Lektura tej małej książeczki to prawdziwa uczta. Dla ducha - pieszczonego inteligentnymi i zabawnymi pastiszami stylu i języka kilkanaściorga z wielkich twórców literatury; dla umysłu - rozpoznającego owo naśladownictwo i udawanie; a wreszcie dla samego ciała, które, stymulowane smakowitymi opisami kulinarnymi, tu i ówdzie dokręca śrubkę, przyśpiesza wytwarzanie enzymów trawiennych i już gotowe zasiąść przy stole z widelcem w jednej, a nożem w drugiej ręce, domagając się praktycznego kontaktu z opisywanymi daniami.

Dla mnie już początek książeczki był mocnym uderzeniem - przepis na uwielbianą przeze mnie jagnięcinę, którą na swój męski, cyniczny i idealistyczny sposób serwuje sam Raymond Chandler. Potem było zabawnie i sympatycznie, ale prawdziwą namiętność i płomień rozbudziła we mnie str. 34. Proszę państwa, receptura na coq au vin! I pierwsze jej zdanie: "Ojciec Antonio del Sacrament del Altar Castaneda siedział w ogrodzie i obserwował gasnący dzień". Zatem nie dość, że takie wspaniałości, to jeszcze jeden z moich ukochanych pisarzy, Gabriel García Márquez! Jestem miłośniczką i dobrej literatury, i dobrego jedzenia, więc autor, Mark Crick, kupił mnie w całości.

Dodatkową atrakcją są ilustracje autora, każda w innej stylistyce, dopasowanej do imitowanego twórcy. I tak np. J.L. Borges dostał obraz surrealistyczny, Steinbeck - ilustrację naturalistyczną ale nie pozbawioną poezji, a Chaucer - średniowieczny witraż (z przezabawnym i odbierającym mu nieco dostojeństwa motywem kuchennym).

"Zupa Franza Kafki" chce być czytana. "Zupa Franza Kafki" chce być wypróbowana i zjedzona. W dodatku wszystkie potrawy z tego literackiego menu można pochłonąć bez przerwy, jedną po drugiej, i nie grozi to ani przejedzeniem, ani nadwagą. A po lekturze... Fartuszki na brzuszki, noże w dłoń, marsz do kuchni i do dzieła!

Lektura tej małej książeczki to prawdziwa uczta. Dla ducha - pieszczonego inteligentnymi i zabawnymi pastiszami stylu i języka kilkanaściorga z wielkich twórców literatury; dla umysłu - rozpoznającego owo naśladownictwo i udawanie; a wreszcie dla samego ciała, które, stymulowane smakowitymi opisami kulinarnymi, tu i ówdzie dokręca śrubkę, przyśpiesza wytwarzanie enzymów...