuację i czasem te odczucia są całkowicie odmienne. Taka forma sprawiła, że książkę czyta się szybko i lekko, mimo trudnej tematyki. Dodatkowy plus to zdjęcia, oraz film dokumentalny o podróży pana Bogusława śladami swojego zesłania. Polecam.

Wspomnienia z okresu II wojny światowej stanowią zupełnie odmienną literaturę, od dokumentalnych analiz tamtego okresu. Przede wszystkim, nie są to tylko suche fakty, ogólny zarys tamtego okresu. To są także emocje, cofnięcie się niemal w czasie do traumatycznych przeżyć i wydarzeń. A już zsyłka na Sybir-to już zupełny "kosmos".

"Kromka chleba" Dagmary Dworak, to próba...