Zarwałam noc, aby dokończyć tę powieść. Widziałam wszystkich bohaterów, od księcia de Nevers zaczynając! Z wypiekami na twarzy śledziłam rozgrywkę Henryka de Lagardere z księciem Gonzagą. Każda scena, każda rozmowa, to był majstersztyk! Musiałam, jak najszybciej, poznać zakończenie!, a przy końcu, po prostu, aż drżałam z niepokoju.

Cała powieść opiera się na postaci głównego bohatera Henryka Lagardere, który był ideałem:) - piękny, czarujący, odważny, honorowy, wierny. Ale jednocześnie był bardzo ludzki, unosił się gniewem, narzucał sobie ogromną dyscyplinę, odczuwał cierpienie i zazdrość, ukrywał uczucia do samego końca, męczył się pod ciężarem zemsty i odczuwał zwykły niepokój, zwłaszcza, kiedy zrozumiał swoje uczucia. Sceny jego rozmów z Aurorą to małe perełki!

Główny bohater ma w tej powieści kilka twarzy – a każde jego alter ego jest tak samo wspaniałe, tak samo ujmujące i interesujące. Bohatera poznajemy w wieku lat 18 – a zatem jako nieokrzesanego młokosa z wielką chęcią do przygód. To co musiał przejść, ryzyko jakie podjął, aby dotrzymać przysięgi, ukształtowało jego charakter, niesamowicie wzmocniło i uodporniło.

Powieść ma bardzo ciekawą konstrukcję. Trzeba ją czytać bardzo dokładnie – bo zdarza się, że z rozmów np. innych, drugoplanowych bohaterów dowiadujemy się bardzo wiele o bohaterach głównych. Uważam, że powieść mogłaby zostać przerobiona na dramat, bo jej konstrukcja to jakby sceny wydarzeń, które następują po sobie i obejmują z przerwami aż 17 lat. Mimo aż tak dużej rozpiętości w czasie, książka jest dość krótka, świetnie napisana, a to co musiał przejść Henryk, wszystkie jego uczucia, zostały bardzo dokładnie opisane. A końcowa intryga, punkt kulminacyjny powieści, wreszcie rozwiązanie, nie mają sobie równych, są po prostu mistrzowskie. To świetna powieść.

Zarwałam noc, aby dokończyć tę powieść. Widziałam wszystkich bohaterów, od księcia de Nevers zaczynając! Z wypiekami na twarzy śledziłam rozgrywkę Henryka de Lagardere z księciem Gonzagą. Każda scena, każda rozmowa, to był majstersztyk! Musiałam, jak najszybciej, poznać zakończenie!, a przy końcu, po prostu, aż drżałam z niepokoju.

Cała powieść opiera się na postaci...