Przeczytałam w swoim życiu wiele książek o ludzkiej krzywdzie. I to zarówno tych opartych na fikcji literackiej, jak i tych z gatunku literatury faktu. Jedne są lepsze, mocniejsze, bardziej chwytające za serce lub trafiające w gust czytelnika. Jednak jako osoba wrażliwa, kobieta i matka najbardziej mną poruszają lektury dotyczące krzywdy dzieci. Patrząc na okładkę "Niedobrej miłości" już można przewidzieć na czym skupi się fabuła... Jednak byłam ciekawa nowego bohatera serii książek Kellermana, gdyż nie miałam do tej pory okazji poznać jego twórczości. Czy pierwsze spotkanie z thrillerem amerykańskiego pisarza uważam za udane?


Alex Delaware jest psychologiem, który nie zajmuje się prowadzeniem praktyki, ale współpracuje z policją i sądami. Zresztą jego najlepszy przyjaciel to policjant - Milo Sturgis. Aktualnie Alex stara się poznać tajemnice rodziny Wallace. Mąż zabił żonę a teraz pragnie, by jego córki odwiedzały go w więzieniu. Jednak Tiffany i Chondra Wallace, opiekująca się nimi babcia oraz sam psycholog są innego zdania. Delaware musi pokonać niechęć babki do spotkań i rozmów z wnuczkami, ona wciąż ma "załatwienia" i to Alex jeździ do jej domu, żeby choć uniknąć przeszkody jaką jest podróżowanie. Dziewczynki nie są zbyt wylewne, ciężko się z nimi pracuje aż w końcu cała rodzina po prostu znika... Czy Alexowi uda się z nimi skontaktować? Jak zakończy się sprawa więziennych widzeń, zwłaszcza że sam Wallace naciska i pisze list do psychologa...

Ale przecież prowadzenie jednej sprawy byłoby zbyt nudne, prawda? By Alex miał co robić (spacery, montaż specjalnego wejścia) znajduje psa. Daje ogłoszenia o zaginięciu, jednak nikt się po czworonoga nie zgłasza. A nie jest to zwykły kundel, który je kości i śpi na wycieraczce czy w budzie. To bardzo mądry zwierzak (buldog francuski), którego kolejne zalety psycholog będzie odkrywał stopniowo. Po powrocie z delegacji wielką sympatią do psa zapała również Robin - partnerka Alexa. Czy śliniący się buldog będzie mógł z nimi zostać?

Jednak nawet obecność psa w domu nie uchroniła Delaware'a od nieprzyjemnych wydarzeń. Choć dotychczas nic sobie nie robił z anonimów czy głuchych telefonów tym razem został zaskoczony. Zapakowana w szary papier kaseta, brak nadawcy. Niby nic, ale kiedy Alex odsłuchał zawartość (dziecięcy głosik śpiewający pieśń żałobną i mówiący "niedobra miłość" a w tle przeraźliwe krzyki bólu i cierpienia) postanowił zająć się tą sprawą. Jednak nadawca nie zamierzał czekać bezczynnie aż bohater dotrze do prawdy, do powiązań i zależności. Alex zaczął odbierać dziwne telefony, ktoś włamał się na jego posesję i w brutalny sposób pozbawił życia jedną z jego ryb pływających w stawie.

Po wielu trudach i przemyśleniach Delaware dochodzi do pewnego ważnego wniosku: w 1979 roku brał udział w konferencji, która traktowała właśnie o niedobrej, parszywej miłości. Stara się więc dotrzeć do osób, które podobnie jak on, współtworzyły tamto wydarzenie. Czego się dowie? Otóż przede wszystkim ma problemy, by uzyskać numery telefonów czy adresy przemawiających. Czy możliwe, że wszyscy się od tamtego czasu przeprowadzili? Że zmienili pracę? W wyniku kilku przeprowadzonych rozmów okazuje się, że ludzie Ci nie żyją. Czy to przypadek? A może były to morderstwa pozorowane na samobójstwa czy wypadki... Alex wkracza na coraz bardziej grząski grunt. Czy zdaje sobie sprawę z niebezpieczeństwa?

Dorsey Hewitt jest chory na schizofrenię. Pewnego dnia zabija Rebeckę Basille, która była pracownicą socjalną w Centrum Zdrowia Psychicznego i jego psychoterapeutką. Becky wiele eksperymentowała w pracy ze swoimi podopiecznymi. Czy to było powodem morderstwa? O mały włos Dorsey nie zabił kolejnej osoby, zasłaniał się jej ciałem i krzyczał o "niedobrej miłości". Czy ta sprawa ma coś wspólnego z konferencją? W toku śledztwa okazuje się, że zginęli nie tylko mówcy, ale również agentka nieruchomości i woźny. Czy to zupełnie inny sprawca?

Fabuła książki jest bardzo bogata. Pojawia się wielu bohaterów (chwilami chyba aż za dużo), wątków, Alex sporo podróżuje, rozmawia, dedukuje. "Niedobra miłość" to spora ilość dialogów i zwrotów akcji, liczne morderstwa oraz problem rasizmu de Boscha, człowieka prowadzącego Szkołę Poprawczą dla dzieci z zaburzeniami psychicznymi. Skąd wziął się termin "niedobrej / parszywej miłości"? Dlaczego ktoś teraz posługuje się tym tekstem mordując ludzi?

Na pewno nie przekreślę poznawania książek nowego na polskim rynku wydawnictwa, po tej pierwszej przeczytanej lekturze, jednak muszę wspomnieć o minusach tej pozycji, ponieważ są dość liczne.
Pierwszy to fakt odnalezienia informacji o konferencji. Alex potrzebował dużo czasu, by przypomnieć sobie o udziale w niej. A przecież był jednym z przewodniczących! Nie uczestniczył w kilku takich wydarzeniach tygodniowo a dodatkowo, kiedy poszukiwał informacji w komputerze - nie znalazł.
Już pomijam fakt, że to głównie on, psycholog, zajmuje się niejako odwalaniem całej roboty za policję. To on ryzykuje, udaje się coraz to nowsze miejsca, spotyka się z ludźmi, którzy w jakikolwiek sposób mogą mu pomóc w odnalezieniu sprawcy morderstw. Policja właściwie wykonuje to co musi i potwierdza tożsamość bohatera.

Czytałam do tej pory wiele książek w wersji jeszcze przed korektą, jednak było w nich mniej błędów niż w tej. Mnóstwo literówek, które powodowały zmianę wyrazów np. zamiast "mąż" był "mąć", zmianę płci bohaterki (zamiast "odebrała" - "odebrał") a nawet brak całego wyrazu "Czy ci to coś?" ja bym dodała "mówi"...*
Bardzo denerwujące było to, że wielokrotnie całe linie tekstu nie miały spacji a odstęp pojawiał się za to w wyrazach, tuż przed ostatnią ich literą.

Mimo zaskakującego finału, książkę oceniłabym tylko jako dobrą. Męczyły mnie błędy, które znacząco utrudniały mi czytanie a i bohater nie zafascynował na tyle, bym chciała poznawać jego dalsze losy. Chyba po prostu twórczość Kellermana nie leży w moim guście czytelniczym a korektor tylko pogorszył sprawę. Trudno. Z nadzieją oczekuję na inne tytuły z wydawnictwa. A odpowiedź na pytanie czy czytać "Niedobrą miłość" pozostawiam Wam. Sami musicie zdecydować o tym, czy można przymknąć oko na błędy i skupić się wydarzeniach. Wszak sporo się dzieje, choć uprzedzam - kobiety w ciąży nie powinny sięgać po lekturę!





* podane słowa i zdania pochodzą ze stron: 326, 439, 349

Przeczytałam w swoim życiu wiele książek o ludzkiej krzywdzie. I to zarówno tych opartych na fikcji literackiej, jak i tych z gatunku literatury faktu. Jedne są lepsze, mocniejsze, bardziej chwytające za serce lub trafiające w gust czytelnika. Jednak jako osoba wrażliwa, kobieta i matka najbardziej mną poruszają lektury dotyczące krzywdy dzieci. Patrząc na okładkę...