Wczoraj skończyłam czytać Łotra.
Jakie mam teraz odczucia? Hmmm... bardzo mieszane. Zacznijmy po kolei:

Co mnie irytowało?
- Lilia była tak naiwna, że w pewnych momentach byłam niemal zupełnie pewna, że to dziesięciolatka.
- Jak zawsze podobały mi się badania Dannyla, teraz byłam wręcz znudzona.
- Mam dość tych poszukiwań dzikich magów.
- Jak to jest, że w Kyralii, gdzie wszyscy są tak nietolerancyjni, co druga osoba jest homoseksualistą!? Tak, wątki z Dannylem były oryginalne i to mi się podobało, ale z góry było wiadomo, że tak samo jest z Ashakim, Naki i Lilią, a gdy zaczęłam czytać jak Anyi kłóciła się ze swoją byłą kochanką, normalnie skręciło mnie w żołądku. Kolejna osoba... za niedługo się okaże, że Cery kocha Gola - już dzisiaj nic mnie nie zdziwi.

Co mi się spodobało? Po tej ostrej krytyce...
- Podobał mi się wątek z Dorrienem i Soneą - nareszcie!
- Przygody Lorkina wśród zdrajców także były ciekawe.
- Jak zwykle styl pisania autorki stoi na wysokim poziomie, a okładka jest również zachęcająca.

Niestety dam tylko 6/10 (mówię tylko, bo dzieła pani Canavan to jedne z moich ulubionych). Za dużo tego homoseksualizmu... to stało się po prostu... nudne... przewidywalne...
Ale ciągle mam nadzieję, że Królowa Zdrajców okaże się najlepszą częścią Trylogii Zdrajcy, podobnie jak było z Wielkim Mistrzem.

Wczoraj skończyłam czytać Łotra.
Jakie mam teraz odczucia? Hmmm... bardzo mieszane. Zacznijmy po kolei:

Co mnie irytowało?
- Lilia była tak naiwna, że w pewnych momentach byłam niemal zupełnie pewna, że to dziesięciolatka.
- Jak zawsze podobały mi się badania Dannyla, teraz byłam wręcz znudzona.
- Mam dość tych poszukiwań dzikich magów.
- Jak to jest, że w Kyralii, gdzie...