Gdybym była na miejscu Wojciecha Niedzielki, prędzej spaliłabym się ze wstydu, niż pozwoliła, żeby moje nazwisko znalazło się na stronie redakcyjnej. Siemanko to doskonały przykład, jak nie wydawać książki. I nie chodzi tu nawet o drobne nieociągnięcia - błędy były rażące. Cały zapis dialogów leży i kwiczy, interpunkcja i styl (głównie składnia) też pozostawiają wiele do życzenia. Wiadomo, że wydawnictwo Papusia Tak nie należy do najbardziej rozpoznawalnych, ale bez przesady, gdyby dać marginesy trochę szersze i dodać akapity, nie straciliby aż tak wiele, biorąc pod uwagę objętość tej książki.
Doszło do tego, że bardziej skupiłam się na błędach edytorskich niż na samej treści, która w sumie też nie rzuciła mnie na kolana. Zostawiam bez oceny, bo doprawdy nie wiem, jak ocenić coś takiego. Projekt typograficzny nie zasługuje nawet na 0, ale książka jest tak na dobrą sprawę sumą pracy autora i redaktora, dlatego nie potrafię tego rozgraniczyć i ocenić tylko treść.

Gdybym była na miejscu Wojciecha Niedzielki, prędzej spaliłabym się ze wstydu, niż pozwoliła, żeby moje nazwisko znalazło się na stronie redakcyjnej. Siemanko to doskonały przykład, jak nie wydawać książki. I nie chodzi tu nawet o drobne nieociągnięcia - błędy były rażące. Cały zapis dialogów leży i kwiczy, interpunkcja i styl (głównie składnia) też pozostawiają wiele do...