Na spokojne wieczory spokojna książka :)

Na spokojne wieczory spokojna książka :)

Bardzo lubię sagi rodzinne.
W każdej z nich tkwi zawsze jakaś tajemnica z przeszłości
i niedomówienia, jest miejsce na miłość, zdrady i wiele innych życiowych sytuacji.
Historia Ewy i jej rodziny, na tyle mnie zaintrygowała ,
że sięgam po drugą część.

Bardzo lubię sagi rodzinne.
W każdej z nich tkwi zawsze jakaś tajemnica z przeszłości
i niedomówienia, jest miejsce na miłość, zdrady i wiele innych życiowych sytuacji.
Historia Ewy i jej rodziny, na tyle mnie zaintrygowała ,
że sięgam po drugą część.

- Poleć mi coś lekkiego na wakacje! - poprosiłam koleżankę pracującą w bibliotece i dała mi dwa tomy "Alei starych topoli" Agnieszki Janiszewskiej ☺️ Z bohaterami powieści spędziłam kilka ostatnich dni, przenosząc się w czasy belle époque do Warszawy, Paryża i Jodłowa. Z zainteresowaniem śledziłam głównie losy Ewy, Klary i Kingi, która wbrew obowiązującym kobiety w tej epoce ograniczeniom podjęła studia za granicą i świadomie pokierowała swoim życiem. Intrygująca w fabule była tajemnica z przeszłości, z którą zmierzyła się z kolei Ewa, jakby wbrew swoim wcześniejszym obietnicom, by żyć tylko tym co tu i teraz... A poza tym oczywiście wątki miłosne i obyczajowe, czyli to, o czym kobiety w wakacje lubią czytać najbardziej.

- Poleć mi coś lekkiego na wakacje! - poprosiłam koleżankę pracującą w bibliotece i dała mi dwa tomy "Alei starych topoli" Agnieszki Janiszewskiej ☺️ Z bohaterami powieści spędziłam kilka ostatnich dni, przenosząc się w czasy belle époque do Warszawy, Paryża i Jodłowa. Z zainteresowaniem śledziłam głównie losy Ewy, Klary i Kingi, która wbrew obowiązującym kobiety w tej...

Mdły i nudnawy początek nie zachęcał do tej lektury. Ale jak już udało się przez niego przebrnąć, to dalej czytanie poszło z górki. Akcja nabrała tempa, a opowiadana historia zaczęła mocno intrygować. Ciekawiło mnie, jak ułoży się życie Ewy – młodziutkiej i zahukanej panienki, od małego będącej pod całkowitą dominacją ojca despoty. Czy zaaranżowane małżeństwo z dwa razy starszym wdowcem po jej siostrze, przyniesie dziewczynie pozytywne zmiany? Czy odnajdzie się ona w roli żony i macochy? Czy dogada się z pasierbami? I czy zdoła nauczyć się prowadzenia majątku, do czego nikt jej wcześniej nie przygotowywał? Historia Ewy i jej nowej rodziny jest ciekawa, owiana jakąś tajemnicą, o której nikt nie chce mówić. Opisana została spokojnie, bez większych emocji, choć trzeba przyznać, że z niespodziankami. Fabuła potrafi porządnie zaskoczyć, ale są w niej też momenty, które bez problemu można przewidzieć. Bohaterowie są różnorodni, a wątki płynnie przechodzą jeden w drugi. Tylko klimat został trochę słabo oddany. Niby po treści spokojnie da radę zorientować się, że jest to jeszcze wiek XIX, ale liczyłam na coś wyrazistszego pod tym względem. Ogólnie jednak uważam, że powieść jest bardzo udana. Cieszę się, że wpadła w moje ręce i z ogromną chęcią sięgnę po tom kolejny.

Mdły i nudnawy początek nie zachęcał do tej lektury. Ale jak już udało się przez niego przebrnąć, to dalej czytanie poszło z górki. Akcja nabrała tempa, a opowiadana historia zaczęła mocno intrygować. Ciekawiło mnie, jak ułoży się życie Ewy – młodziutkiej i zahukanej panienki, od małego będącej pod całkowitą dominacją ojca despoty. Czy zaaranżowane małżeństwo z dwa razy...

Kolejna saga rodzinna i moje pierwsze spotkanie z twórczością Agnieszki Janiszewskiej. Autorka w barwnych opisach przenosi nas w świat ziemiańskich dworów oraz mieszczańskich kamienic Warszawy i Paryża. Jest 1890 rok, dworek w Jodłowie, poznajemy historię rodziny, której bohaterowie ukrywają wiele tajemnic i sekretów. Książka o życiu i błędach oraz o miłości, która czasami dojrzewa z wiekiem. Trochę denerwowała mnie powolna i leniwa akcja i brakowało mi w tej książce energii, ale prosty język i ciekawa fabuła mnie zachwyciły. Na pewno sięgnę po kolejne książki tej autorki

Kolejna saga rodzinna i moje pierwsze spotkanie z twórczością Agnieszki Janiszewskiej. Autorka w barwnych opisach przenosi nas w świat ziemiańskich dworów oraz mieszczańskich kamienic Warszawy i Paryża. Jest 1890 rok, dworek w Jodłowie, poznajemy historię rodziny, której bohaterowie ukrywają wiele tajemnic i sekretów. Książka o życiu i błędach oraz o miłości, która czasami...

Bardzo fajna saga. Czytanie jej sprawiło mi wielką przyjemność. Nie wszyscy bohaterowie wzbudzają sympatię, ale sama historia rewelacyjna. Polecam i sięgam do części drugiej.

Bardzo fajna saga. Czytanie jej sprawiło mi wielką przyjemność. Nie wszyscy bohaterowie wzbudzają sympatię, ale sama historia rewelacyjna. Polecam i sięgam do części drugiej.

Podchodziłam do tej książki bez większych wymagań. Kupiłam ją lata temu, za poleceniem pewnej booktuberki, choć teraz naprawdę się zastanawiam na ile ta bardzo pozytywna opinia była szczera. Lubię fikcję historyczną, a powieść ta obiecywała mi podróż do Polski początku XX wieku - czasów dla mnie fascynujących, które (przynajmniej od strony literackiej i kulturowej) znam całkiem nieźle.
Na początek proponowałabym nie dawać się zwieść opisowi z tyłu książki. Jest to przypadkowo wyrwany cytat i kilka ogólnikowych zdań, które rzeczywiście mogą zaciekawić. Treść książki zderza nas jednak z zupełnie czym innym.
Jeżeli ktoś spodziewa się bujnych opisów Warszawy czy terenów wiejskich, majątków, strojów, towarzystwa, muzyki, bohemy artystycznej - z czasów tzw. "belle epoque" - rozczaruje się znacząco. Autorka nie uraczy nas żadnym opisem architektury, umeblowania, zabawy, czy choćby kroju sukni. Wiemy, że to się dzieje przed I wojną światową, bo okładka nam przekazała taką informację. Podeprę tę tezę także nieco głębszą analizą, która nie musi już każdego obchodzić: nie dość że świat przedstawiony zupełnie nie odzwierciedla nam czasu akcji, tak również nie robi tego język. Spodziewam się, że dostosowanie powieści do epoki pod względem językowym jest trudne - wymaga wiele researchu, zmiany każdej współczesnej wypowiedzi do norm językowych tamtego okresu, ale po to właśnie buduje się świat przedstawiony! By odbiorca nie musiał szukać potwierdzenia proponowanego czasu akcji umieszczonego ponad sto lat temu w dialogach, chociażby w słownictwie jakim posługują się postaci. Janiszewska próbuje momentami leciutko archaizować myśli postaci (bo rzadko zdarza się to w dialogach),ale i tu niestety ponosi klęskę, a przynajmniej wobec czytelnika, który wzdrygnie się na wmanewrowane słówko "bliźnich" w wypowiedź zupełnie opartą na języku współczesnym.
Bohaterowie również nie zachwycają, określani zwykle przez jedną lub dwie cechy, które są nam co najmniej po stokroć podkreślone w tej powieści. Dziwnym wyborem było dla mnie również zastosowanie dwóch stylów narracji: narratora 3-osobowego opowiadającego wydarzenia dziejące się na bieżąco i 1-osobowego, którym jest Klara pisząca swe wspomnienia z dość odległej przyszłości, jak udało mi się zorientować, gdzie znacznie lepszym językiem napisane są te wstawki wspomnieniowe. Przyznaję, że pod koniec książki postaci zaczęły nabierać kolorów, więc być może w drugim tomie ukażą się z nieco lepszej strony.
Co zatem ratuje tę książkę? Tempo oraz relacje pomiędzy bohaterami. Ta powieść właściwie nie ma fabuły. Być może jakieś wątki zaczną mieć znaczenie w drugim tomie, ale tymczasem ten jest niczym gawęda babci o historii rodzinnej. Nic w tym szczególnie zajmującego, mimo to siedzi się i słucha tej powolnej, roztaczającej się wokół ciebie opowieści, zaplatającej się w sieć ludzi, ich tajemnic, obietnic, oczekiwań i codzienności. Narracja Janiszewskiej też świetnie się sprawdza do powolnego toczenia takiej gawędy.
Warto zatem się pomęczyć, jeśli ktoś lubi takie powolne, proste opowieści, bez konkretnego celu, bez napięcia, rozwijające się w tempie żółwia. Jeśli jednak nie, a odbiorca oczekuje dobrej historii z czasów "belle epoque", polecam "Próchno" Berenta.

Podchodziłam do tej książki bez większych wymagań. Kupiłam ją lata temu, za poleceniem pewnej booktuberki, choć teraz naprawdę się zastanawiam na ile ta bardzo pozytywna opinia była szczera. Lubię fikcję historyczną, a powieść ta obiecywała mi podróż do Polski początku XX wieku - czasów dla mnie fascynujących, które (przynajmniej od strony literackiej i kulturowej) znam...

Historia czytająca się pospiesznie, lekko i przyjemnie. Czy coś poza tym? Może to, że opisuje przede wszystkim losy kobiet w trudnym czasie początków emancypacji. Ale czy dzisiejsze czasy są dla nas bardziej przyjazne....

Historia czytająca się pospiesznie, lekko i przyjemnie. Czy coś poza tym? Może to, że opisuje przede wszystkim losy kobiet w trudnym czasie początków emancypacji. Ale czy dzisiejsze czasy są dla nas bardziej przyjazne....

polecam

polecam

Wzruszająca.

Wzruszająca.