Pamiętam, że w pewnym okresie mojego życia, kiedy jeszcze wierzyłam, że naprawdę mam wpływ na wszystko, co mnie w życiu spotyka, myślałam, że nic nie jest w stanie mnie zaskoczyć. Byłam przekonana, że życie polega na doskonałym planowaniu każdego zajęcia, ale i wydarzeń. Chcieć to móc, było moją dewizą. Ale to było dawno temu. Zdążyłam już, szczęśliwie, zmienić swoje podejście do życia i nauczyłam się akceptować to, co ono niesie. Choć w przypadki nie wierzę w dalszym ciągu.
Na wakacjach przeczytałam książkę Anity Scharmach zatytułowaną Mogę wszystko. Sam tytuł wywołał uśmiech na mojej twarzy, ale lektura szybko zweryfikowała pierwsze wrażenie.
Bohaterka powieści Tatiana jest typową Polką. Życie jakie wiedzie jest absolutnie chybotliwą amplitudą, co nie dziwi. Tak w sumie wygląda życie. I wydawać, by się mogło, że lektura jest obyczajową powiastką o tym, co nie jest nam obce, co jest typowe i z czym spotykamy się na co dzień.
Jednak nie taki był zamysł autorki. W opowiedzianej historii zwróciła uwagę na kilka, bardzo istotnych, barwnych i wzbogacających życie każdej kobiety wydarzeń…
A mianowicie, pokazała miłość dwojga ludzi, jej ogromne znaczenie widziane oczami rodziców, czyli Tatiany i Tymona, (swoją drogą skąd wytrzasnęła to piękne imię??), świeże, kipiące hormonami uczucie najstarszego syna Jasia a w końcu dopiero zaczynające gdzieś kiełkować zakochanie Stasia, młodszej latorośli. A że miłość wiele oblicz ma, Anita zwróciła również uwagę na miłość mamy głównej bohaterki, do jej dzieci, do zięcia… Fundament udanego związku, nieprawdaż? A w końcu spoiwo prawdziwej rodziny.
Nie stroniła również od pokazania zdarzeń, które potrafią zachwiać wiarą człowieka, które są potwornym ciosem dla każdej kobiety, dla matki. Poruszyła wrażliwe struny duszy na cierpienie po stracie dzieci i bliskich. W rezultacie tych zabiegów, zaczęłam zastanawiać się nad swoim życiem i doświadczeniami, które zgromadziłam do tej pory.
Czasami poświęcamy tak niewiele czasu na skupienie się nad okruchami życia, które budują przecież naszą codzienność. Nie zwracamy uwagi na czynności, które powtarzamy bez przerwy, choć bez nich, nie bylibyśmy tu, gdzie jesteśmy. Prawda?
Jeśli zatem macie ochotę na przeżycie fragmentu życia Tatiany i jej rodziny, o którym bohaterka opowiada sama, zapraszam serdecznie. Lektura z pewnością dostarczy refleksji i będzie miłym zajęciem na letnie wieczory.

Pamiętam, że w pewnym okresie mojego życia, kiedy jeszcze wierzyłam, że naprawdę mam wpływ na wszystko, co mnie w życiu spotyka, myślałam, że nic nie jest w stanie mnie zaskoczyć. Byłam przekonana, że życie polega na doskonałym planowaniu każdego zajęcia, ale i wydarzeń. Chcieć to móc, było moją dewizą. Ale to było dawno temu. Zdążyłam już, szczęśliwie, zmienić swoje...