... Czyli mamy już, że na podstawie „Buszującego w zbożu” łatwiej niż plan wydarzeń dałoby się stworzyć listę rzeczy, które Caulfielda „okropnie wkurzają”, albo listę osób, których nienawidzi lub których zrobiło mu się szkoda. Ale skoro tak, to przecież musi być w tym jakiś cel, w tym ukróceniu fabuły na rzecz budowy światopoglądu Holdena. I racja, jest. Postawa Holdena ujawnia sprzeciw wobec dorastania i dorosłego życia, kurczowe wzbranianie się przed tym, co najmocniej kusi, ale wypróbowane już przez bohatera w szybkim, trzydniowym kursie nowojorskiej samodzielności, przegrywa z chęcią pozostania po drugiej stronie, tej bezpieczniejszej. Niewinność tego wymiaru uosabiają dwie figury: Phoebe i Alik, pełna życia siostrzyczka Holdena i jego zmarły na białaczkę braciszek. Phoebe bohater obdarza naiwną, wielgachną dumą z tego, że jest taka świetna (oko by wam zbielało, gdybyście ją wtedy widzieli!), Alika zresztą też. Phoebe jak nikt na niego wpływa, Alik już wpłynął, bo pozostawił w nim żałobę i pragnienie, które go prześladuje. To ta kluczowa scena dla odczytania książki (do której nawiązuje, niefortunny zresztą w polskim przekładzie, tytuł powieści), na pewno ją kojarzycie – ta z łapaczem w łanach zboża na skraju przepaści, który chwyta bawiące się dzieci, by w szaleństwie zabawy nie spadły z urwiska. Symbolika wdzięczna w interpretacjach, bo kryje wiele znaczeń: czy to marzenie przezwyciężenia własnej samotności i odnalezienia czegoś, aby być potrzebnym? Czy wyrzucanie sobie śmierci brata, którego Holden nie zdołał ocalić przed upadkiem? Czy wreszcie przepaść będąca dorosłością i Holden jako stróż chroniący dzieci przed ich bezmyślnym pragnieniem dorośnięcia? To ostatnie – wybaczcie powtarzanie się – jest jak z tymi jabłkami na drzewie u Bradbury’ego, które prędzej czy później oderwą się od gałęzi i „będą spadać w ciemnościach”. Dobra rzecz...

Pełna opinia pod tym adresem: http://www.tramwajnr4.pl/2017/07/zakurzonej-polki-buszujacy-zbozu-cholerna-ksiazka-podoba-mi-sie.html

... Czyli mamy już, że na podstawie „Buszującego w zbożu” łatwiej niż plan wydarzeń dałoby się stworzyć listę rzeczy, które Caulfielda „okropnie wkurzają”, albo listę osób, których nienawidzi lub których zrobiło mu się szkoda. Ale skoro tak, to przecież musi być w tym jakiś cel, w tym ukróceniu fabuły na rzecz budowy światopoglądu Holdena. I racja, jest. Postawa Holdena...