Hmm, książka bardzo mi się podobała. Miałam jednak problem z oceną, gdyż na samym początku, główny bohater - Florentino Ariza (poeta), nie przypadł mi do gustu, czułam wręcz do niego niechęć. No bo jak przepełniony wielkim uczuciem "brzydal", może tak długo naprzykrzać się pięknej kobiecie, która go odtrąciła. Im dalej jednak wczytywałam się w tę historię, tym ta niechęć malała, a nawet przerodziła się w sympatię. Do tego stopnia, że zaczęłam kibicować owemu"brzydalowi" w walce o swoją ukochaną.

Książka napisana z poczuciem humoru, jak przystało na Marqueza. Porusza wiele wątków. Dzięki autorowi możemy inaczej spojrzeć na małżeństwo. Dowiedzieć się, jak wygląda wspólna starość oraz odkryć, że najlepszą receptą na długi związek nie jest wcale szczęście, a trwałość.
Co prawda bardziej podobało mi się "Sto lat samotności", ale to już kwestia gustu.

Jedyne co mogę zarzucić autorowi, to zbyt mało dialogów. Cała czas snuta jest opowieść nie przerwana żadnym dialogiem, co moim zdaniem, nuży troszkę czytelnika, pozbawiając książkę akcji.

Hmm, książka bardzo mi się podobała. Miałam jednak problem z oceną, gdyż na samym początku, główny bohater - Florentino Ariza (poeta), nie przypadł mi do gustu, czułam wręcz do niego niechęć. No bo jak przepełniony wielkim uczuciem "brzydal", może tak długo naprzykrzać się pięknej kobiecie, która go odtrąciła. Im dalej jednak wczytywałam się w tę historię, tym ta niechęć...