"Necrosis" stanowi moją pierwszą styczność z twórczością Jacka Piekary. Jak zwykle, przygody z nowym autorem nie zaczynam od jego najpopularniejszego dzieła- w tym przypadku cyklu inkwizytorskiego. Takie moje dziwactwo. Choć sądząc po tej książce, kiedyś po niego sięgnę.

"Przebudzenie" to zbiór luźno powiązanych ze sobą opowiadań. Jak ja nie znoszę zbiorów opowiadań! Nie zależnie od autora, gatunku, tematyki i tym podobnych, nie znoszę! Wciągnięcie się w nową opowieść zajmuję mi na tyle dużo czasu, że są one dla mnie katorgą. Muszę jednak przyznać, że Piekara piszę w stylu, który szybko budzi zainteresowanie czytelnika. I bardzo dobrze. Jeszcze bym tą powieść odłożyła.

O fabule opowiadań można przeczytać w innych opiniach, nie będę więc zajmować się tym tematem. Powiem tylko, że zapowiada się naprawdę niesamowicie. Jeżeli kontynuacja kiedykolwiek powstanie, oczywiście. Opowiem jednak o sposobie ich napisania, bo on jest czymś na rynku powieści fantastycznych nietypowym. Może zaś w ogóle nietypowym. Autor nie szczędzi brutalnych zdarzeń i opisów, a te są wyjątkowo obrazowe. W przeciwieństwie do innych twórców (nie wchodząc w szczegóły), piszę tak, że nawet przyzwyczajonemu do krwawych scen czytelnikowi, przechodzą ciarki po plecach. Jest to umiejętność rzadka i występująca zwykle u twórców powieści grozy (sztandarowym przykładem jest dla mnie Graham Masterton). I to wyróżnia go z tłumu. Potrafi również stworzyć różnorodny zbiór bohaterów, co można dostrzec pomimo krótkiego kontaktu z nimi.

Nie spodziewałam się, że ta powieść tak mi się spodoba. Szczerze polecam.

"Necrosis" stanowi moją pierwszą styczność z twórczością Jacka Piekary. Jak zwykle, przygody z nowym autorem nie zaczynam od jego najpopularniejszego dzieła- w tym przypadku cyklu inkwizytorskiego. Takie moje dziwactwo. Choć sądząc po tej książce, kiedyś po niego sięgnę.

"Przebudzenie" to zbiór luźno powiązanych ze sobą opowiadań. Jak ja nie znoszę zbiorów opowiadań! Nie...