Początki książką Keyes niezwykle trudne, bowiem już dawno nie trafiła mi się w lekturze tak irytująca główna bohaterka. Niezaradna, postępująca idiotycznie i błądząca w świecie relacji damsko-męskich jak nastolatka we mgle. Przyznaję, że w okolicach dwusetnej strony miałam ochotę rzucić książką w kąt, no ale ;)Początkowo miałam wrażenie, że to miała być wariacja na temat "Dziennika Bridget Jones", ale sprawdziłam, że obie książki zostały wydane w tym samym roku, więc to raczej niemożliwe. Różni je jednak jedna, podstawowa rzecz, o ile "Dziennik" to książka z założenia łatwa i przyjemna, traktująca o problemach, ze znalezieniem tego "jedynego", książka Keyes porusza problem dość trudnych zjawisk - depresji, alkoholizmu i współuzależnienia. Wszystko to sprawia, że patrzymy na naszą irytująco niezaradną, fatalnie wybierającą partnerów życiowych Lucy, nieco łagodniejszym okiem. Nie podoba mi się sposób w jaki problem depresji i alkoholizmu zostały, ale trudno oczekiwać, żeby w czytadle zawarto studium przypadku, nie chciano czytelniczek zanudzić, a jedynie zarysować temat. Podsumowując - można było krócej, można było lepiej, ale nie jest źle, pomimo przewidywalnego do bólu zakończenia ;)

Początki książką Keyes niezwykle trudne, bowiem już dawno nie trafiła mi się w lekturze tak irytująca główna bohaterka. Niezaradna, postępująca idiotycznie i błądząca w świecie relacji damsko-męskich jak nastolatka we mgle. Przyznaję, że w okolicach dwusetnej strony miałam ochotę rzucić książką w kąt, no ale ;)Początkowo miałam wrażenie, że to miała być wariacja na temat...